Արխիւ

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ճանապարհը այս անգամ դէպի Ջաջուռ կը տանի: Հայաստանի նշանաւոր վայրերէն է, որ տեղակայուած է Շիրակի լեռնաշղթայի արեւմտեան ստորոտին, ծովու մակարդակէն 1700 մեթր բարձրութեան վրայ:

Երէկ, Ամենայն Հայոց Տ.Տ. Գարեգին Բ. Կաթողիկոսի ծննդեան տարեդարձն էր։ Վեհափառ Հայրապետը դարձաւ 68 տարեկան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Եոհան Վոլֆկեանկ Ֆոն Կէօթէի «Ֆաուստ»ը, այս գլուխ գործոցը ծանօթ է շատերուս. արդարեւ ան պարզ գրական գլուխ գործոց մը չէ, այլ «կեանքի գործ»ը Կէօթէի պէս իմաստասէր, համայնագէտ եւ հանճարամիտ անձնաւորութեան մը՝ որ յիսուն տարի ամբողջ տքնեցաւ անոր մասին եւ անոր մէջ խտացուց ո՛չ միայն իրեն համար ճշմարիտ հանճարի մը մտածումները, այլ նաեւ գերմաներէն լեզուի բոլոր կատարելութիւնները։

ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ

Նախորդ յօդուածներովս նկարագրուած դժուար, անկայուն եւ յաճախ անհեռանկար վիճակ պարզող Հայաստանէն Պոլիս հասած գաղթականներու իրականութեան մէջ կայ բարեբախտաբար կտոր մը լոյս։
Անոր հասնելու համար պիտի նստիս թրամվայ, բարձրանաս բլրակներ, անցնիս Պոլսոյ հնագոյն թաղերէն, հասնիս Չեմպերլիթաշ կամ Պէյազըթ կայարան, իջնես, անցնիս ձախ կողմ ու դէպի ծով տանող զառիվարներէն մէկը բռնես։

Ամենայն Հայոց Տ.Տ. Գարեգին Բ. Կաթողիկոսի օրհնութեամբ՝ Սուրբ Աստուածածնի տաղաւարի շրջանին քաղաքս այցելեցին Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնէն Տ. Թովմա Վրդ. Խաչատրեան եւ Տ. Յովէլ Քհնյ. Գամաղէլեան։ Պատրիարքական տեղապահ Տ. Սահակ Եպսկ. Մաշալեանի խնդրանքին ընդառաջ հիւր հոգեւորականները փութացած էին քաղաքս եւ մասնակցութիւն բերին տաղաւարի տօնակատարութիւններուն՝ լրացնելով մեր տեղական կարիքները։

«Բնականաբար, Իսթանպուլի մէջ հայոց ներկայութիւնը, հասարակական դերակատարութիւնը միայն պատմութիւնով չի սահմանափակուիր։ Այսօր ալ հայերը զգալի ներկայութիւն ունին քաղաքի կեանքին մէջ։ Ճիշդ է, որ այսօր մեր համայնքին թիւը անհամեմատօրէն նուազած է, անոր ներուժը դարձած է շատ սահմանափակ։ Սակայն, պատմական ճշմարտութիւն մըն է, որ մեր ժողովուրդը երբեք քանակ չէ եղած առաջին հերթին, այլեւ՝ եղած է որակ։ Հայը ունի ստեղծագործ, արտադրող ժողովուրդի համբաւ եւ Իսթանպուլի մէջ մեր համայնքի զաւակները կը շարունակեն արդարացնել այդ համբաւը։ Յետոյ, չմոռնանք նաեւ, որ հայութիւնը կը շարունակէ հանդիսանալ Թուրքիոյ ամենաբազմանդամ ոչ-իսլամ փոքրամասնական հաւաքականութիւնը։ Սա մեզի կու տայ կշիռ մը»։
Տ. Արամ Արքեպիսկոպոս Աթէշեան. «Տակաւին որքա՞ն պիտի շարունակուի այն լարուածութիւնը, որ գրաւի տակ կը պահէ մեր Պատրիարքական Աթոռի, մեր համայնքի ապագան։ Ինչո՞ւ կը պայքարինք, ինչո՞ւ իրարու դէմ թշնամացած ենք։ Ինչո՞ւ կորսուած է այն գիտակցութիւնը, թէ բոլորս նոյն նաւուն մէջ կը ճանապարհորդենք»
Նորին Սրբազնութեան համոզմամբ, պէտք չէ Պատրիարքական Ընտրութեան առիթն ալ մսխել։ Ընտրութիւնը նոր համախմբումի մը առիթը պէտք է դառնայ մեր ժողովուրդին համար։ Ընտրութիւնը առաքելութեան թարմացման, վերամրապնդման առիթը պէտք է դառնայ մեր աթոռին տեսակէտէ։
Ըստ Կրօնական ժողովի ատենապետին, մեր ժողովուրդը քուէատուփի մօտ պիտի երթայ՝ ձայն տալու համար իմաստութեան, հեռատեսութեան, միասնականութեան եւ այդ բոլորը մարմնաւորելիք վարչական կերպարի մը, որ պիտի ըլլայ Թուրքիոյ հայոց 85-րդ պատրիարքը. «Նախ եւ առաջ, պէտք չէ մոռնանք աղօթել եւ իրարու համար աղօթել՝ մնացեալը գլուխ կը հանենք առաջ Աստուած»։

Գրաբարէ թարգմանեց՝ 
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Գիտելի է, թէ աշակերտները կանչելը չորս անգամ է. նախ՝ աշակերտները հաւատքի կոչեց: Յովհաննէս ասոր մասին կ՚ըսէ այստեղ: Երկրորդ՝ սիրելութեան եւ պարզ աշակերտութեան կանչեց:

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Կերպարի մը առջեւ կը խոնարհիմ, կը խաչակնքեմ այսօր։ Վերջի՞ն անգամ միթէ… Սա հրաժե՞շտ մըն է, թէ ոչ նոր սկի՞զբ մը. տակն ու վրայ է միտքս, զգացումներս՝ խառն։

ԺԱՄԱՆԱԿ-ի ընտանիքը խորապէս կը սգայ իր բազմամեայ ու երախտաշատ երիցագոյն վեթերանին անմխիթար կորուստը. ոչ եւս է հեղինակաւոր գիտնականն ու հասարակական գործիչը, Կեդրոնականի հպարտ սանը, որ իր սերնդակիցներու շարքին առանձնացաւ միջազգային մակարդակի վրայ հասած գագաթնակէտով:
Վարդան Օզինեան Փարիզի մէջ ուղեղային խռնումի հետեւանքով մահկանացուն կնքեց 90 տարեկան հասակին՝ ետին թողլով քաղցր յիշատակ մը, որուն միախառնուած են հայկական ինքնութեան ու ժառանգութեան գոյատեւման համար պաշտպանուած զգայնութիւններ: Մեծ մտաւորականին հրաժեշտը կաղնիի մը տապալման համազօր է հայ իրականութենէն ներս: