ԷՐԼԻՆԻ ԵՐԷԿՈՒԱՆ ԽԱՆԴԱՎԱՌ ՀԱՄԵՐԳԸ

Էր­լին, եր­կու տա­րուան դա­դա­րէ մը վերջ, ե­րէկ ի­րի­կուն տպա­ւո­րիչ մե­նա­հա­մեր­գով մը ներ­կա­յա­ցաւ հան­դի­սա­տե­սին։ «Քենթ» մշա­կու­թա­յին կեդ­րո­նի դահ­լի­ճին մէջ կա­յա­ցած ձեռ­նար­կը ար­ժա­նա­ցած էր Էր­լի­նի հա­մա­կիր­նե­րուն հե­տաքրք­րու­թեան, ո­րոնք վա­յե­լե­ցին հա­ճե­լի ի­րի­կուն մը։

Իս­թան­պու­լա­հայ եր­գա­րուես­տի աս­պա­րէ­զին վրայ իւ­րա­յա­տուկ տեղ մը ու­նի Էր­լին․ ան պարզ կա­տա­րող մը չէ միայն, այլ հե­ղի­նա­կա­յին ու­շագ­րաւ գոր­ծեր ստեղ­ծող մը․ ու­շագ­րաւ նաեւ այն ա­ռու­մով՝ որ երգ­չու­հիին ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան լե­զուն ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէնն է։ Ա­ռօ­րեայ կեան­քէն ներս շա­տե­րու ան­տե­սած գե­ղե­ցիկ, հա­ղոր­դա­կան, պարզ ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նը դար­ձած է Էր­լի­նի ան­կեղծ զգա­ցում­նե­րուն ար­տա­յայ­տի­չը՝ նոյն­քան յա­ջող, որ­քան թրքե­րէ­նը, թե­րեւս բան մըն ալ ա­ւե­լի։ Էր­լի­նի փոր­ձը կը դառ­նայ  ու­սա­նե­լի օ­րի­նակ մը․ ցոյց կու տայ օ­րը ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նով ապ­րե­լու՝ ա­նով սէր ար­տա­յայ­տե­լու, զգաց­մունք նկա­րագ­րե­լու, ան­կեղծ ապ­րում­ներ փո­խան­ցե­լու կա­րե­լիու­թիւ­նը։ Ցոյց տա­լով միա­ժա­մա­նակ, որ կա­րիք չկայ այլ լե­զու­նե­րու ա­պաս­տա­նե­լու ա­մէն ան­գամ երբ «մեր գլու­խը նե­ղը ին­կած է»։­

Ե­րէ­կի հա­մեր­գի տե­ւո­ղու­թեան Էր­լին Թո­մաօղ­լու հան­դի­սա­կան­նե­րուն ներ­կա­յա­ցուց «Տա­րի­ներ վերջ» ալ­պո­մէն սի­րուած նմոյշ­ներ, իր եր­գա­ցան­կէն նոր եր­գեր, ինչ­պէս նաեւ թրքե­րէն, յու­նա­րէն, եբ­րա­յե­րէն գոր­ծեր, հայ ու ա­րեւմ­տեան դա­սա­կան յօ­րի­նում­ներ։

Հա­մեր­գը կա­յա­ցած էր Օր­թա­գիւ­ղի, Գնա­լը կղզիի ե­կե­ղե­ցի­նե­րու թա­ղա­յին խոր­հուրդ­նե­րուն, Գալ­ֆաեան տան խնա­մա­կա­լու­թեան, Պո­մոն­թիի Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նի մա­տա­կա­րար մարմ­նի հո­վա­նա­ւո­րու­թեամբ ու օ­ժան­դա­կու­թեամբ։ Այս հաս­տա­տու­թիւն­նե­րուն եւ այլ ա­ջա­կից­նե­րուն Էր­լին յայտ­նեց իր ջեր­մա­գին շնոր­հա­կա­լու­թիւն­նե­րը։

ՍԵՒԱՆ ՏԷՅԻՐՄԵՆՃԵԱՆ