ԵՐԱԽՏԱԳԻՏՈՒԹԵԱՆ ՏՈՒՐՔ

Սկիւ­տա­րի Ս. Խաչ ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան մե­ծա­րան­քի հա­ւա­քոյթ մը կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ ի պա­տիւ Տ. Կո­րիւն Քհնյ. Ֆէ­նէր­ճեա­նի։ Ա­տե­նա­պետ Յով­հան­նէս Կո­պո­յեա­նի կող­մէ գլխա­ւո­րուած թա­ղա­յին խոր­հուր­դը «Կիւլ­պէն­կեան» սրա­հի եր­դի­քին տակ կազ­մա­կեր­պեց ընթ­րիք մը, ո­րու ըն­թաց­քին Տ. Կո­րիւն Քհնյ. Ֆէ­նէր­ճեան ա­ռար­կայ դար­ձաւ Սկիւ­տա­րի ըն­տա­նի­քի ե­րախ­տա­գի­տա­կան զգա­ցում­նե­րուն։ Հարկ է նշել, որ Տէր Հայ­րը տասն տա­րիէ ի վեր Սկիւ­տա­րի Ս. Խաչ ե­կե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւն էր եւ բո­լո­րո­վին վեր­ջերս Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռին կող­մէ հո­գե­ւոր հո­վիւ նշա­նա­կուած է Ե­շիլ­գիւ­ղի Ս. Ստե­փա­նոս ե­կե­ղեց­ւոյ հա­մար։ Ս. Խաչ ե­կե­ղեց­ւոյ նոր հո­վի­ւը պի­տի ըլ­լայ Տ. Յու­սիկ Քհնյ. Հէր­կէ­լեան։ Ե­րէ­կուան հա­ւա­քոյ­թը կազ­մա­կեր­պուած էր թէ՛ Տ. Կո­րիւն Քհնյ. Ֆէ­նէր­ճեա­նի տաս­նա­մեայ հո­վուա­կան ծա­ռա­յու­թիւ­նը ար­ժե­ւո­րե­լու եւ թէ ի­րեն հրա­ժեշտ տա­լու հա­մար։ Ար­դա­րեւ, Սկիւ­տա­րի ըն­տա­նի­քը շատ բարձր կը գնա­հա­տէ Տ. Կո­րիւն Քհնյ. Ֆէ­նէր­ճեա­նի 10-ա­մեայ անձ­նու­րաց սպա­սա­ւո­րու­թիւ­նը, ո­րով­հե­տեւ ան յա­ջո­ղած է թա­ղի մար­դու­ժի հնա­րա­ւո­րու­թիւն­նե­րուն նե­րած չա­փով ա­ռա­ւե­լա­գոյնս ծաղ­կեց­նել ե­կե­ղեց­ւոյ ե­րի­տա­սար­դա­կան ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը։ Տ. Կո­րիւն Քհնյ. Ֆէ­նէր­ճեան հա­մախմ­բած է Սկիւ­տա­րի ըն­տա­նի­քի բո­լոր տար­րե­րը եւ այդ հա­մախմբ­ման շնոր­հիւ ստեղ­ծուած շար­ժու­մով ա­պա­հո­ված է՝ որ նոր սե­րուն­դը հա­մախմ­բուի ե­կե­ղեց­ւոյ շուրջ։ Ար­գա­սա­ւոր աշ­խա­տանք­ներ ի գործ դրած է այս ա­ռանց­քին շուրջ։ Սկիւ­տա­րի ըն­տա­նի­քի պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րը այ­սօր կը գի­տակ­ցին, որ Ս. Խաչ ե­կե­ղեց­ւոյ շուրջ հա­մախմ­բուած ե­րի­տա­սարդ­նե­րը կը վկա­յեն Տէր Հօր անս­պառ ե­ռան­դը, յա­մառ ո­րո­նում­նե­րը եւ այդ բո­լո­րին հի­ման վրայ նոր սե­րուն­դին ու ե­կե­ղեց­ւոյ մի­ջեւ ստեղ­ծուած կա­մուր­ջը։ Ե­րէ­կուան ընթ­րի­քը, ձե­ւով մը, այդ կա­մուր­ջի տօ­նախմ­բու­թիւնն էր եւ Սկիւ­տա­րի ըն­տա­նի­քը փա­փա­քած էր Տէր Հայ­րը ա­ռա­քե­լու­թեան նոր փու­լի մը, նոր մի­ջա­վայ­րի մը ու­ղե­ւո­րե­լու ըն­դա­ռաջ՝ ար­տա­յայ­տել իր անմ­նա­ցորդ գնա­հա­տանքն ու ե­րախ­տա­գի­տա­կան զգա­ցում­նե­րը։

Խոր­քին մէջ ըն­տա­նե­կան ընթ­րիք մըն էր ե­րէ­կուա­նը։ Օ­րուան մե­ծա­րեա­լը՝ Տ. Կո­րիւն Քհնյ. Ֆէ­նէր­ճեանն ալ ե­րե­կոյ­թին մաս­նակ­ցե­ցաւ ե­րէցկ­նոջ եւ հա­րա­զատ­նե­րուն հետ։ Սե­ղան­նե­րուն շուրջ հա­մախմ­բուած էին թա­ղի բո­լոր յա­րա­կից մար­մին­նե­րուն ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը, ինչ­պէս նաեւ Տէր Հօր պաշ­տօ­նա­վա­րու­թեան ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նին ե­կե­ղեց­ւոյ շուրջ հա­մախմ­բուած բազ­մա­թիւ ե­րի­տա­սարդ­ներ։

Բաց­ման ա­ղօթ­քէն վերջ, յայ­տագ­րի տե­ւո­ղու­թեան ե­լոյթ­ներ ու­նե­ցան Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Յով­հան­նէս Կո­պո­յեան, Սկիւ­տա­րի Միա­ցեալ Դպրաց Դաս-երգ­չա­խում­բի տնօ­րէն խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Նուր­հան Պիւ­յիւք­քիւրք­ճեան, դպրա­պետ Ար­շա­ւիր Սրկ. Պիւ­յիւ­քիշ­ման, Յա­կոբ Սրկ. Քես­կին, ինչ­պէս նաեւ մե­ծա­րեալ Քա­հա­նայ Հօր ձեռ­նա­սուն ե­րի­տա­սարդ­ներ։ Ա­տե­նա­պետ Կո­պո­յեան շեշ­տեց, որ Սկիւ­տա­րի ըն­տա­նի­քը իս­կա­պէս յու­զուած է Տ. Կո­րիւն Քհնյ. Ֆէ­նէր­ճեա­նի հրա­ժեշ­տին բե­րու­մով եւ վստա­հու­թիւն յայտ­նեց, թէ յա­ռա­ջի­կա­յին Ե­շիլ­գիւ­ղի ըն­տա­նի­քը պի­տի վա­յե­լէ ա­նոր փոր­ձա­ռու­թեան եւ աշ­խա­տան­քի ե­ռան­դին պտուղ­նե­րը։ Յով­հան­նէս Կո­պո­յեան թուար­կեց Տէր Հօր կող­մէ տա­րուած նուի­րեալ աշ­խա­տան­քին հիմ­նա­կան ուղ­ղու­թիւն­նե­րը եւ այդ բո­լո­րին կա­պակ­ցու­թեամբ յայտ­նեց խո­րին շնոր­հա­կա­լու­թիւն։ Յու­զում­նա­լի էին նաեւ ե­րի­տա­սարդ դպիր­նե­րուն զգա­ցում­նե­րը։ Ար­դա­րեւ, ա­նոնք շատ մարդ­կա­յին շեշ­տով բա­ցատ­րե­ցին, թէ ինչ­պի­սի հա­մակ­րանք, յար­գանք ու սէր կը տա­ծէին Տ. Կո­րիւն Քհնյ. Ֆէ­նէր­ճեա­նի նկատ­մամբ։

Ե­լոյթ­նե­րէն վերջ Սկիւ­տա­րի ըն­տա­նի­քին ա­նու­նով յու­շա­նուէր մը յանձ­նուե­ցաւ ե­րե­կոյ­թի մե­ծա­րեա­լին, մինչ հնչե­ցին նաեւ տոհ­միկ եր­գեր։

Իր սրտի խօս­քին մէջ Տ. Կո­րիւն Քհնյ. Ֆէ­նէր­ճեան շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց ի­րեն նկատ­մամբ ցու­ցա­բե­րուած ջերմ վե­րա­բեր­մուն­քին հա­մար։ Ան ը­սաւ, թէ ինք հրա­ժեշտ չ՚առ­ներ, այլ հեր­թի փո­փո­խու­թեան մը ժա­մա­նա­կը հա­սած է։ «Չեմ հե­ռա­նար, ո­րով­հե­տեւ մենք մեծ ըն­տա­նիք մըն ենք որ­պէս հա­մայնք, դուք ալ եր­բեք մի՛ հե­ռա­նաք ձեր ե­կե­ղե­ցիէն, կա­պուած մնա­ցէք ա­նոր, որ­պէս­զի միշտ ըլ­լանք միա­սին, միաս­նա­կան ու միաս­նա­կամ», ը­սաւ Տ. Կո­րիւն Քհնյ. Ֆէ­նէր­ճեան։ Ան շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց նաեւ ի­րեն ըն­ծա­յուած յու­շա­նուէ­րին հա­մար։

Ե­լոյթ­նե­րէն վերջ ընթ­րի­քը շա­րու­նա­կուե­ցաւ ան­մի­ջա­կան զրոյ­ցի մը մթնո­լոր­տին մէջ, բո­լո­րը Տէր Հօր յա­ջո­ղու­թիւն մաղ­թե­ցին ա­ռա­քե­լու­թեան շա­րու­նա­կու­թեան հա­մար։