ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աշխարհի մէջ ինչքա՞ն իմաստուն մարդ կայ՝ չենք գիտեր, սակայն վստահ ենք, որ անմիտ ու թեթեւամիտ մարդիկը թիւով շատ աւելի են՝ քան իմաստունները: Այս դժբախտ իրականութիւնը փաստելու համար շատ պարզ փորձեր ընելը բաւարար կրնայ ըլլալ.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Յակոբոս եւ Պօղոս առաքեալներ կը խօսին պայքարող Բնութեան մասին։ Յակոբոս առաքեալ կը խօսի մեղսալից հաճոյքներու մասին, որոնք կը պայքարին մեր մարմնին մէջ. «Ուրկէ՞ յառաջ կու գան ձեր հակամարտութիւնները եւ կռիւները, արդեօք ձեր ցանկութիւններէն չէ՞, որոնք մեր մարմինին մէջ կռիւ կը մղեն». (ՅԱԿՈԲ. Դ 1)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մահը ինչքան ալ ծանր ու սարսափելի թուի՝ մահ է. դէպի անյստակութիւն տանող յայտնի աւարտ մըն է, վերջակէտ մը. սակայն, պէտք է ըսենք, որ ամենէն սարսափելին այս մէկը չէ, որովհետեւ որոշ ժամանակ ետք մահուան դիմաց մարդ կը համակերպի, կ՚ընդունի ճշմարտութիւնը եւ սիրեցեալին սուգը սրտին մէջ կը շարունակէ ապրիլ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ արարածը կեանքը կ՚ապրի տկարութիւններով, թերութիւններով, սխալներով, քանի որ ան թէեւ կը ձգտի կատարելութեան, բայց երբեք չի՛ կրնար կատարեալ ըլլալ՝ քանի որ թերութիւններ, տկարութիւններ, սխալներ երբեք զինք չեն թողուր բոլորովին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 105 տարիներ առաջ՝ 1920 թուականին, երբ Հայաստան արդէն իր առաջին Հանրապետութիւնը հիմնած էր, Եգիպտոսէն երկու մեծահարուստ եղբայրներ՝ Կարապետ եւ Գրիգոր Մելգոնեան եղբայրները նամակ կը ղրկեն եւ կը խնդրեն Հայաստանի Հանրապետութեան քաղաքացիութիւն ունենալ.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հին օրերու Կէտիկփաշան՝ շատերու հօրենական, մօրենական, պապենական սերտ կապեր ունեցած, յիշատակներով պարուրուած պատմական եւ նոյնքան պատուական թաղ մըն է եղած։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յայտնի փիլիսոփայ Պղատոն իր աշխատութիւններուն մէջ տոկոսով գումարը կը ներկայացնէ որպէս հասարակական համերաշխութիւնը քայքայող երեւոյթ, որովհետեւ այդ մէկը հասարակութիւնը երկուքի կը բաժնէ՝ հարուստի եւ աղքատի, պարտատէրի եւ պարտականի միջեւ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ծանօթներու մէջ ինքզինք օտար զգալ եւ բազմութեան մէջ առանձին ապրիլ… ցա՜ւ պատճառող այս վիճակը կը զգան մարդիկ՝ որուն վկայած ենք յաճախ, յաճախ կ՚ապրինք այս կացութիւնը, քանի որ ո՜րչափ ալ մարդոցմով, «բարեկամներ»ով շրջապատուած ըլլանք, նոյնքան ծանօթ-անծանօթ, մտերիմ կամ օտար մարդոցմով՝ մենք առանձին կը քալենք կեանքի ճամբան։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր մեր շուրջ կը տեսնենք, որ գրեթէ ամէ՛ն մարդ (մանաւանդ Հայաստանի մէջ) ունի պարտքեր եւ լուրջ ձեւով անոնց տոկոսներուն տակ ճնշուած ելք մը կը փնտռէ: Սակայն Աստուածաշնչական ընթերցումներէն լաւապէս կը յիշենք, թէ քրիստոնէութիւնը (ինչպէս նաեւ այլ կրօններ) տոկոսը մեղք կը նկատէ, սակայն մեր օրերուն տարօրինակ ձեւով բնական ու «անմեղ» վիճակով մը կը շարունակէ մարդոց կեանքը դժուարացնել:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Յիսուս Իր ամբողջ կեանքին ուսուցանեց, սորվեցուց եւ խօսեցաւ հաւատքի մասին եւ ցոյց տուաւ ճշմարտութեան տանող ճամբան։ Ան՝ երբ կը խօսի հաւատքի մասին, մանաւանդ կը մատնանշէ սա կէտին, թէ հաւատքը աւելցնելու ճամբան հարցուցին Յիսուսի։
