ԳՈՒՄԳԱԲՈՒԻ ՄԷՋ ՈԳԵԿՈՉՈՒՄ

Գում­գա­բուի մէջ ե­րէկ ո­գե­կո­չուե­ցան Հա­յոց Մեծ Ե­ղեռ­նի զո­հե­րը։ Ապ­րի­լի 24-ին առ­թիւ Ս. Աս­տուա­ծա­ծին Ա­թո­ռա­նիստ Մայր ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ մա­տու­ցուե­ցաւ հան­դի­սա­ւոր Ս. Պա­տա­րագ։ Ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րուն հան­դի­սա­պե­տեց, պա­տա­րա­գեց եւ քա­րո­զեց Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան։ Ս. Պա­տա­րա­գին ներ­կայ գտնուե­ցաւ Եւ­րո­միու­թեան գծով նա­խա­րար Վոլ­քան Պոզ­քըր՝ որ­պէս երկ­րի ղե­կա­վա­րու­թեան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ։ Մաս­նա­կից­նե­րու շար­քին էին Ուղ­ղա­փա­ռաց Տ.Տ. Պար­թո­լո­մէոս Ա. Ծայ­րա­գոյն Պատ­րիար­քը, Հրէից Րա­բու­նա­պետ Ռաւ Իս­հաք Հա­լե­ւա, Իս­թան­պու­լի փոխ-միւֆ­թի Սապրի Տէմիր, Թուրք­րիոյ Հայ Կա­թո­ղի­կէ Հա­սա­րա­կու­թեան Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան եւ այլ յա­րա­նուա­նու­թիւն­նե­րէ հո­գե­ւոր ա­ռաջ­նորդ­ներ։ Ներ­կայ էին նաեւ Իս­թան­պու­լի մօտ Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու ա­ւագ հիւ­պա­տոս Չարլզ Հան­թըր, Ֆրան­սա­յի ա­ւագ հիւ­պա­տոս Միւ­րիէլ Տո­մե­նաք եւ դի­ւա­նա­գի­տա­կան շրջա­նակ­նե­րէն զա­նա­զան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ։ Ա­րա­րո­ղու­թեան հե­տե­ւե­ցան նաեւ շարք մը դի­ւա­նա­կալ­ներ, հա­սա­րա­կա­կան գոր­ծիչ­ներ, մտա­ւո­րա­կան­ներ, հա­մայն­քա­յին վա­րիչ­ներ եւ այլք։

Հան­դի­սա­ւոր Ս. Պա­տա­րա­գին եր­գե­ցո­ղու­թիւն­նե­րը կա­տա­րուե­ցան իս­թան­պու­լա­հայ դպրաց դաս-երգ­չա­խում­բե­րու ան­դամ­նե­րէն բաղ­կա­ցեալ միա­ցեալ կազ­մի մը կող­մէ՝ ղե­կա­վա­րու­թեամբ Յա­կոբ Մա­մի­կո­նեա­նի։ Ա­րա­րո­ղու­թեան ըն­թաց­քին շա­պիկ­նե­րով խո­րան բարձ­րա­ցած մա­նուկ­ներ սպի­տակ ա­ղաւ­նի­ներ ար­ձա­կե­ցին ի նշան խա­ղա­ղու­թեան։ Ընդ­հա­նուր փո­խա­նոր­դը խօ­սե­ցաւ քա­րոզ մը, ո­րու ըն­թաց­քին յոյս յայտ­նեց, թէ թուրք եւ հայ ժո­ղո­վուրդ­նե­րը պի­տի կա­րե­նան դի­մա­ւո­րել սի­րոյ եւ եղ­բայ­րու­թեան ար­շա­լոյ­սը։

Քա­րո­զէն վերջ Կրօ­նա­կան Ժո­ղո­վի Ա­տե­նա­պետ Տ. Թա­թուլ Ծ. Վրդ. Ա­նու­շեան ըն­թեր­ցեց Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Րէ­ճէպ Թայ­յիպ Էր­տո­ղա­նի կող­մէ ու­ղար­կուած պատ­գա­մը, ո­րու բնա­գի­րը նոյ­նու­թեամբ ներ­կա­յա­ցուած է յա­րա­կից սիւ­նակ­նե­րուն մէջ։

Էր­տո­ղա­նի պատ­գա­մի հրա­պա­րա­կուե­լէն վերջ Վոլ­քան Պոզ­քըր հրա­ժեշտ ա­ռաւ Մայր ե­կե­ղե­ցիէն, իսկ Ս. Պա­տա­րա­գը շա­րու­նա­կուե­ցաւ, ա­ւար­տին կա­տա­րուե­ցաւ հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօն մը։ Այս հանգ­րուա­նին խո­րան բարձ­րա­ցան Տ. Սա­հակ Եպսկ. Մա­շա­լեան եւ Պոլ­սոյ Ա­թո­ռի վե­ղա­րա­ւոր­նե­րը, ո­րոնք խո­րա­նին վրայ շա­րուած կա­տա­րե­ցին հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօ­նը, մինչ մեր քա­հա­նա­յից դասն ալ դա­սին մէջ ներ­կայ էր ա­րա­րո­ղու­թեան։

Պա­տա­րա­գիչ Սրբա­զան Հայ­րը ա­րա­րո­ղու­թեան ա­ւար­տին թա­փօ­րով ա­ռաջ­նոր­դուե­ցաւ ե­կե­ղե­ցիէն դուրս եւ իր ար­ձակ­ման ա­ղօթ­քով Ս. Պա­տա­րա­գի մաս­նա­կից­նե­րը հրա­ժեշտ ա­ռին Գում­գա­բուէն։

Պատ­րիար­քա­րա­նի աղ­բիւր­նե­րու բա­նա­ձե­ւու­մով, ե­րէ­կուան հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօ­նը կա­տա­րուե­ցաւ ոչ-սրբա­դա­սեալ նա­հա­տակ­նե­րուն հա­մար, իսկ ե­րէ­կուան Ս. Պա­տա­րա­գին նա­խոր­դած ժա­մեր­գու­թեան ա­ւար­տին յի­շա­տա­կուե­ցան նաեւ նո­րոգ հռչա­կեալ սուր­բե­րը՝ կա­նո­նա­կան ա­ղօթք­նե­րու ըն­թեր­ցու­մով եւ շա­րա­կան­նե­րու եր­գե­ցո­ղու­թեամբ։