ԶՕՐԱԿՑՈՒԹԵԱՆ ԸՆԹՐԻՔ

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան Կայ­րէթ­թե­փէի «Տե­տե­ման» պան­դո­կին մէջ ընթ­րիք մը սար­քուե­ցաւ ի նպաստ Թոփ­գա­բուի Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նի։ Հա­մայն­քա­յին շրջա­նակ­նե­րը լայն մաս­նակ­ցու­թիւն բե­րին այս հա­ւա­քոյ­թին, ո­րու ըն­թաց­քին ստեղ­ծուե­ցաւ ջերմ մթնո­լորտ։ Ներ­կայ էին Թոփ­գա­բուի Ս. Նի­կո­ղա­յոս ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի պա­տուոյ ա­տե­նա­պետ Ա­րէտ եւ Մո­նիք Եր­կա­նեան ա­մո­լը, Սեւ ծո­վեան տնտե­սա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան կազ­մա­կեր­պու­թեան մօտ Հա­յաս­տա­նի մշտա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Ար­սէն Ա­ւա­գեան, Շիշ­լիի քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նէն Վազ­գէն Պա­րըն, բազ­մա­թիւ հա­մայն­քա­յին բա­րե­րար­ներ, մեր հաս­տա­տու­թիւն­նե­րէն ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, հա­մա­կիր­ներ եւ հիւ­րեր։ Թոփ­գա­բուի թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Մու­րատ Չա­քան եւ իր ըն­կեր­նե­րը, ինչ­պէս նաեւ Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նի սա­նուց միու­թեան ե­րի­տա­սարդ­նե­րը ան­մի­ջա­կան մթնո­լոր­տի մը մէջ հիւ­րըն­կա­լե­ցին բո­լոր ներ­կա­նե­րը։ Ընթ­րի­քի սե­ղա­նի շուրջ հա­մախմ­բուած ներ­կա­նե­րը ապ­րե­ցան ա­մառ­նա­մու­տը միաս­նա­բար դի­մա­ւո­րե­լու ու­րա­խու­թիւ­նը եւ թէ միեւ­նոյն ժա­մա­նակ ար­տա­յայ­տե­ցին ի­րենց զօ­րակ­ցու­թիւ­նը Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նին նկատ­մամբ։ Ծա­նօթ է, որ Թոփ­գա­բուի Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նը եր­կար տաս­նա­մեակ­նե­րէ ի վեր կը գո­յա­տե­ւէ մեծ զո­հո­ղու­թիւն­նե­րով։ Քա­նի մը տա­րի վերջ այս դպրո­ցը պի­տի թե­ւա­կո­խէ իր հիմ­նադ­րու­թեան 200-ա­մեայ յո­բե­լեա­նը։ Թոփ­գա­բուի ըն­տա­նի­քը յա­մառ պայ­քա­րի մէջ է՝ որ­պէս­զի Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նի եր­թը ըլ­լայ կա­յուն եւ ան կա­րե­նայ իր դռնե­րը բաց պա­հել մեր ժո­ղո­վուր­դի ա­մե­նա­հա­մեստ խա­ւե­րէն ըն­տա­նիք­նե­րու զա­ւակ­նե­րուն հա­մար։

Ե­րէ­կուան ձեռ­նար­կին յայ­տա­գի­րը գոր­ծադ­րուե­ցաւ հան­դի­սա­վա­րու­թեամբ Մե­լի­սա Պոզ Թաշ­ճեա­նի։ Ող­ջոյ­նի խօսք մը ար­տա­սա­նեց Մու­րատ Չա­քան։ Թոփ­գա­բուի ըն­տա­նի­քին կող­մէ հան­դի­սա­ւոր պայ­ման­նե­րով ծաղ­կե­փունջ մը յանձ­նուե­ցաւ Մո­նիք Եր­կա­նեա­նին՝ առ ի ե­րախ­տա­գի­տու­թիւն իր վաս­տա­կին եւ այս հաս­տա­տու­թեան հա­մար ներդ­րած ե­ռան­դին։ Եր­կա­նեան ա­մո­լը այս ձեռ­նար­կին ալ հո­վա­նա­ւոր­նե­րու շար­քին էր եւ այս կա­պակ­ցու­թեամբ Թոփ­գա­բուի ըն­տա­նի­քը ար­տա­յայ­տեց իր ան­կեղծ ե­րախ­տա­գի­տու­թիւ­նը։ Ծաղ­կե­փուն­ջը ստա­նա­լէ վերջ Մո­նիք Եր­կա­նեան հան­դէս ե­կաւ սրտի խօս­քով մը, ո­րու ըն­թաց­քին հա­մայն­քա­յին մա­մու­լին շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նին ի նպաստ ցու­ցա­բե­րուած նա­խան­ձախնդ­րու­թեան եւ ա­նոր ա­ռա­քե­լու­թեան նկատ­մամբ ըն­ծա­յուած ու­շադ­րու­թեան հա­մար։ Եր­կա­նեան ընդգ­ծեց, որ մեր բո­լոր վար­ժա­րան­նե­րը պէտք է ան­պայ­ման ապ­րին, պէտք է բաց մնան ա­նոնց դռնե­րը, որ­պէս­զի մեր հա­մայնքն ալ զերծ մնայ ան­հե­տա­նա­լու վտան­գէն։

Ե­րե­կոյ­թի տե­ւո­ղու­թեան գոր­ծադ­րուե­ցաւ ե­րաժշ­տա­կան յայ­տա­գիր՝ Յա­կոբ Կէօք­չէի կող­մէ գլխա­ւո­րուած խում­բին կող­մէ։ Բո­լոր ներ­կա­նե­րը ու­նե­ցան հա­ճե­լի ժա­մանց։ Տե­ղի ու­նե­ցաւ նաեւ վի­ճա­կա­հա­նու­թիւն մը։

Ընթ­րի­քի ա­ւար­տին բո­լո­րը ար­ձա­կուե­ցան շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նե­լով կազ­մա­կեր­պիչ­նե­րուն եւ յա­րա­տե­ւու­թիւն մաղ­թե­լով Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նի ա­ռա­քե­լու­թեան հա­մար։