ԱՐԵՒԵԼԵԱՆ ԹԵՄԷՆ ՆԵՐՍ ՆՈՐ ՔԱՀԱՆԱՆԵՐՈՒ ՁԵՌՆԱԴՐՈՒԹԵԱՆ ՈԳԵՒՈՐՈՒԹԻՒՆ

Ինչ­պէս ե­րէկ հա­ղոր­դած էինք, Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Հիւ­սի­սա­յին Ա­մե­րի­կա­յի Ա­րե­ւե­լեան Թե­մէն ներս վեր­ջերս ձեռ­նադ­րուե­ցան եր­կու նոր քա­հա­նա­ներ։ Ստո­րեւ կը ներ­կա­յաց­նենք Նիւ Եոր­քի Ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի դի­ւա­նին կող­մէ այս մա­սին հրա­պա­րա­կուած մամ­լոյ հա­ղոր­դագ­րու­թիւ­նը։

Յու­լիս 23 եւ 24-­ը պատ­մա­կան օ­րեր էին Հա­յաս­տա­նեայց Ե­կե­ղեց­ւոյ Հիւ­սի­սա­յին Ա­մե­րի­կա­յի Ա­րե­ւե­լեան Թե­մէն ներս՝ երբ Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նորդ Տ. Խա­ժակ Արք. Պար­սա­մեան քա­հա­նայ ձեռ­նադ­րեց Ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի Ս. Ներ­սէս ըն­ծա­յա­րա­նէն շրջա­նա­ւարտ Վա­հէ Սրկ. Պաղ­տա­սա­րեանն ու Սա­րօ Սրկ. Գա­լայ­ճեա­նը:

Քա­հա­նա­յա­կան կոչ­ման ե­րա­րո­ղու­թիւ­նը տե­ղի ու­նե­ցաւ Շա­բաթ, Յու­լիս 23-ին, ե­րե­կո­յեան ժա­մը 7.00-ին, Ֆեր­լոն Նիւ Ճըր­զիի Սրբոց Ղե­ւոն­դեանց ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ՝ տրուած ըլ­լա­լով, որ զոյգ սար­կա­ւագ­նե­րը հո­վուա­կան պաշ­տօ­նի պատ­րաս­տու­թեան շրջա­նը ան­ցու­ցած էին յի­շեալ ծու­խին մէջ՝ ղե­կա­վա­րու­թեամբ ե­կե­ղեց­ւոյ հո­վիւ Տ. Տի­րան Քհնյ. Պո­հա­ճեա­նի:

Յա­ւարտ ա­րա­րո­ղու­թեան տե­ղի ու­նե­ցաւ հիւ­րա­սի­րու­թիւն:

Իսկ քա­հա­նա­յա­կան ձեռ­նադ­րու­թիւնն ու օ­ծու­մը տե­ղի ու­նե­ցան Ս. Վար­դան Մայր տա­ճա­րին մէջ, Կի­րա­կի Յու­լիս 24-ին, ա­ռա­ւօ­տեան Ս. Պա­տա­րա­գի ըն­թաց­քին, ձե­ռամբ պա­տա­րա­գիչ Տ. Խա­ժակ Արք. Պար­սա­մեա­նի:

Ներ­կայ էին շրջա­նի եւ հե­ռա­ւոր վայ­րե­րէ ե­կած  հո­գե­ւո­րա­կան­ներ, Պո­լի­սէն յատ­կա­պէս ժա­մա­նած Տ. Թա­թուլ Ծ. Վրդ. Ա­նու­շեան, քա­հա­նա­յու­թեան թեկ­նա­ծու­նե­րու ըն­տա­նե­կան պա­րա­գա­նե­րը, ինչ­պէս նաեւ յոգ­նա­խուռն բազ­մու­թիւն մը: Օ­րուան եր­գե­ցո­ղու­թիւ­նը կա­տա­րեց միա­ցեալ երգ­չա­խում­բը՝ ղե­կա­վա­րու­թեամբ խմբա­վար Խո­րէն Մէյ­խա­նէ­ճեա­նի եւ դաշ­նա­մու­րի ըն­կե­րակ­ցու­թեամբ Քրիս Գալ­ֆա­յեա­նի: Պա­տա­րա­գիչ Տ. Խա­ժակ Ար­քե­պիս­կո­պո­սի որ­պէս ա­ռըն­թե­րա­կայ կը սպա­սար­կէին Պէյ­սայտ Նիւ Եոր­քի Սրբոց Նա­հա­տա­կաց ե­կե­ղեց­ւոյ հո­վիւ Տ. Աբ­րա­համ Քհնյ. Մալ­խա­սեան եւ Ո­ւայթ Փլէյնս Նիւ Եոր­քի Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ ե­կե­ղեց­ւոյ հո­վիւ Տ. Մես­րոպ Քհնյ. Յով­սէ­փեան: Ս. Խո­րա­նին կը սպա­սար­կէին սար­կա­ւագ­ներ եւ Ս. Ներ­սէս ըն­ծա­յա­րա­նի սա­ներ:

Ձեռ­նադ­րու­թեան ա­րա­րո­ղու­թե­նէն ետք երբ կար­գը ե­կաւ օծ­ման ա­րա­րո­ղու­թեան՝ բո­լոր ներ­կա­նե­րը ան­համ­բե­րու­թեամբ կը սպա­սէին, որ ձեռ­նադ­րիչ Սրբա­զան Հայ­րը նո­րըն­ծա­նե­րը ի՞նչ ա­նու­նով  պի­տի վե­րա­նուա­նէ: Այդ պա­հուն՝ նո­րըն­ծա­նե­րը քա­հա­նա­յա­կան հան­դերձ­նե­րով զգես­տա­ւո­րուած Ս. Խո­րան ե­կան՝ եւ պա­տա­րա­գիչ Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հայ­րը երբ սրբա­լոյս միւ­ռո­նով օ­ծեց Վա­հէ Սար­կա­ւա­գի ճա­կատն ու աջ ձեռ­քը՝ զայն վե­րա­նուա­նեց Տ. Ար­մաշ Քա­հա­նայ, իսկ Սա­րօ Սար­կա­ւա­գը՝ Տ. Ա­ւե­տիս Քա­հա­նայ: Ներ­կայ ե­կե­ղե­ցա­կան­ներն ու Ս. Խո­րա­նին սպա­սար­կող­նե­րը մօ­տե­ցան նո­րաօծ քա­հա­նայ հայ­րե­րուն եւ ա­նոնց ճա­կատն ու ձեռ­քը համ­բու­րե­լէ ետք ներ­կա­յա­ցու­ցին ի­րենց բա­րե­մաղ­թու­թիւն­նե­րը:

Տ. Ար­մաշ Քա­հա­նա­յի ձեռ­նադ­րու­թեան խար­տա­ւի­լակն էր Ս. Ներ­սէս ըն­ծա­յա­րա­նի տե­սուչ Տ. Մար­տի­րոս Ա. Քհնյ. Չե­ւեան եւ կնքա­հայ­րը՝ Գրի­գոր Քիւ­չիւ­քեան, իսկ Տ. Ա­ւե­տիս Քա­հա­նա­յի խար­տա­ւի­լա­կը՝ Քէյմպ­րիճ Մաս­ա­չու­սէ­ցի Ս. Եր­րոր­դու­թիւն ե­կե­ղեց­ւոյ հո­վիւ Տ. Վազ­գէն Քհնյ. Գու­զուեան, եւ կնքա­հայ­րը՝ Տքթ. Զա­ւէն  Գա­լայ­ճեան:

Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հայ­րը  իր պատ­գա­մին սկսաւ քա­հա­նա­յա­կան ձեռ­նադ­րու­թեան խոր­հուր­դը մեկ­նա­բա­նե­լով եւ շեշ­տը դնե­լով քա­հա­նա­յին վստա­հուած կա­րե­ւոր եւ պա­տաս­խա­նա­տու հո­գե­ւոր ա­ռա­քե­լու­թեան վրայ: Սրբա­զան Հայ­րը իր պատ­գա­մին բնա­բան ընտ­րած էր  Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցիի «Ա­ղօ­թա­մա­տեան»էն հե­տե­ւեալ պար­բե­րու­թիւ­նը. «Ա­րա­րած­նե­րու Տէր... ի բա­րին յի­շէ մեր մարդ­կա­յին թշնա­մի­նե­րը եւ ո­ղոր­մու­թիւն ու քա­ւու­թիւն պար­գե­ւէ ա­նոնց... մի՛ սա­տա­կեր զիս խած­նող­նե­րը. այլ ուղ­ղէ զա­նոնք, երկ­րա­ւոր խո­տան բար­քե­րը խլե­լով՝ բա­րի բարք ար­մա­տա­ցուր իմ եւ ա­նոնց մէջ», եւ ը­սաւ, որ նոյն բնա­բա­նը, մօտ ա­միս մը ա­ռաջ գոր­ծա­ծած  էր Հռո­մի Քա­հա­նա­յա­պե­տը երբ Հա­յաս­տան այ­ցե­լած էր եւ Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սի կող­քին միջ­ե­կե­ղե­ցա­կան ա­ղօթ­քի ա­րա­րո­ղու­թիւն կը կա­տա­րուէր, եւ ա­ւել­ցու­ցած է. «Ամ­բողջ աշ­խար­հը կա­րի­քը ու­նի այս պատ­գա­մին»: Սրբա­զան Հայ­րը ը­սաւ, որ այ­սօ­րուան ձեռ­նադ­րու­թեան եւ օծ­ման ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը հո­գե­փո­խու­թեան խոր­հուր­դը կը ներ­կա­յաց­նէ, այս եր­կու ե­րի­տա­սարդ­նե­րը, ո­րոնք ուխ­տած են հե­տե­ւե­լու մեր Տի­րոջ ու­ղիին եւ ի­րենց ե­կե­ղեց­ւոյ եւ ազ­գա­յին ծա­ռա­յու­թեան՝ Սուրբ Հո­գիի շնոր­հին ար­ժա­նա­ցած են: Ճիշդ է, որ զա­նոնք փո­խուած պի­տի տես­նենք ի­րենց քա­հա­նա­յա­կան զգեստ­նե­րուն մէջ՝ սա­կայն հո­գե­փո­խու­թիւ­նը կա­րե­լի չէ տես­նել մարդ­կա­յին աչ­քով՝ ո­րով­հե­տեւ ա­նոնց­մէ իւ­րա­քան­չիւ­րը իր հո­գիին մէջ կը զգայ այդ փո­փո­խու­թիւ­նը: Ա­պա, Սրբա­զան Հայ­րը ա­ռան­ձին ա­ռան­ձին ներ­կա­յա­ցուց նո­րըն­ծա­նե­րը՝ ա­նոնց մա­սին տա­լով կեն­սագ­րա­կան տե­ղե­կու­թիւն­ներ եւ  ար­տա­յայ­տուե­լով ա­նոնց ար­ժա­նիք­նե­րուն մա­սին:

Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին՝ պա­տա­րա­գիչ Սրբա­զան Հայ­րը, սար­կա­ւագ­ներն ու Ս. Խո­րա­նին սպա­սար­կող­նե­րը թա­փօ­րով դուրս ե­լան Մայր տա­ճա­րէն, իսկ նո­րաօծ Տ. Ար­մաշ եւ Տ. Ա­ւե­տիս քա­հա­նայ հայ­րե­րը մնա­ցին տա­ճա­րի դա­սին մէջ, ուր բո­լոր ներ­կա­նե­րը ե­կան եւ համ­բու­րե­լէ ետք սրբա­լոյս միւ­ռո­նով օ­ծուած ա­նոնց ձեռ­քե­րը՝ շնոր­հա­ւո­րե­ցին զա­նոնք:

Քա­հա­նա­յա­կան ձեռ­նադ­րու­թեան եւ օծ­ման ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը նոյն պա­հուն հե­ռասփ­ռուե­ցաւ, եւ ա­նոնք՝ ո­րոնք կա­րե­լիու­թիւ­նը չու­նե­ցան ներ­կայ գտնուե­լու այս հո­գե­րար ա­րա­րո­ղու­թեան՝ կրցան հե­տե­ւիլ հա­մա­կար­գի­չի մի­ջո­ցաւ: Հե­ռասփ­ռու­մը շատ յա­ջող էր՝ ինչ­պէս նաեւ ա­նոր ըն­կե­րա­ցող մեկ­նա­բա­նու­թիւն­նե­րը՝ Ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի «Գրի­գոր եւ Գլա­րա Զօհ­րապ» տե­ղե­կա­տուու­թեան կեդ­րո­նի վա­րիչ Տ. Դա­նիէլ Վրդ. Ֆըն­տը­քեա­նի կող­մէ: Բո­լոր եր­գուած շա­րա­կան­նե­րուն ու ար­տա­սա­նուած ա­ղօթք­նե­րուն անգ­լե­րէն լե­զուով ան­փոփ թարգ­մա­նու­թիւ­նը նոյն պա­հուն Հայր Սուր­բը կը ներ­կա­յաց­նէր, ա­ռա­ւել՝ անհ­րա­ժեշտ մեկ­նա­բա­նու­թիւն­ներ եւ բա­ցատ­րու­թիւն­ներ կու տար Ս. Պա­տա­րա­գի եւ ձեռ­նադ­րու­թեան ու օծ­ման ա­րա­րո­ղու­թեան մա­սին:

Տ. Ար­մաշ Քհնյ. Պաղ­տա­սա­րեան եւ Տ. Ա­ւե­տիս Քհնյ. Գա­լայ­ճեան  քա­ռա­սուն­քի շրջա­նը պի­տի ան­ցը­նեն Ս. Ներ­սէս ըն­ծա­յա­րա­նին մէջ, որ­մէ ետք՝ Տ. Ար­մաշ հո­վիւ նշա­նա­կուած է Օր­լան­տօ Ֆլո­րի­տա­յի Ս. Յա­րու­թիւն ե­կե­ղեց­ւոյ (ա­ռա­ջին հո­վի­ւը այս ե­կե­ղեց­ւոյ), իսկ Տ. Ա­ւե­տիս՝ Ռէյ­սին Ո­ւիս­քան­սը­նի Ս. Մես­րոպ ե­կե­ղեց­ւոյ:

Յա­ջո­ղու­թիւն կը մաղ­թենք նո­րաօծ քա­հա­նայ հայ­րե­րուն ի­րենց նոր եւ պա­տաս­խա­նա­տու ա­ռա­քե­լու­թեան մէջ: 

Ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի «Հայկ եւ Ա­լիս Գա­վուք­ճեան» շքեղ հան­դի­սաս­րա­հին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ տօ­նախմ­բու­թեան ճաշ­կե­րոյ­թը, ո­րուն բաց­ման ա­ղօթքն ու սե­ղա­նի օրհ­նու­թիւ­նը կա­տա­րեց նո­րաօծ Տ. Ա­ւե­տիս Քա­հա­նա­յին հայ­րը՝ Տ. Վրթա­նէս Ա. Քհնյ. Գա­լայ­ճեան: Օ­րուան հան­դի­սա­վարն էր Տքթ. Նի­քոլ Վար­դա­նեան: Նո­րաօծ քա­հա­նա­նե­րուն «կե­նաց» ա­ռա­ջար­կե­ցին կնքա­հայ­րեր՝ Գրի­գոր Քիւ­չիւ­քեան եւ Տքթ. Զա­ւէն Գա­լայ­ճեան: Ի­րենց սրտի խօս­քը ար­տա­սա­նե­ցին Օր­լան­տօ Ֆլո­րի­տա­յի Ս. Յա­րու­թիւն ե­կե­ղեց­ւոյ ծխա­կան խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Ա­րամ Նա­զա­րեան եւ Ռէյ­սին Ո­ւիս­քան­սը­նի Ս. Մես­րոպ ե­կե­ղեց­ւոյ ծխա­կան խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Սթիւ Ճեն­կո­զեան, ինչ­պէս նաեւ Պո­լի­սէն ժա­մա­նած Տ. Թա­թուլ Ծ. Վրդ. Ա­նու­շեան: Գե­ղա­րուես­տա­կան յայ­տա­գի­րին մաս­նակ­ցե­ցաւ երգ­չու­հի Տա­նիել­լա Աշ­պա­հեան: Խօսք ա­ռին նաեւ քա­հա­նա­յա­կան ձեռ­նադ­րու­թեան եւ օծ­ման խար­տա­ւի­լակ­նե­րը՝ Տ. Մար­տի­րոս Ա. Քհնյ. Չե­ւեան եւ Տ. Վազ­գէն Քհնյ. Գու­զուեան: Որ­պէս ձեռ­նադ­րուած քա­հա­նայ ի­րենց ա­ռա­ջին ե­լոյ­թը ու­նե­ցան Տ. Ար­մաշ Քհնյ. Պաղ­տա­սա­րեան եւ Տ. Ա­ւե­տիս Քհնյ. Գա­լայ­ճեան: Ճաշ­կե­րոյ­թին փակ­ման խօսքն ու ա­ղօթ­քը կա­տա­րեց Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նորդ Տ. Խա­ժակ Արք. Պար­սա­մեան:

Տ. ԱՐ­ՄԱՇ ՔՀՆՅ. ՊԱՂ­ՏԱ­ՍԱ­ՐԵԱՆ

Ծնած է Պո­լիս, 1971 թուա­կա­նի Սեպ­տեմ­բեր 10-ին: Փոքր տա­րի­քէն սկսած է ծա­ռա­յել Հայ Ե­կե­ղեց­ւոյ որ­պէս դպիր եւ դպրաց դա­սու ան­դամ: Մօտ ութ տա­րի ան պաշ­տօ­նա­վա­րած է Պոլ­սոյ Հա­յոց Պատ­րիար­քա­րա­նին մէջ՝ Տ. Մես­րոպ Արք. Մու­թա­ֆեան Պատ­րիար­քի հսկո­ղու­թեամբ:

Ան հե­տե­ւած է Պոլ­սոյ «Ը­շըք լի­սէ»ի եւ «Օլ Սէյնթս Փրես­պի­թե­րիէն Չէօրչ»ի դա­սըն­թացք­նե­րուն եւ վկա­յուած է Հին եւ Նոր Կտա­կա­րա­նի վկա­յա­կա­նով: Պոլ­սոյ «Քիւլ­թիւր» հա­մալ­սա­րա­նէն վկա­յուե­լէ ետք՝ 1998-ին ե­կած է Միա­ցեալ Նա­հանգ­ներ եւ սկսած է ծա­ռա­յել Եու­նիըն Սի­թի Նիւ Ճըր­զիի Ս. Խաչ ե­կե­ղեց­ւոյ: Նոյն ա­տեն ոս­կեր­չու­թեամբ զբա­ղած է:

Փետ­րուար 2, 1999-ին, կի­սա­սար­կա­ւա­գի աս­տի­ճան ստա­ցած է Ա­ռաջ­նորդ Տ. Խա­ժակ Արք. Պար­սա­մեա­նի ձե­ռամբ, եւ Մարտ 23, 2002-ին, սար­կա­ւագ ձեռ­նադ­րուած է: Քա­ջա­լե­րու­թեամբ Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հօր՝ 2012-ին ան սկսած է յա­ճա­խել Ս. Ներ­սէս ըն­ծա­յա­րան եւ 2015-ին շրջա­նա­ւարտ ե­ղած է: Նիւ Եոր­քի «Հան­թըրզ գո­լէճ»ի մէջ Անգ­լե­րէն լե­զուի եւ քե­րա­կա­նու­թեան եւ Նիւ Եոր­քի «Պա­րուխ գո­լէճ»ի մէջ Անգ­լե­րէն յա­ռա­ջա­ցեալ խօ­սե­լա­վար­ժու­թեան դա­սըն­թացք­նե­րուն հե­տե­ւած է, ինչ­պէս նաեւ՝ «Ճե­նը­րըլ Թէո­լո­ճի­քըլ սե­մի­նը­րի»ի Հո­վուա­կան աս­տուա­ծա­բա­նու­թեան եւ Հո­վուա­կան հո­գե­բա­նու­թեան դա­սըն­թացք­նե­րուն:  2015 թուա­կա­նի ա­մրան՝ «Փա­լի­սէյտ մե­տի­քըլ սեն­թըր»ի մէջ հե­տե­ւած է Դար­մա­նատ­նա­յին հո­վուա­կան կրթու­թեան եւ ստա­ցած է վկա­յա­կան: 2015-էն մին­չեւ թուա­կանս կը հե­տե­ւի հո­վուա­կան պաշ­տօ­նի պատ­րաս­տու­թեան ծրա­գի­րին Ֆէր­լոն Նիւ Ճըր­զիի Սրբոց Ղե­ւոն­դեանց ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ՝ ղե­կա­վա­րու­թեամբ ե­կե­ղեց­ւոյ հո­վիւ Տ. Տի­րան Քհնյ. Պո­հա­ճեա­նի:

Ա­մուս­նա­ցած է Մա­րա­նի հետ եւ բախ­տա­ւո­րուած են մանչ զա­ւա­կով մը՝ Նա­թա­նիէլ:

Տ. Ա­ՒԵ­ՏԻՍ ՔՀՆՅ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Ծնած է 1975 թուա­կա­նի Օ­գոս­տո­սի 23-ին: Շատ կա­նու­խէն ան ան­դամ ե­ղած է Ո­ւա­շինկ­թըն Տի. Սի.-ի Ս. Աս­տուա­ծա­ծին ե­կե­ղեց­ւոյ: Շրջա­նա­ւատ ե­ղած է ե­կե­ղեց­ւոյ Կի­րակ­նօ­րեայ վար­ժա­րա­նէն: Ե­ղած է վար­չա­կան օգ­նա­կա­նը՝ Ս. Աս­տուա­ծա­ծին ե­կե­ղեց­ւոյ, Հայց. Ե­կե­ղեց­ւոյ Ե­րի­տա­սար­դաց կազ­մա­կեր­պու­թեան կրտսեր­նե­րու, ե­րէց­նե­րու եւ կազ­մա­կեր­պու­թեան կեդ­րո­նա­կան խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ, Ս. Խո­րա­նի սպա­սար­կող, Կի­րակ­նօ­րեայ դպրո­ցի ու­սու­ցիչ, թե­մա­կան պատ­գա­մա­ւո­ր, ինչ­պէս նաեւ վա­րիչ Հայ ա­մե­րի­կեան կրթա­կան կազ­մա­կեր­պու­թեան:

Ան պա­տաս­խա­նա­տու պաշ­տօն­ներ վա­րած է ա­մե­րի­կեան ծա­նօթ հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու մօտ: Ա­պա ա­շա­կեր­տած է Ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի Ս. Ներ­սէս ըն­ծա­յա­րա­նը եւ Ս. Վլա­տի­միր ճե­մա­րա­նը, զորս ա­ւար­տած է  2014-ին՝ ստա­նա­լով Աս­տուա­ծա­բա­նու­թեան մա­գիստ­րո­սի տիտ­ղո­սը: Իսկ Փի­լի­սո­փա­յու­թեան Պսա­կա­ւո­րի տիտ­ղո­սը՝ Մե­րի­լեն­տի հա­մալ­սա­րա­նէն: Հո­վուա­կան պաշ­տօ­նի պատ­րաս­տու­թեան ծրա­գի­րին հե­տե­ւած է  Ֆեր­լոն Նիւ Ճըր­զիի Սրբոց Ղե­ւոն­դեանց ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ՝ ղե­կա­վա­րու­թեամբ ե­կե­ղեց­ւոյ հո­վիւ Տ. Տի­րան Քհնյ. Պո­հա­ճեա­նի: Սար­կա­ւագ ձեռ­նադ­րուած է 2014 թուա­կա­նի Նո­յեմ­բե­րի 30-ին՝ ձե­ռամբ Տ. Խա­ժակ Արք. Պար­սա­մեա­նի:

2015-2016 տա­րի­նե­րուն մեկ­նած է Ս. Էջ­միա­ծին եւ հե­տե­ւած՝ ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նի, գրա­բա­րի, Հայ Ե­կե­ղեց­ւոյ պատ­մու­թեան եւ հայ­րա­բա­նու­թեան դա­սըն­թացք­նե­րուն:

Ան զա­ւակն է հանգս­տեան կո­չուած Տ. Վրթա­նէս Ա. Քհնյ. եւ ե­րէց­կին Ա­նա­հիտ Գա­լայ­ճեան­նե­րու: Ան Ա­մուս­նա­ցած է Քա­րէ­նի հետ եւ բախ­տա­ւո­րուած են եր­կու զա­ւակ­նե­րով՝ Ա­րամ եւ Ա­րեւ: