ՀԻՒՍԻՍԱՅԻՆ ԱՄԵՐԻԿԱՅԻ ԱՐԵՒՄՏԵԱՆ ԹԵՄԻ Ա­ՌԱՋ­ՆՈՐԴ Տ. ՅՈՎՆԱՆ ԱՐՔ. ՏԷՐՏԷՐԵԱՆԻ ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴԵԱՆ ՊԱՏ­ԳԱ­ՄԸ

Ո՜վ մա­նուկ Յի­սուս, շուա­րած հո­վիւ­նե­րուն նման` ան­թարթ աչ­քերս հա­մեստ մսու­րի մէջ ծուա­րած աս­տուա­ծա­յին ան­հու­նիդ սե­ւե­ռած եմ։ Ու մինչ կը ջա­նամ Սուրբ Ծննդեանդ 2000-ա­մեայ ան­չա­փե­լի խոր­հուր­դը կշռել, ակնթար­թի մը մէջ անց­նող տա­րուան դէպ­քե­րը կու գան աչ­քիս առ­ջեւ։ Աշ­խարհն ի՜նչ վայ­րի­վե­րում­նե­րով ան­ցաւ՝ ծնող­քիդ Նա­զա­րէ­թէն Բեթ­ղե­հէմ գա­լուն պէս։ Նո­րա­ծի՛ն Յի­սուս, կաթ­նա­բոյր ան­մե­ղու­թեանդ հանգս­տու­թիւ­նը տուր մեզ։

Ա­րե­ւել­քէն փրկչա­րար մե­ծու­թեանդ առ­ջեւ երկր­պա­գե­լու ե­կած մո­գե­րը կը դի­տեմ. ա­կա­մա­յէն միտքս կու գան անց­նող տար­ւոյ Ա­րե­ւել­քի խժդժու­թիւն­նե­րը։ Յի­շո­ղու­թեանս մէջ թարմ են դեռ տա­րեսկզ­բի ա­րիւ­նա­հե­ղու­թիւն­նե­րը Նիժե­րիոյ եւ Ե­մէ­նի մէջ։ Ա­ղօթ­քով կը յի­շեմ ա­հա­բե­կիչ­նե­րու կող­մէ գլխա­տուած ե­գիպ­տա­ցի քրիս­տո­նեայ նա­հա­տակ­նե­րը։ Ափ­սո­սան­քով եւ ցա­սու­մով կը մտա­բե­րեմ հնա­գոյն պատ­մա­կան յու­շար­ձան­նե­րու կոր­ծա­նու­մը Ի­րա­քի մէջ։ Նո­րա­ծի՛ն Յի­սուս, ծննդեանդ ա­ւե­տի­սով հաշ­տե­ցուր մեզ։

Ձմրան ցուր­տին մէջ գառ­նուկ­նե­րու շուն­չով ջեր­մա­ցած օ­թե­ւա­նիդ կը նա­յիմ ու սիրտս կու լայ ա­նօ­թե­ւան գաղ­թա­կան­նե­րուն հա­մար, նաեւ ա­նոնց, ո­րոնք զո­հուե­ցան զա­նա­զան բնա­կան ա­ղէտ­նե­րէ։ Հո­գիիս ըն­դեր­քը կը ցնցուի ա­նա­սե­լի սար­սու­ռէն ա­հա­ւոր երկ­րա­շար­ժնե­րու, ո­րոնք պա­տա­հե­ցան Նե­փալ, Փա­քիս­տան, Աֆ­ղա­նիս­տան եւ այ­լուր։ Կը յի­շեմ ու կը սգամ մա­հը հա­զա­րա­ւոր ան­շի­րիմ ճամ­բորդ­նե­րու, ո­րոնք անս­պա­սե­լի հե­ռա­ցան աշ­խար­հէն օ­դա­նա­ւի, ծո­վա­յին եւ այլ ար­կած­նե­րու պատ­ճա­ռաւ Ե­գիպ­տո­սի, Սու­տա­նի, Ին­տո­նի­ժա­յի, Ֆրան­սա­յի, Թա­յուա­նի, Մա­լիի, Պրա­զի­լիոյ, Ուք­րա­յնոյ մէջ եւ այ­լուր։ Նո­րա­ծի՛ն Յի­սուս, մխի­թա­րէ մեզ։

Եղ­բայ­րաս­պան պա­տե­րազմ­ներ, ա­տե­լա­վառ յար­ձա­կում­ներ, ա­հա­բե­կիչ պայ­թիւն­ներ Ափ­րի­կէի, Մեր­ձա­ւոր եւ Մի­ջին Ա­րե­ւել­քի մէջ ա­րիւ­նով ներ­կե­ցին անց­նող 2015 թուա­կա­նը։ Տա­կա­ւին թաց են մեր աչ­քե­րը Փա­րի­զի եւ Սան Պեր­նար­տի­նո­յի մէջ տե­ղի ու­նե­ցած ան­մարդ­կա­յին ո­ճիր­նե­րէն։ Նո­րա­ծի՛ն Յի­սուս, խա­ղա­ղու­թիւնդ տուր մե­զի։

Քո Սուրբ Ծնուն­դը աղ­բիւրն է նոր կեան­քին՝ ճշմա­րիտ ու­րա­խու­թիւ­նը, այն նոր գի­նին, որ պի­տի զուար­թաց­նէ օ­րե­րը կեան­քին։ Նո­րա­ծի՛ն Յի­սուս, օրհ­նեալ ըլ­լայ ծնունդդ։

Աս­տուա­ծոր­դուդ աշ­խարհ գա­լով Հայր Աս­տու­ծոյ ներ­գոր­ծու­թիւնն ու սէրն է, զոր կը զգանք մեր կեան­քէն ներս։ Նո­րա­ծի՛ն Յի­սուս, հո­գե­ւոր եր­գե­րով սի­րա­ռատ աս­տուա­ծու­թիւնդ կ՚օրհ­նա­բա­նեմ։

Ո­րով­հե­տեւ միայն ան­սահ­ման սի­րոյդ հաս­կա­ցո­ղու­թեան մէջ կը պար­զուի խոր­հուր­դը Մար­դե­ղու­թեան եւ հրա­ւէ­րը մար­դոց փրկու­թեան։ Այդ հրա­ւէ­րին ան­սա­լով է, որ կը տօ­նախմ­բենք այ­սօր Սուրբ Ծնունդդ՝ աս­տուա­ծա­յին ներ­կա­յու­թիւնդ վա­յե­լե­լով։ Փրկի՛չ աշ­խար­հի, օրհ­նեալ ըլ­լայ Սուրբ Ծնունդդ։

Ո­րով­հե­տեւ Քե­զի մեր­ձե­նա­լով, Քե­զի ա­պա­ւի­նե­լով, լոյ­սիդ հե­տե­ւե­լով, յանձ­նա­ռու­թեամբ ու պա­տաս­խա­նատ­ուու­թեամբ պա­տուի­րան­ներդ կա­տա­րե­լով կրնամ անն­շան գոր­ծիք մը դառ­նալ փրկչա­կան ա­ռա­քե­լու­թեանդ։ Իշ­խա՛ն խա­ղա­ղու­թեան, զի­նուո­րագ­րէ մեզ։

Հրա­շա­լի Ծնունդդ խորհր­դա­նիշն է յաղ­թա­կան կեան­քին, այն, որ դեռ կ՚ապ­րինք ու կը հա­ւա­տանք, յու­սա­վառ ենք ու մա­հէն չենք վախ­նար, այն, որ թշնա­մին չկրցաւ յաղ­թել, այն, որ լա­ւա­տես տրա­մադ­րու­թեամբ կը շա­րու­նա­կենք վա­տը ան­տե­սել, նո­րէն ըն­ձիւ­ղուիլ, նո­րէն բարձ­րա­նալ ու վե­րած­նուիլ։ Տէ՛ր, մեր նա­հա­տակ սուր­բե­րու բա­րե­խօ­սու­թեամբ օրհ­նէ մե­զ։

«Քրիս­տոս Ծնաւ եւ Յայտ­նե­ցաւ։ Օրհ­նեալ է Յայտ­նու­թիւ­նը Քրիս­տո­սի»։

­­ՅՈՎ­ՆԱՆ ԱՐ­ՔԵ­ՊԻՍ­ԿՈ­ՊՈՍ

Ա­ռաջ­նորդ

Պըր­պենք, 2016