ՊԷՅՐՈՒԹԻ «ՀԱՅԿԱԶԵԱՆ» ՀԱՅԱԳԻՏԱԿԱՆ ՀԱՄԱԼՍԱՐԱՆԻՆ ՄԷՋ ՇՐՋԱՆԱՒԱՐՏԻՑ ՀԱՆԴԷՍ

Սփիւռ­քի միակ հայ­կա­կան բար­ձա­գոյն կրթա­կան հաս­տա­տու­թիւ­նը՝ Հայ­կա­զեան հա­մալ­սա­րա­նը, շրջա­նա­ւարտ­նե­րու նոր հունձք մը տուաւ եւ հան­դի­սա­ւոր ա­րա­րո­ղու­թեամբ հա­մալ­սա­րա­նի շրջա­փա­կին մէջ 148 ու­սա­նող­նե­րու յանձ­նեց ա­ւար­տա­կան վկա­յա­կան­ներ: Յա­ջո­ղու­թեան բերկ­րան­քին խառ­նուած էր յուզ­մուն­քը հրա­ժեշտ տա­լու կրթա­կան այն օ­ճա­խին, ուր ու­սա­նող­նե­րը ան­ցու­ցած են ի­րենց կեան­քի ա­մե­նէն հա­ճե­լի պա­հե­րը:

Պաշ­տօ­նա­կան հան­դի­սու­թեան ներ­կայ էին ե­րես­փո­խան Սերժ Թուր-Սար­գի­սեան, որ կը ներ­կա­յաց­նէր Խորհր­դա­րա­նի նա­խա­գահ Նե­պիհ Պըր­րին, Տե­ղե­կա­տուու­թեան նա­խա­րար Ռամ­զի Ժրէյժ, որ կը ներ­կա­յաց­նէր Վար­չա­պետ Թամ­մամ Սա­լա­մը, ե­րե­փո­խան Յա­կոբ Բագ­րա­տու­նի, ե­րես­փո­խան Ժան Օ­ղա­սա­պեան, որ կը ներ­կա­յաց­նէր ե­րես­փո­խան Սաատ Հա­րի­րին, ինչ­պէս նաեւ լի­բա­նա­նեան բա­նա­կի ընդ­հա­նուր հրա­մա­նա­տա­րու­թեան, ներ­քին ա­պա­հո­վու­թեան ու­ժե­րու, քա­ղա­քա­պե­տու­թիւն­նե­րու միու­թիւն­նե­րու եւ կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, հիւ­րեր ու ծնող­ներ:

Ե­լոյթ ուն­ցեաւ Հայ­կա­զեան հա­մալ­սա­րա­նի նա­խա­գահ Վե­րա­պա­տուե­լի Տքթ. Փոլ Հայ­տոս­թեան: Ան շրջա­նա­ւարտ­նե­րուն ուղ­ղած իր խօս­քին մէջ կեդ­րո­նա­ցաւ ստա­նա­լու եւ նուի­րե­լու գոր­ծըն­թա­ցի հա­ւաս­րակշ­ռու­թեան վրայ՝ շեշ­տե­լով պա­տիւն ու ա­ռա­տա­ձեռ­նու­թիւ­նը տա­լու շնորհ­քին մէջ: Հայ­տոս­թեան կա­րե­ւո­րեց նաեւ կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րու եւ հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու ըն­կե­րա­յին պա­տաս­խա­նա­տուու­թիւ­նը ի­րենց շա­հոյ­թէն բա­ժին յատ­կաց­նե­լու ըն­կե­րա­յին ծա­ռա­յու­թեան եւ օ­ժան­դա­կու­թեան:

Ան իր խօս­քին մէջ յայտ­նեց, թէ տա­լը մարդ­կա­յին ար­ժա­նիք­նե­րուն մէջ գե­րա­գոյնն է, որ օգ­տա­կար կը հան­դի­սա­նայ նախ տուո­ղին, ա­պա այ­լոց: «Պէտք է տալ գի­տակր­թա­կան մար­զե­րուն մէջ եւս ա­ռանց ակն­կա­լե­լու եւ ա­ռանց փո­խար­ժէ­քի, ա­ռանց պատ­ճա­ռա­բա­նու­թեան կամ մեկ­նա­բա­նու­թեան», ը­սաւ Հայ­տոս­թեան եւ ա­ւել­ցուց. «Մինչ կը ներ­կա­յաց­նենք նոր հունձք մը լայն ըն­կե­րու­թեան, հա­ւատ­քով եւ նո­րոգ նուի­րու­մով կը լե­ցուինք կա­տա­րե­լու պար­տա­կա­նու­թեան մեր բա­ժի­նը եւ ըն­կե­րակ­ցե­լու մեր ե­րի­տա­սարդ­նե­րուն, որ ինք­նավս­տահ եւ հաս­տատ հի­մե­րու վրայ նե­տուին աս­պա­րէզ­նե­րու նոր վի­ճակ­նե­րու մէ­ջ»: Ան եզ­րա­փա­կեց խօս­քը ը­սե­լով՝ «Հայ­կա­զեան հա­մալ­սա­րա­նի մար­դա­կեր­տու­մի եւ գի­տու­թեանց զար­գաց­ման գոր­ծըն­թա­ցին մէջ մեր ուխ­տը կը նո­րո­գենք այ­սօր ան­գամ մը եւս, եւ կը շնոր­հա­ւո­րենք հա­մալ­սա­րա­նի անձ­նա­կազ­մը, շրջա­նա­ւարտ­նե­րը եւ բո­լո­րին ըն­տա­նիք­նե­րը»:

Օ­րուան պատ­գա­մը տուաւ Լի­բա­նա­նի Ա­ռող­ջա­պա­հու­թեան նա­խա­րար Ո­ւաէլ Ա­պու Ֆաուր: Ան իր խօս­քին մէջ անդ­րա­դար­ձաւ քա­ղա­քա­ցիու­թեան, ազ­գա­յին ինք­նու­թեան, ինչ­պէս նաեւ մշա­կու­թա­յին զար­թօն­քի, մտա­ւոր ա­ռաջ­նոր­դու­թեան եւ բա­րե­կար­գում­նե­րու սկզբուն­քին եւ նման այլ հաս­կա­ցու­թիւն­նե­րու անհ­րա­ժեշ­տու­թեան՝ նշե­լով, որ Լի­բա­նա­նի մէջ յա­ռաջ­խա­ղա­ցը եւ զար­գա­ցու­մը կը կա­տա­րուին միայն օ­րի­նա­կե­լի քա­ղա­քա­ցիու­թեան այն նմոյ­շով, որ ա­ռաջ կու գայ տար­բեր մշա­կոյթ­նե­րու հա­մա­տեղ հարս­տա­ցու­մով եւ ոչ թէ ա­ռանձ­նա­յատ­կու­թիւն­նե­րու զան­ցա­ռու­մով:

Նա­խա­րա­րը ը­սաւ, որ զար­թօն­քը ա­ռանց մշա­կու­թա­յին յե­ղա­փո­խու­թեան չ­­՚ի­րա­կա­նա­նար, իսկ մշա­կու­թա­յին յե­ղա­փո­խու­թիւ­նը ա­ռանց ա­զատ, ան­կախ մտա­ծո­ղու­թեան ու ան­կա­շանդ ստեղ­ծա­գոր­ծու­թեան չ­­՚ի­րա­կա­նա­նար, իսկ ա­զատ մտա­ծո­ղու­թիւ­նը ու ան­կա­շանդ ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւ­նը չ՚ի­րա­կա­նա­նար ա­ռանց քա­ղա­քա­կան այն հա­մա­կար­գին, որ կը յար­գէ ա­զա­տու­թիւն­նե­րը եւ ա­զատ կ՚ար­ձա­կէ միտ­քը իր կարծ­րա­տի­պէն:

Նա­խա­րա­րը դի­տել տուաւ, թէ Լի­բա­նան իր տեղն ու դե­րը կորսն­ցու­ցած է ա­րա­բա­կան աշ­խար­հի մտա­ւոր ա­ռաջ­նոր­դու­թեան կեդ­րո­նին մէջ, կրթու­թեան ազ­գա­յին տես­լա­կա­նին, ինչ­պէս նաեւ կրթա­կան հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու պե­տա­կան գու­գու­րան­քի մը գո­յու­թեան մէջ: Ա­պա շրջա­նա­ւարտ­նե­րուն դի­մեց լու­ծում գտնե­լու հա­ւա­նա­կա­նու­թեամբ եւ ը­սաւ. «Այս բո­լոր դժուա­րու­թեան լու­ծու­մը բա­րե­կար­գումն է փտա­ծու­թեան դէմ, միաս­նու­թիւ­նը՝ բա­ժա­նու­մի, պե­տա­կա­նու­թիւ­նը՝ ոչ-պե­տա­կա­նու­թեան, գի­տու­թիւ­նը՝ տգի­տու­թեան, ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւ­նը՝ յե­տամ­նա­ցու­թեան, լայ­նա­խո­հու­թիւ­նը՝ սահ­մա­նա­փա­կուա­ծու­թեան, չա­փա­ւոր կե­ցուած­քը՝ քա­ղա­քա­կան կամ կրօ­նա­կան մո­լու­թեան, յոյ­սը՝ յուսլ­քու­թեան, զոր կ­­՚ապ­րինք»:

Հան­դի­սու­թեան ըն­թաց­քին շրջա­նա­ւարտ­նե­րուն ա­նու­նով խօսք ա­ռին Քրիս­տին Սի­մի­տեան եւ Սա­ռա Ֆա­րա­հատ, ո­րոնք ի­րենց ըն­կեր­նե­րուն մաղ­թե­ցին յա­ջո­ղու­թիւն կրթա­կան ու­սում­նա­կան գա­լիք տա­րեշր­ջան­նե­րուն հա­մար եւ ե­րա­զանք­նե­րու ի­րա­կա­նա­ցում:

Ա­ւար­տին Տքթ. Փոլ Հայ­տոս­թեան, տե­սուչ­ներ՝ Տքթ. Ֆա­տի Աս­րաուի եւ Տքթ. Ար­տա Էք­մէք­ճի վկա­յա­կան­ներ յանձ­նե­ցին շրջա­նա­ւարտ­նե­րուն եւ յու­շա­նուէր­ներ՝ գե­րա­զանց ու­սա­նող­նե­րուն:

Հան­դի­սու­թիւ­նը, որ բա­ցուած էր հո­գե­ւոր տե­սու­չին կող­մէ, եզ­րա­փա­կուե­ցաւ ՄԱ­ՀԱԵՄ-ի նա­խա­գահ Վե­րա­պա­տուե­լի Մկրտիչ Գա­րա­կէօ­զեա­նի օրհ­նու­թեան ա­ղօթ­քով:

Յայտ­նենք, որ վկա­յա­կան­նե­րու պաշ­տօ­նա­կան հան­դի­սու­թե­նէն օ­րեր ա­ռաջ տե­ղի ու­նե­ցաւ շնոր­հա­կա­լու­թեան եւ ե­րախ­տա­գի­տու­թեան ա­ղօթ­քի հա­ւաք՝ ներ­կա­յու­թեամբ «Կրօնք­նե­ր» հաս­տա­տու­թեան նա­խա­գահ Հայր Ֆա­տի Տուի: Ու­սա­նող­նե­րը շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նե­ցին Աս­տու­ծոյ ի­րենց ու­սում­նա­ռու­թեան չորս տա­րի­նե­րուն հա­մար, ա­պա փո­խա­նակ­ցին վա­ռած մո­մեր՝ խորհր­դան­շե­լով ճշմար­տու­թեան, ա­զա­տու­թեան եւ ծա­ռա­յու­թեան փո­խան­ցու­մը ամ­բողջ աշ­խար­հին, որ նշա­նա­բանն է Հայ­կա­զեան հա­մալ­սա­րա­նին: