Արխիւ

Եւ դարձեալ նոր տարիի մը ընդառաջ… Երկրագունդը արեւին շուրջ կը դառնայ յստակ ուղեծիրով մը. տարիները, ի՜նչ խօսք, դարերը կը սահին ու կ՚երթան, նոյնիսկ հազարամեակները։ Երկրագունդի ուղեծիրը թէեւ գրեթէ յստակ է արեւին շուրջ, սակայն, այդ շուրջպտոյտը մարդկութեան կամ աշխարհի պետութիւններուն, ազգերուն, ժողովուրդներու եւ հաւաքականութիւններուն համար միշտ կ՚ենթադրէ մակընթացութիւն ու տեղատուութիւն

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Տարին կը գտնուի իր վերջին շունչի եզրին։ Դեկտեմբերի ցուրտ մը կը շրջի փողոցները, շէնքերուն պատուհանները կը փայլեցնեն թեթեւ դեղին լոյսերը, իսկ մարդիկ՝ յոգնած, բայց, լուռ յոյսով, կը բանան իրենց աչքերը նոր սկիզբի մը ակնկալութեամբ։

ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ

Հայրս Եւրոպայէն շատ գեղեցիկ կարմիր վերարկու մը բերած էր ինծի համար։ Հոկտեմբեր ամիսն էր։ Ձմեռը մեր քով կ՚ուշանայ։ Հազիւ դեկտեմբերի կէսերուն կը սկսինք վերարկու հագուիլ եւ վերարկուս այնքան գեղեցիկ եւ տօնական էր, որ մայրս ըսաւ.

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Վերջին տասնամեակին հայկական իրականութեան մէջ հետաքրքրական եւ լուռ կերպով արմատացող երեւոյթ մը ի յայտ եկած է․ Հայաստանը աշխարհասփիւռ հայութեան համար սկսած է վերածուիլ այն վայրը, ուր կը փափաքին այցելել ո՛չ միայն զբօսնելու, պտտելու, այլեւ՝ տօնելու համար։ 

ԱՐՄԷՆ ՍԱՐՈՒԽԱՆԵԱՆ

Պոլսահայ վարժարաններուն մէջ, նախակրթարանէն սկսեալ՝ մինչեւ լիսէի աւարտական դասարան, հազարաւոր ժամեր հայերէն կը դասաւանդուի: Այսուհանդերձ, աշակերտներու մեծամասնութիւնը ընդհանրապէս չի կրնար ինքզինք բաւարար մակարդակով արտայայտել բերանացի կամ գրաւոր։

ՄԱՐԱԼ ԷՊԷՕՂԼՈՒ ՍԱԹԱՐ

Ո՞վ չ՚ուզեր ունենալ հաճելի ապակեայ ձիւնեգունդ մը։ Անոնց գրեթէ բոլորն ալ ուրախ, հաճելի աշխարհներ կը պարզեն մեր աչքերուն առջեւ։ Եթէ իսկապէս ունեցած՝ առած ու բռնած ես ափերուդ մէջ… Այդ մէկը մե՜ծ հաճոյք է։

Տէր Յիսուսի խաչի վրայ վերջին աղօթքը՝ ուղղուած Հայր Աստուծոյ, պէտք է մեր առաջին եւ հիմնական աղերսանքը դառնայ, երբ մուտք կը գործենք Նոր տարիի սեմէն ներս: Նոր տարին՝ 2026-ը, ինչե՞ր պիտի մատուցանէ. ո՛չ ոք գիտէ՝ բացի Աստուծմէ, որ Տէրն է բոլոր ժամանակներուն:

ԱՐԱՔՍ ԿԱՍԵԱՆ

​Սիրելի՛ ընթերցող,
Ես քեզ չեմ ճանչնար, սակայն մտքով այնտեղ եմ, ուր դուն կը կարդաս այս տողերը: Հիմա Իսթանպուլի մէջ թերեւս կէսօր է, յետմիջօրէի հանգիստ ժամ մը, երբ կրնաս պահ մը դադար տալ առօրեայ գործերուդ ու մշտազբաղ Իսթանպուլի մէջ ընթերցել քու հայկական ինքնութեան մասին քեզ յիշեցնող հայալեզու այս օրաթերթը:

ՏԻԳՐԱՆ ՊԱՍԿԵՒԻՉԵԱՆ

Հօրս հայրը բնիկ երեւանցի էր, մօր կողմէն էջմիածնեցի: Ազգականներ, հարազատներ ունէր այդ քաղաքին մէջ: Ոչ-շատ յաճախ, բայց, կ՚երթար Էջմիածին՝ զիս ալ երբեմն հետը տանելով: