ՏԱՐԵԿԱՆ ԱՆՈՒԱՆ ՏՕՆ

Կէ­տիկ­փա­շա­յի Ս. Յով­հան­նէս ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ե­րէկ խան­դա­վառ օր մը ապ­րուե­ցաւ Ա­մա­նո­րին ըն­դա­ռաջ։ Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան նա­խա­գա­հեց մեր այս պատ­մա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ տա­րե­կան ա­նուան տօ­նախմ­բու­թեան առ­թիւ կազ­մա­կեր­պուած կրօ­նա­կան եւ աշ­խար­հիկ փայ­լուն ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րուն, ո­րոնց մաս­նա­կից­նե­րը ապ­րե­ցան հո­գե­ւոր մեծ հրճուանք։

Ե­րէկ ա­ռա­ւօ­տեան կա­նուխ ժա­մե­րէն սկսեալ լե­ցուն էր Կէ­տիկ­փա­շա­յի ե­կե­ղե­ցին, ուր Նո­րին Սրբազ­նու­թեան հան­դի­սա­պե­տու­թեամբ պա­տա­րա­գեց Տ. Զա­տիկ Վրդ. Պա­պի­կեան։ Ներ­կայ էին Տ. Շնորհք Ա­բե­ղայ Տօ­նի­կեան, Տ. Զա­ւէն Քհնյ. Պը­չաք­ճեան եւ Լե­ւոն Սրկ. Էօզ­բեմ­պէ։ Ս. Սե­ղա­նին սպա­սար­կե­ցին Տիգ­րան Սրկ. Պես­քի­սի­զեան եւ այլ դպիր­ներ։ Եր­գե­ցո­ղու­թիւն­նե­րը կա­տա­րուե­ցան Զուարթ­նոց Դպրաց Դաս-երգ­չա­խում­բին կող­մէ՝ ղե­կա­վա­րու­թեամբ Գէորգ Չաղ­լըչ­ու­պուք­ճուի եւ եր­գե­հո­նա­հա­րու­թեամբ Հեր­ման Փոր­թա­գա­լեա­նի։ Ի ժամ Ս. Պա­տա­րա­գի Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը ու­րար կրե­լու ի­րա­ւունք շնոր­հեց ե­կե­ղեց­ւոյ նուի­րեալ սպա­սա­ւոր­նե­րէն Հեր­ման Փոր­թա­գա­լեա­նի, Գէորգ Չաղ­լը­չու­պուք­ճուի, Կա­րօ Ա­կօ­շեա­նի եւ Ժի­րայր Աք­մեր­ճա­նի։ Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նոր­դը տուաւ նաեւ օ­րուան պատ­գա­մը։ Ս. Պա­տար­ա­գէն վերջ կա­տա­րուե­ցաւ մա­տա­ղի օրհ­նու­թիւն։

Կրօ­նա­կան ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րու ա­ւար­տին ե­կե­ղեց­ւոյ յա­րա­կից սրա­հին մէջ սար­քուե­ցաւ սի­րոյ սե­ղան։ Աշ­խար­հիկ հան­դի­սու­թեան եւս նա­խա­գա­հեց Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան, ո­րու կող­քին էին հո­գե­ւոր հայ­րե­րը։ Կէ­տիկ­փա­շա­յի թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Յա­րու­թիւն Շան­լը եւ իր ըն­կեր­նե­րը ջերմ մթնո­լոր­տի մը մէջ հիւ­րըն­կա­լե­ցին սի­րոյ սե­ղա­նի մաս­նա­կից­նե­րը, ո­րոնց շար­քին էին յայտ­նի բա­րե­րար­ներ, բազ­մա­թիւ ծա­նօթ ազ­գա­յին­ներ, հա­մայն­քա­յին մար­մին­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, հին թա­ղե­ցի­ներ եւ հիւ­րեր։ Ար­ման Ծա­տու­րի կող­մէ գոր­ծադ­րուած ե­րաժշ­տա­կան յայ­տագ­րով բո­լոր մաս­նա­կից­նե­րը ու­նե­ցան հա­ճե­լի ժա­մանց։ Խա­թուն Գա­յա­յի գլխա­ւո­րու­թեամբ պատ­րաստուած սե­ղան­նե­րուն շուրջ ներ­կա­նե­րը զի­րար վա­յե­լե­ցին տօ­նա­կան տրա­մադ­րու­թեամբ, մինչ թա­ղա­յին խոր­հուր­դին կող­մէ պատ­րաս­տուած յու­շա­նուէ­րը Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի ձե­ռամբ յանձ­նուե­ցաւ Կէ­տիկ­փա­շա­յի Ս. Յով­հան­նէս ե­կե­ղեց­ւոյ բազ­մա­մեայ սպա­սա­ւոր Լե­ւոն Սրկ. Էօզ­բեմ­պէի։ Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պե­տը ծաղ­կե­փունջ մըն ալ յանձ­նեց Խա­թուն Գա­յա­յին։

Ձեռ­նար­կի ըն­թա­ցքին ե­լոյ­թով մը հան­դէս ե­կաւ Յա­րու­թիւն Շան­լը, որ բա­ցատ­րու­թիւն­ներ տուաւ թա­ղա­յին խոր­հուր­դին կող­մէ տա­րուած հե­տե­ւո­ղա­կան աշ­խա­տան­քին շուրջ՝ ե­կե­ղե­ցա­պատ­կան կա­լուած­նե­րու ա­ռա­ւել ար­դիւ­նա­ւէ­տու­թեամբ ար­ժե­ւոր­ման կա­պակ­ցու­թեամբ։ Ան իր փո­խան­ցած ման­րա­մաս­նու­թիւն­նե­րը ամ­փո­փեց եր­կու ա­ռանց­քի շուրջ։

Ա­ռա­ջի­նը՝ Սկիւ­տա­րի Ի­ճա­տիէ թա­ղա­մա­սին մէջ Կէ­տիկ­փա­շա­յի ե­կե­ղե­ցին ու­նի 490 քա­ռա­կու­սի մեթր մա­կե­րե­սով տա­րածք մը, ուր կը նա­խա­տե­սուի ի­րա­կա­նաց­նել շի­նա­րա­րու­թիւն մը։ Ըստ մշա­կուած ծրագ­րին 19 յար­կով շէնք մը պի­տի կա­ռու­ցուի այն­տեղ եւ այդ յար­կե­րուն 11 հա­տը պի­տի ըլ­լայ Կէ­տիկ­փա­շա­յի Ս. Յով­հան­նէս ե­կե­ղեց­ւոյ սե­փա­կա­նու­թիւ­նը։ Յա­րու­թիւն Շան­լը ընդգ­ծեց, որ ձեռն­տու պայ­ման­նե­րով գո­յա­ցած հա­մա­ձայ­նու­թեան մը հի­ման վրայ պատ­րաս­տուած է նա­խա­գի­ծը, ո­րու գործ­նա­կան աշ­խա­տան­քի մեկ­նար­կին հա­մար կը սպա­սուի պատ­կան իշ­խա­նու­թիւն­նե­րու վա­ւե­րաց­ման։

Կէ­տիկ­փա­շա­յի թա­ղա­յին խոր­հուր­դին երկ­րորդ ծրա­գի­րը կը վե­րա­բե­րի նա­խա­պէս ե­կե­ղե­ցա­պատ­կան կալուա­ծի մը հա­տուց­ման։ Ար­դա­րեւ, հին Պո­լի­սի ծո­վա­փին զու­գա­հեռ եր­կա­թու­ղիի կա­ռուց­ման ժա­մա­նակ, Գա­տըր­կա-Ճան­քուր­թա­րան հա­տուա­ծին մօտ եր­կաթ­գի­ծը ան­ցած է Կէ­տիկ­փա­շա­յի Ս. Յով­հան­նէս ե­կե­ղեց­ւոյ պատ­կա­նող տա­րած­քէ մը։ Այդ ժա­մա­նակ Մե­ճի­տիէի ոս­կի­նե­րու ար­ժէք­ը հիմք ըն­դու­նե­լով վճա­րուած է հա­տու­ցում մը։ Բայց եւ այն­պէս, այդ ա­պա­սե­փա­կա­նաց­ման ժա­մա­նակ ե­կե­ղե­ցա­պատ­կան տա­րած­քի 711 քա­ռա­կու­սի մեթր մա­կե­րե­սով բա­ժի­նը պե­տա­կա­նա­ցուած է ան­հա­տոյց։ Հե­տե­ւա­բար, վեր­ջին բա­րե­փո­խում­նե­րէն օգ­տուե­լով Կէ­տիկ­փա­շա­յի թա­ղա­յին խոր­հուր­դը դի­մում ներ­կա­յա­ցու­ցած է պատ­կան դա­տա­կան իշ­խա­նու­թիւն­նե­րուն, որ­պէս­զի այդ հա­տուա­ծին եւս հա­տու­ցու­մը ա­պա­հո­վել կա­րե­լի ըլ­լայ։ Ֆա­թի­հի քա­ղա­քա­պե­տու­թեան եւ Պե­տա­կան գան­ձին հետ ըն­թա­ցող դա­տա­կան գոր­ծըն­թաց մըն է այս մէ­կը։ Ներ­կայ պայ­ման­նե­րով ար­ձա­կուած է դա­տավ­ճիռ մը, ո­րով 5 մի­լիոն 500 հա­զար լի­րա հա­տու­ցում սահ­մա­նուած է՝ Կէ­տիկ­փա­շա­յի ե­կե­ղեց­ւոյ հա­մար։ Ներ­կա­յիս այդ դա­տավ­ճի­ռը կը քննար­կուի Վճռա­բեկ ա­տեա­նին կող­մէ։ Երբ այդ հանգ­րուա­նի ար­դիւն­քին վա­ւե­րա­ցուի առ­նուած ո­րո­շու­մը, ա­պա Կէ­տիկ­փա­շա­յի թա­ղա­յին խոր­հուր­դին նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ մեր հա­մայն­քը հնա­րա­ւո­րու­թիւն պի­տի ու­նե­նայ յա­ւե­լեալ մի­ջոց մը ու­նե­նա­լու։ Յա­րու­թիւն Շան­լը ե­րէ­կուան հա­ւա­քոյ­թին ըն­թաց­քին նշեց, թէ թա­ղա­յին խո­րհուր­դը լա­ւա­տես սպա­սու­մի մը մէջ է այս ա­ռու­մով։

Սի­րոյ սե­ղա­նը ա­ւար­տին հա­սաւ Նո­րին Սրբազ­նու­թեան խօս­քով եւ ա­ղօթ­քով։

​