ՀԱՆԳԻՍՏ՝ Տ. ԳՐԻԳՈՐԻՍ ԱՐՔԵՊՍԿ. ԲՈՒՆԻԱԹԵԱՆԻ

Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ ե­պիս­կո­պո­սաց դա­սը շա­բա­թա­վեր­ջին կորսն­ցուց իր ար­ժէ­քա­ւոր ան­դամ­նե­րէն մին։ Այս­պէս, ի Տէր հան­գաւ Ուք­րայ­նոյ Հա­յոց Թե­մի Ա­ռաջ­նորդ Տ. Գրի­գո­րիս Արք. Բու­նիա­թեան։ Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի ե­րի­ցա­գոյն միա­բան­նե­րէն մին էր վախ­ճա­նեալ Սրբա­զան Հայ­րը, ո­րու ան­ժա­մա­նակ կո­րուս­տը յա­ռա­ջա­ցու­ցած է խոր ցաւ։ Քիե­ւէն Ուք­րայ­նոյ Խար­քով քա­ղա­քը կա­տա­րած ճամ­բոր­դու­թեան ըն­թաց­քին, իր ի­ջե­ւա­նած պան­դո­կին մէջ յան­կար­ծա­մահ ե­ղած է Տ. Գրի­գո­րիս Արք. Բու­նիա­թեան, որ եր­կար տա­րի­նե­րէ ի վեր ծա­ռա­յու­թիւն կը մա­տու­ցէր Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ։

Ա­ւա­զա­նի ա­նու­նով Գրի­գոր, Տ. Գրի­գո­րիս Արք. Բու­նիա­թեան 1946 թուա­կա­նին ծնած էր Էջ­միա­ծին քա­ղա­քին մէջ։ 1960 թուա­կա­նին ըն­դու­նուած էր Գէոր­գեան հո­գե­ւոր ճե­մա­րան եւ 1966-ին՝ ձեռ­նադ­րուած սար­կա­ւագ։ Տա­րի մը վերջ վկա­յուած էր Ճե­մա­րա­նէն եւ շրջա­նա­ւար­տու­թեան յա­ջոր­դող եր­կու տա­րի­նե­րուն ու­սու­մը շա­րու­նա­կած էր Մոս­կուա­յի Հո­գե­ւոր ա­կա­դե­միոյ՝ Զա­կորս­կի մէջ։ 1967-1968 թուա­կան­նե­րուն ե­ղած էր «Էջ­միա­ծին» ամ­սագ­րի խմբագ­րու­թեան քար­տու­ղա­րը։

1969 թուա­կա­նին ար­դէն սպա­սար­կու­թեան սկսած էր թե­մե­րու մէջ։ Ա­ռա­ջին հեր­թին ծա­ռա­յու­թեան նշա­նա­կուած էր Օր­ճո­նի­քի­ծէի Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։ Նոյն թուա­կա­նի Հոկ­տեմ­բե­րին ձեռ­նադ­րուած էր ա­բե­ղայ ու նշա­նա­կուած՝ Տո­նի­ռոս­տով քա­ղա­քի հայ­կա­կան հա­մայն­քի հո­գե­ւոր հո­վիւ։

Ե­րա­նաշ­նորհ Տ.Տ. Վազ­գէն Ա. Ա­մե­նայն Հա­յոց Կա­թո­ղի­կո­սի տնօ­րի­նու­թեամբ, 1971 թուա­կա­նին մեկ­նած էր Ֆրան­սա՝ ու­սու­մը շա­րու­նա­կե­լու հա­մար Լիո­նի Կա­թո­լիկ հա­մալ­սա­րա­նին մէջ, միեւ­նոյն ժա­մա­նակ ծա­ռա­յե­լով տեղ­ւոյն հայ­կա­կան Ս. Յա­կոբ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։

1973-1975 թուա­կան­նե­րուն ծա­ռա­յած էր խորհր­դա­յին բա­նա­կին մէջ՝ Ուք­րայ­նա­յէ ներս։ Զի­նուո­րու­թիւ­նը ա­ւար­տած տա­րին ստա­ցած էր մաս­նա­ւոր վար­դա­պե­տու­թեան աս­տի­ճան։ Նոյն տա­րին ու­սու­մը շա­րու­նա­կե­լու հա­մար մեկ­նած էր Փա­րիզ, ուր մնա­ցած էր մին­չեւ 1979 թուա­կա­նը։ Այդ ըն­թաց­քին Փա­րի­զի Կա­թո­լիկ հա­մալ­սա­րա­նէն ներս ու­սա­նե­լու ա­ռըն­թեր, հո­վուա­կան ծա­ռա­յու­թիւն մա­տու­ցած էր տեղ­ւոյն Ս. Յով­հան­նէս Մկրտիչ ա­ռաջ­նոր­դա­նիստ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։ 1979-1980 թուա­կան­նե­րուն Էջ­միա­ծին վե­րա­դառ­նա­լով ե­ղած էր Գէոր­գեան հո­գե­ւոր ճե­մա­րա­նի տե­սու­չը։

1981 թուա­կա­նին նշա­նա­կուած էր Պուէ­նոս Այ­րէ­սի ա­ռաջ­նոր­դա­նիստ ե­կե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ, իսկ տա­րի մը վերջ ընտ­րուած էր Ար­ժան­թի­նի հա­յոց թե­մա­կալ ա­ռաջ­նորդ։

Ե­րա­նաշ­նորհ Տ.Տ. Վազ­գէն Ա. Ա­մե­նայն Հա­յոց Կա­թո­ղի­կո­սի ձե­ռամբ 1983 թուա­կա­նին ձեռ­նադ­րուած էր ե­պիս­կո­պոս։ 1990 թուա­կա­նին նշա­նա­կուած էր Շի­րա­կի Թե­մի ա­ռաջ­նորդ։ 1992 թուա­կա­նին Կիւմ­րիի մէջ հիմ­նադ­րած էր Շի­րա­կի հո­գե­ւոր ըն­ծա­յա­րա­նը։ Նոյն տա­րին ստա­ցած էր ար­քու­թեան պա­տիւ եւ նոյն­պէս Տ.Տ. Վազ­գէն Ա. Կա­թո­ղի­կո­սին կող­մէ նշա­նա­կուած էր Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Գե­րա­գոյն հո­գե­ւոր խոր­հուր­դի ան­դամ։

1998-1999 թուա­կան­նե­րուն ժա­մա­նա­կա­ւո­րա­պէս կա­տա­րած էր Մոլ­տո­վա­յի մէջ Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ գոր­ծու­նէու­թեան հա­մա­կար­գո­ղի պար­տա­կա­նու­թիւն­նե­րը։ 1999-2001 թուա­կան­նե­րուն ե­ղած էր Ար­մա­ւի­րի Թե­մի ա­ռաջ­նոր­դա­կան փո­խա­նորդ։

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սին կող­մէ 2001 թուա­կա­նին նշա­նա­կուած էր Ուք­րայ­նոյ Հա­յոց Թե­մի ա­ռաջ­նորդ եւ մին­չեւ իր վախ­ճա­նը կը գտնուէր այդ պաշ­տօ­նին գլու­խը։

Յի­շա­տակն ար­դա­րոց օրհ­նու­թեամբ ե­ղի­ցի։