Արխիւ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Հայրիկ իր աշխատութեան երրորդ գլուխին մէջ կը խօսի Հայոց Նահապետական ընտանիքին մասին եւ սքանչացումով կը դիտէ անցեալը, մարդիկ «զարգացած» չէին ինչքան այսօր, սակայն իրենց անուս վիճակին շատ աւելի առաքինի, օրինակելի կեանք մը կ՚ապրէին՝ քան մենք նոր սերունդի «ուսեալ»ներս:

Երեւանի ղեկավարութիւնը երէկ հիւրընկալեց Եւրոխորհուրդի ընդհանուր քարտուղար Մարիա Պուրիչը, որ ամենաբարձր մակարդակի վրայ ընդունուեցաւ Հայաստանի մէջ։

Հայաստան-Ատրպէյճան սահմանին վրայ շաբաթավերջին ալ լարուածութիւնը շարունակուեցաւ։ Հայաստանի Պաշտպանութեան նախարարութեան աղբիւրները տեղեկացուցին, որ Ատրպէյճանի զինեալ ուժերու ստորաբաժանումները ապրիլի 6-7-ի գիշերը, ժամը 22.45-էն սկսեալ, մինչեւ ժամը 00.25-ը՝ թիրախաւորեցին սահմանի զանազան հայկական դիրքերը։

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Այսօրուան ընկերութեան մէջ արժէքներու, սկզբունքներու ու գաղափարներու մասին խօսիլը՝ հոգեւոր, ազգային, մշակութային, երկրոդական ու ոչ-կարեւոր դարձած է եւ ընդհանրապէս ժամանակավրէպ կը համարուի այդպիսի արժէքներու մասին խօսիլը:

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Գրող Ատրպետը (Սարգիս Մուպահեաճեան) «Թուլումպաճիներ» խորագրով գիրք մը ունի, որ տպագրուած է 1899 թուականին՝ Նոր Նախիջեւան: Այս գիրքը Ատրպետ գրած է՝ հիմնուելով Պոլսոյ իր ապրած տարիներու յիշողութիւններու եւ զգացողութիւններու վրայ:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Պատմական բարոյական բոլոր ուսուցումներ, ընդհանրապէս, այն գաղափարը եւ տեսութիւնը կ՚ընդունին, թէ մարդը Աստուծոյ ստեղծած մէկ էակն է։ Բայց մարդ միշտ իր Արարչէն կը հեռանայ՝ տարուելով իր կիրքէն եւ «ԵՍ»էն։

Գարթալի Խնդրակատար Ս. Նշան եկեղեցւոյ մէջ Ս. Յարութեան տաղաւարի տօնակատարութիւնները շաբաթավերջին տեղի ունեցան հոգեւոր հրճուանքի մթնոլորտին մէջ։ Քաղաքի Ասիական ափի ծայրամասի այս սրբատեղիին մէջ պատարագեց Պատրիարքական փոխանորդ Տ. Գրիգոր Աւ. Քհնյ. Տամատեան, որ խօսեցաւ նաեւ խրատական մը։

Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարք Ամեն. Տ. Սահակ Ս. Արք. Մաշալեան երէկ նախագահեց Գումգաբուի Դրսի Ս. Յարութիւն եկեղեցւոյ տարեկան անուան տօնախմբութեան։ Ամեն. Ս. Պատրիարք Հայրը մատոյց օրուան Ս. Պատարագը՝ առընթերակայութեամբ Տ. Շնորհք Աբեղայ Տօնիկեանի եւ Տ. Տրդատ Աւ. Քհնյ Ուզունեանի։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Խրիմեան Հայրիկ իր «Դրախտի ընտանիք» աշխատութեան երկրորդ գլուխին մէջ կը խօսի Ադամի եւ Եւայի դրախտէն դուրս դրուելու մասին. այդ մէկը պատիժ էր տրուած մարդուն, սակայն այդ պատիժի կողքին Աստուած մարդուն տուած էր այլ երանութիւններ. անոնց տուած էր երկրի բոլոր կենդանիներուն վրայ իշխելու հրամանը, ինչպէս նաեւ զանոնք պսակած էր՝ հրամայելով «աճեցէ՛ք... ու լցէք երկիրը»: