ՀԱՆԴԻՍԱՒՈՐ ՏԱՐԵԴԱՐՁ

Գնա­լը կղզիի Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ե­րէկ կրօ­նա­կան եւ աշ­խար­հիկ փայ­լուն ա­րա­րո­ղու­թիւն­ներ տե­ղի ու­նե­ցան՝ Ներ­սէ­սեան Դպրաց Դա­սու հիմ­նադ­րու­թեան 159-րդ ու վե­րա­կազ­մու­թեան 34-րդ կրկ­նակ տա­րե­դարձ­նե­րուն առ­թիւ։ Խաչ­վե­րա­ցի Բա­րե­կեն­դա­նին զու­գա­դի­պած ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րուն հան­դի­սա­պե­տեց Տ. Յա­րու­թիւն Ա­բե­ղայ Տա­մա­տեան, որ մա­տոյց օ­րուան Ս. Պա­տա­րա­գը եւ խօ­սե­ցաւ քա­րոզ մը։

Կղզիի գողտ­րիկ ե­կե­ղե­ցին ե­րէկ լե­ցուած էր ա­ռա­ւօ­տեան կա­նուխ ժա­մե­րէն սկսեալ։ Պա­տա­րա­գիչ Տ. Յա­րու­թիւն Ա­բե­ղայ Տա­մա­տեան թա­փօ­րով ա­ռաջ­նոր­դուե­ցաւ ե­կե­ղե­ցի։ Ս. Սե­ղա­նին սպա­սար­կե­ցին Ռո­պէր Սրկ. Քիւ­չիւ­քաք­պու­լութ, Վա­ղար­շակ Սրկ. Սե­րով­բեան, Լե­ւոն Սրկ. Գու­յում­ճեան, Սա­յաթ Սրկ. Չը­նա­րեան, Գէորգ Սրկ. Ներ­կիզ, Ա­լէն Սրկ. Ներ­կիզ, Ար­թուն Սրկ. Թէ­քի­րօղ­լու եւ այլ դպիր­ներ։ Եր­գե­ցո­ղու­թիւն­նե­րը Ներ­սէ­սեան Դպրաց Դա­սուն կող­մէ կա­տա­րուե­ցան ներ­դաշ­նա­կօ­րէն ղե­կա­վա­րու­թեամբ Հրանդ Չիզ­մէ­ճեա­նի եւ եր­գե­հո­նա­հա­րու­թեամբ Սի­րուն Սի­րու­նեա­նի։ Պա­տա­րա­գիչ Հայր Սուր­բը տուաւ օրուան քա­րո­զը։ Ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րու ա­ւար­տին կա­տա­րուե­ցաւ հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօն, ո­րով ո­գե­կո­չուե­ցան Դպրաց Դա­սու հան­գու­ցեալ նա­խա­գահ­նե­րը, դպրա­պետ­նե­րը, ե­րա­ժիշտ­նե­րը եւ բո­լոր ան­դամ­նե­րը։

Կրօ­նա­կան ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րէն վերջ յա­րա­կից Ներ­սէ­սեան սրա­հին մէջ սար­քուե­ցաւ սի­րոյ սե­ղան։ Աշ­խար­հիկ հան­դի­սու­թիւնն ալ գլխա­ւո­րեց Հայր Սուր­բը։ Ներ­կայ էին Գնա­լը կղզիի Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Լե­ւոն Շա­տեան եւ իր ըն­կեր­նե­րը, քոյր դպրաց դա­սե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ եւ բազ­մա­թիւ հիւ­րեր։ Դպրաց Դա­սու տնօ­րէն խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Ար­թուն Սրկ. Թէ­քի­րօղ­լու եւ իր ըն­կեր­նե­րը ջերմ մթնո­լոր­տի մը մէջ հիւ­րըն­կա­լե­ցին սի­րոյ սե­ղա­նի բո­լոր մաս­նա­կից­նե­րը։

Յայ­տա­գի­րը բա­ցուե­ցաւ խմբա­վար Հրանդ Չիզ­մէ­ճեա­նի եւ իր սա­նե­րուն՝ Նո­րա Ի­փէք­ճիի, Մա­րալ Էօզ­պայ­սա­լի, Լի­նա Սա­րայ­տա­րի, Մարգ­րիտ Թո­փար­լա­քի եւ Առ­լին Տու­մա­նի ե­րաժշ­տա­կան կա­տա­րում­նե­րով։ Տնօ­րէն խոր­հուր­դի տա­րե­կան տե­ղե­կա­գի­րը ներ­կա­յա­ցուց Ար­թուն Սրկ. Թէ­քի­րօղ­լու։ Ա­տե­նա­պետ Լե­ւոն Շա­տեանն ալ ար­տա­սա­նեց սրտի խօս­քը։ Բո­լոր ներ­կա­նե­րը զգա­ցա­կան պա­հեր ապ­րե­ցան՝ հե­տե­ւե­լով Ներ­սէ­սեան Դպրաց Դա­սու բազ­մա­վաս­տակ ու խոր-հըր­դան­շա­կան ա­նուն­նե­րէն Ռոյ Սրկ. Քիւ­չիւ­քա­թէ­շի Գա­նա­տա­յէն հե­ռար­ձա­կուած տե­սո­ղա­կան պատ­գա­մով՝ ըն­տա­նե­կան ան­դամ­նե­րուն հետ։ Յայ­տագ­րի տե­ւո­ղու­թեան մե­ներ­գե­ցին Մա­րալ Չաղ­լը­չու­պուք­ճու եւ Պա­րէտ Չաղ­լը­չու­պուք­ճու, Սի­րուն Սի­րու­նեա­նի նուա­գակ­ցու­թեամբ։ Նա­զիկ Ճա­վա­քի գլխա­ւո­րած տի­կին­նե­րուն կող­մէ սար­քուած սե­ղան­նե­րուն շուրջ հա­մախմ­բուած հիւ­րե­րը խմբերգ­ներ ալ կա­տա­րե­ցին՝ հե­տե­ւե­լով սե­ղան­նե­րուն վրայ թո­ղուած եր­գա­րան­նե­րուն։

Հան­դի­սու­թեան տե­ւո­ղու­թեան գնա­հա­տագ­րեր եւ յու­շա­նուէր­ներ ստա­ցան՝ Սի­րուն Սի­րու­նեան, Ռո­պէր Սրկ. Քիւ­չիւ­քաք­պու­լութ, Քա­մի Չիզ­մէ­ճեան, Նա­րօտ Շիմ­շէք, ինչ­պէս նաեւ Տ. Յա­րու­թիւն Ա­բե­ղայ Տա­մա­տեա­նի պա­տա­նի ձեռ­նա­սուն­նե­րը՝ Ճորճ Մա­րուք­ճու, Ար­տէն Չը­նար եւ Լե­ւոն Շա­հի­նօ­ղուլ­լա­րըն­տան։

Հան­դի­սու­թիւ­նը եզ­րա­փա­կուե­ցաւ Տ. Յա­րու­թիւն Ա­բե­ղայ Տա­մա­տեա­նի օրհ­նու­թեան խօս­քով եւ ա­ղօթ­քով։

Ներ­սէ­սեան Դպրաց Դա­սու ե­րէ­կուան կրկնակ տա­րե­դարձ­նե­րը նշուե­ցան շատ խան­դա­վառ մթնո­լոր­տի մը մէջ։ Սա Տ. Յա­րու­թիւն Ա­բե­ղայ Տա­մա­տեա­նի դպրաց դա­սու նա­խա­գահ դառ­նա­լէն վերջ նշուած ա­ռա­ջին տա­րե­դարձն է։ Ե­րէ­կուան ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րուն ըն­թաց­քին դպրաց դա­սու պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րը որ­դիա­կան խո­րին ե­րախ­տա­գի­տու­թիւն յայտ­նե­ցին Տ. Թա­թուլ Ծ. Վրդ. Ա­նու­շեա­նի նկատ­մամբ, քա­նի որ վեր­ջին տա­րի­նե­րուն ան ե­ղած էր կղզեաց հո­գե­ւոր հո­վիւ եւ այս դպրաց դա­սու նա­խա­գա­հը եւ իր փոր­ձա­ռու­թեամբ լա­ւա­գոյնս ա­ռաջ­նոր­դած՝ տա­րուած աշ­խա­տան­քը։ Ներ­սէ­սեան Դպրաց Դա­սու տե­սա­կէ­տէ ող­ջու­նե­լի է նաեւ ներ­կայ շրջա­նը երբ նա­խա­գահ դար­ձած է Տ. Յա­րու­թիւն Ա­բե­ղայ Տա­մա­տեան՝ թարմ ե­ռան­դով եւ յա­մառ աշ­խա­տան­քի պատ­րաս­տա­կա­մու­թեամբ։ Ամ­րան ա­միս­նե­րուն գոր­ծադ­րը-ւած ջան­քե­րով դպրաց դա­սու շար­քե­րը հա­մալուած են նոր ու­ժե­րով։ Ե­րէ­կուան տա­րե­դար­ձը միեւ­նոյն ժա­մա­նակ հա­շուեկ­շի­ռի ա­ռիթ մըն էր՝ 2016 թուա­կա­նի ամ­րան տե­ւո­ղու­թեան կա­տա­րուած բե­ղուն աշ­խա­տան­քին հա­շուե­յար­դա­րը ը­նե­լու տե­սան­կիւ­նէն։ Ե­րէկ ստեղ­ծուած մթնո­լոր­տը ինք­նին վկա­յու­թիւն մը հան­դի­սա­ցաւ թէ այդ ար­դիւն­քը դրա­կան է թէ՛ դպրաց դա­սուն եւ թէ կղզեբ­նակ հա­ւա­տա­ցեալ ժո­ղո­վուր­դին տե­սա­կէ­տէ։ Հե­տե­ւա­բար, բո­լո­րը մեծ յոյ­սեր դրած են ե­րի­տա­սարդ նա­խա­գա­հի ա­պա­գայ գոր­ծու­նէու­թեան վրայ ու չեն կաս­կա­ծիր, թէ Տ. Յա­րու­թիւն Ա­բե­ղայ Տա­մա­տեա­նի գլխա­ւո­րու­թեամբ Ներ­սէ­սեան Դպրաց Դա­սուն առ­ջեւ կը բա­ցուի նո՛ր շրջան մը, որ պի­տի բնո­րո­շուի նո՛ր ձեռք­բե­րում­նե­րով ու մա­նա­ւանդ նո՛ր դպիր­նե­րու պատ­րաս­տու­թեամբ. բան մը, որու նախըն-թացները արդէն գոյութիւն ունին։

​