ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երբ խօսինք հայ ժողովուրդի դժուարութիւններուն ու անցեալի պատմութեան մասին, պէտք է նկատի ունենանք, որ 1915-ը պարզապէս փոքր մաս մըն էր այն մեծ տառապանքէն, որ կրեց ու գուցէ կը շարունակէ կրել եւ կամ անոնց հետեւանքներն է, որ կ՚ապրի:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Յիսուս ծնաւ ախոռի խոնարհութեան եւ համեստութեան մէջ, աղքատ ընտանիքի մը ծոցը. (ՂՈՒԿ. Բ 6-7)։ Պարզ հովիւներն են այն հրաշալի իրադարձութեան առաջին եւ կենդանի վկաները։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն աւելի քան 120 տարիներ առաջ՝ մօտաւորապէս 1905 թուականներուն, Եւրոպայէն յայտնի մտաւորական մը Պոլսոյ Օրմանեան Պատրիարքին կը յղէ հետեւեալ նամակը. «Աշխարհի բոլոր կրօնները սերտեցի, քրիստոնէութիւնը գտայ գերագոյնը. քրիստոնեայ բոլոր եկեղեցիները քննեցի, Հայ Եկեղեցին գտայ գերազանցը»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Առանց անձնուիրութեան, առանց զոհողութեան կարելի չէ՛ հասնիլ իսկական անկեղծ սիրոյ։ Քանի որ սէրը բառ մը, խօսք մը չէ՛ միայն, այլ՝ գո՛րծ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մօտաւորապէս տասներկու տարիներ առաջ՝ 2013-2014 թուականներուն, Լիբանանի Ս. Աստուածածին եկեղեցւոյ դպրապետն էի. օր մը լաւ ձայն ունեցող կին մը հետեւեալ արտայայտութիւնը ունեցաւ. «Լիբանանի բոլոր դպրապետները կը զանգեն, որպէսզի իրենց մօտ երթամ երգեմ. դուն ինչո՞ւ չես կանչեր».
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդկային ամենէն նուիրական պարտականութիւնն է պահպանել ուրիշներուն անբռնաբարելի իրաւունքները, պաշտպանել զանոնք մարդկային բովանդակ կորովով, բծախնդրութեամբ եւ ուշադրութեամբ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Արցունքը մեր կեանքի անբաժան մէկ մասն է. մարդ լոյս աշխարհ գալու ժամանակ կու լայ եւ այդ օրէն միշտ ուրախութեան եւ լալու մէջ իր կեանքը կը տարուբերի։ Մարդ տարիքով ինչքան յառաջանայ, նոյնքան տառապանքի ու ցաւի ազդեցութիւնը փոփոխութիւն կը կրէ. մանկութենէն պատանեկութիւն, ապա երիտասարդութիւն, մեծահասակութիւն. բոլոր ժամանակներն ալ ունին իրենց տարբեր ցաւերն ու մտահոգութիւնները.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Խաղաղութիւն» բառը, ընդհանրապէս ամենէն աղաւաղուած բառն է մարդկութեան լեզուին վրայ այսօր։ Խաղաղութիւնը նաեւ ամենէն ցանկալի հոգեվիճակն է մարդկութեան համար։ Արդարեւ, մարդկային կեանքի յարգանքը եւ աճումը խաղաղութիւն կը պահանջեն։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այն թուականներուն, երբ կինը լոկ որպէս տնային գործերու եւ զաւակներու խնամքի պատասխանատու կը նկատուէր, Մարի Պէյլէրեան կը բարձրաձայնէր, թէ կինը ի՛նք եւս տղամարդու կողքին պարտի աշխատիլ
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ ներկան կ՚ապրի՝ անցեալի յիշատակներով եւ ապագայի փափաքներով։ Եւ մարդ, անցեալի եւ ապագայի շրջանին միշտ, դարերու ընթացքին կը ձգտի ազատութեան եւ որուն անմիջապէս կը յաջորդէ անկախութիւնը։
