ԱԹՈՌԱՆԻՍՏ ՄԱՅՐ ԵԿԵՂԵՑՒՈՅ ՄԷՋ ՀԱՒԱՔԱԿԱՆ ՄԿՐՏՈՒԹԻՒՆ

Գում­գա­բուի Ս. Աս­տուա­ծա­ծին Ա­թո­ռա­նիստ Մայր ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ, Շա­բաթ յետ­մի­ջօ­րէին, տե­ղի ու­նե­ցաւ հա­ւա­քա­կան մկրտու­թեան ա­րա­րո­ղու­թիւն մը, որ ստեղ­ծեց մեծ ո­գե­ւո­րու­թիւն։ Խաչ­վե­րա­ցի տա­ղա­ւա­րի նա­խա­տօ­նա­կի օ­րուան զու­գա­դի­պած այս հա­ւա­քա­կան մկրտու­թեան իր բարձր ներ­կա­յու­թիւ­նը բե­րաւ Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան։ Ա­րա­րո­ղու­թեան հան­դի­սա­պե­տեց Տ. Զա­քէոս Ծ. Վրդ. Օ­հա­նեան, ո­րու կող­քին էին Տ. Ան­դէաս Ա. Քհնյ. Յա­կո­բեան, Տ. Գէորգ Ա. Քհնյ. Չը­նա­րեան, Տ. Ե­ղիա Քհնյ. Քէր­վան­ճեան եւ Տ. Պետ­րոս Քհնյ. Պուլ­տու­քեան։

Զա­նա­զան տա­րի­քէ 43 հո­գի պի­տի մկրտուէր այս ա­րա­րո­ղու­թեան ըն­թաց­քին, սա­կայն ա­նոնց­մէ չոր­սը բա­ցա­կա­յե­ցաւ եւ 39 հո­գի ար­ժա­նա­ցաւ Ս. Մկրտու­թեան խոր­հուր­դին։ Դպրո­ցա­կան վե­րա­մու­տին ըն­դա­ռաջ կազ­մա­կեր­պուած էր այս ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը։ Ար­դա­րեւ, ծա­նօթ է, որ իս­թան­պու­լա­հայ վար­ժա­րան­նե­րը այս տա­րի ա­շա­կերտ­ներ ար­ձա­նագ­րե­լու հա­մար ան­պայ­ման կը պա­հան­ջեն մկրտու­թեան վկա­յա­կան եւ այս պայ­ման­նե­րուն ներ­քեւ Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռը կար­գադ­րու­թիւն ը­րած է, որ­պէս­զի թեկ­նա­ծու-ա­շա­կերտ­նե­րը փու­թով ու­նե­նան ի­րենց մկրտու­թեան վկա­յա­կան­նե­րը, ո­րոնք անհ­րա­ժեշտ կը հա­մա­րուին ար­ձա­նագ­րու­թիւն­նե­րուն ժա­մա­նակ։ 39 մկրտեալ­նե­րու շար­քին կը գտնուէին Սի­նո­բի կամ Քաս­թա­մո­նուի նման քա­ղաք­նե­րէ ըն­տա­նիք­նե­րու ան­դամ­ներ կամ ա­նոնց զա­ւակ­նե­րը, Հա­յաս­տա­նէն ար­տա­գաղ­թած ըն­տա­նիք­նե­րու զա­ւակ­նե­րը եւ ի վեր­ջոյ խառն ա­մուս­նու­թիւն­նե­րէ ծնած ե­րա­խա­ներ։ 

Հա­ւա­քա­կան մկրտու­թիւ­նը հո­գե­ւոր հրճուան­քի մը մթնո­լոր­տին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ։ Փոք­րիկ մկրտեալ­նե­րուն ծնող­նե­րը, չա­փա­հաս­նե­րուն հա­րա­զատ­ներն ու ան­մի­ջա­կան բա­րե­կամ­նե­րը փու­թա­ցած էին ե­կե­ղե­ցի։ Կնքա­հայ­րի պաշ­տօ­նը ստանձ­նեց Ա­թո­ռա­նիստ Մայր ե­կե­ղեց­ւոյ լու­սա­րար Սար­վէն Կսսրկ. Պը­չաք­ճը։

Հայց. Ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ վար­դա­պե­տու­թեան, ծէ­սին եւ ա­ւան­դու­թիւն­նե­րուն հա­մա­ձայն մկրտուած 39 հո­գին ջերմ ար­տա­յայ­տու­թիւն­նե­րով ող­ջու­նեց Տ. Զա­քէոս Ծ. Վրդ. Օ­հա­նեան, որ ընդգ­ծեց, թէ ա­նոնք այ­լեւս դար­ձած են մեր ե­կե­ղեց­ւոյ հա­րա­զատ զա­ւակ­նե­րը։ Հայր Սուր­բը տե­ղե­կա­ցուց նաեւ, թէ մկրտեալ­նե­րը այս Հինգ­շաբ­թի օ­րուը­նէ սկսեալ պի­տի կա­րե­նան ի­րենց մկրտու­թեան վկա­յա­կան­նե­րը ստա­նալ Պատ­րիար­քա­րա­նի խորհր­դա­կա­տա­րու­թեանց գրա­սե­նեա­կէն։

Շնոր­հա­ւո­րա­կան հայ­րա­կան խօս­քով մըն ալ հան­դէս ե­կաւ Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան, որ մի առ մի ող­ջու­նեց բո­լոր մկրտեալ­նե­րը ու մաղ­թեց, թէ Բարձ­րեալն Աս­տու­ծոյ Ա­ջը միշտ ա­նոնց հո­վա­նին ըլ­լայ կեան­քի տե­ւո­ղու­թեան։ Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը դի­տել տուաւ, թէ այս խորհր­դա­կա­տա­րու­թիւ­նը ամ­բող­ջու­թեամբ անվ­ճար կա­տա­րուած է Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռին կող­մէ։ Ան այս մատ­նան­շու­մը ը­րաւ հեր­քե­լու հա­մար Հա­յաս­տա­նի կարգ մը լրա­տուա­մի­ջոց­նե­րուն մէջ լոյս տե­սած պնդում­նե­րը, ըստ ո­րոնց Պատ­րիար­քա­րա­նը քա­նի մը հա­զար տո­լա­րի մա­կար­դա­կով գու­մար­ներ կը պա­հան­ջէ մկրտու­թիւն­նե­րուն հա­մար։ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան ընդգ­ծեց, որ այդ տե­ղե­կու­թիւն­նե­րը ճիշդ չեն, նոյ­նիսկ վճա­րո­վի կա­տա­րուած խորհր­դա­կա­տա­րու­թիւն­նե­րու պա­րա­գա­յին այդ մա­կար­դա­կով գու­մար­ներ բա­ցար­ձա­կա­պէս չեն պա­հան­ջուիր հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րէն։ Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նոր­դը գո­հու­նա­կու­թեամբ մատ­նան­շեց, որ մկրտեալ­նե­րը այ­լեւս դար­ձած են մեր հա­մայն­քի ան­դամ­նե­րը եւ ա­պա­գա­յին լիար­ժէք ձե­ւով կրնան մաս­նակ­ցիլ հա­մայն­քա­յին կեան­քին, նե­րա­ռեալ քուէար­կու­թիւն­նե­րը։ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան կա­րե­ւո­րու­թեամբ ընդգ­ծեց, որ մկրտեալ­նե­րու պա­րա­գա­յին պէտք է ան­պայ­ման անձ­նագ­րե­րու սրբագ­րու­թիւն կա­տա­րուի եւ այն­տեղ նշուի, թէ ա­նոնք քրիս­տո­նեայ են։ Սա ալ անհ­րա­ժեշ­տու­թիւն մըն է, որ­պէս­զի տղա­քը կա­րե­նան ար­ձա­նագ­րուիլ թրքա­հայ վար­ժա­րան­նե­րը։

Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան շեշ­տեց նաեւ, թէ մօ­տա­ւոր ա­պա­գա­յին ի­րենք կը փա­փա­քին Ս. Մկրտու­թեան խոր­հուր­դին ար­ժա­նա­ցած տես­նել նաեւ նո­րոգ մկրտեալ ե­րա­խա­նե­րու կամ պա­տա­նի­նե­րու ծնող­նե­րը։

Օրհ­նու­թեան խօս­քէն վերջ բո­լոր մկրտեալ­նե­րը եւ ա­նոնց ըն­տա­նիք­նե­րը ջեր­մօ­րէն շրջա­պա­տե­ցին Նո­րին Սրբազ­նու­թիւնն ու հո­գե­ւոր հայ­րե­րը, ո­րոնց նկատ­մամբ ար­տա­յայ­տե­ցին ի­րենց ե­րախ­տա­գի­տա­կան զգա­ցում­նե­րը։