ԷՍԱԵԱՆՑԻՆԵՐՈՒՆ ՄԵԾ ՏՕՆԸ

Է­սաեան վար­ժա­րա­նին մէջ այս օ­րե­րուն կը տի­րէ շրջա­նա­ւար­տից տա­րե­կան հա­ւա­քին մեծ հրճուան­քը։ Սա էսաեան­ցի­նե­րու մեծ տօնն է, որ հեր­թա­կան ան­գամ ա­ռիթ կը հան­դի­սա­նայ հաս­տա­տու­թեան զա­նա­զան սե­րունդ­նե­րէ սա­նե­րուն հա­մախմբ­ման։

Է­սաեան վար­ժա­րա­նի շրջա­նա­ւարտ­նե­րու տա­րե­կան հա­ւա­քը կեան­քի կը կո­չուի ե­րեք փու­լով։ Ա­ռա­ջին փու­լը՝ բա­ժա­կի օ­րը տե­ղի ու­նե­ցաւ Շա­բաթ ա­ռա­ւօտ։ Է­սաեան­ցի­նե­րու օ­րուան առ­թիւ վար­ժա­րա­նը իր դռնե­րը լայն բա­ցած էր բո­լոր սա­նե­րուն հա­մար։ Օ­րուան յայ­տա­գի­րը սկսաւ դպրո­ցի սրա­հին մէջ։ Ներ­կայ էին Տ. Թա­թուլ Ծ. Վրդ. Ա­նու­շեան, Տ. Զա­տիկ Վրդ. Պա­պի­կեան, Տ. Շնորհք Ա­բե­ղայ Տօ­նի­կեան, Տ. Գրի­գոր Ա. Քհնյ. Տա­մա­տեան, Տ. Սար­գիս Ա. Քհնյ. Գու­յում­ճեան, Պէ­յօղ­լուի Ս. Ե­կե­ղե­ցեաց թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Ա­բիկ Հայ­րա­պե­տեան եւ իր ըն­կեր­նե­րը ու մեծ թի­ւով է­սաեան­ցի­ներ։

Օ­րուան յայ­տա­գի­րը գոր­ծադ­րուե­ցաւ՝ Է­սաեան սա­նուց միու­թեան վար­չու­թեան ա­տե­նա­պե­տու­հի Մա­րիամ Տրա­մէ­րեա­նի հան­դի­սա­վա­րու­թեամբ։ Ե­լոյթ­նե­րով հան­դէս ե­կան Է­սաեան լի­սէի տնօ­րէ­նու­հի Սա­թե­նիկ Նշան եւ միջ­նա­կար­գի բաժ­նի տնօ­րէ­նու­հի Առ­լին Ե­շիլ­թէ­փէ։ Յայ­տագ­րին տե­ւո­ղու­թեան զա­նա­զան ե­լոյթ­նե­րով հան­դէս ե­կան դպրո­ցի ա­շա­կերտ­նե­րէն Թի­նա Տե­միր­ճի, Սե­սիլ Գա­րա­կէօ­զեան, Հա­րի Վեր­նի­շեան, Սէր­լի Մա­յի­սօղ­լու, Հա­նիա Ստե­փա­նեան եւ Կա­րէն Պե­տի­կօղ­լու։

Ա­ւե­լի վերջ Է­սաեա­նի մեծ ըն­տա­նի­քի հա­մակ­րան­քին ա­ռար­կայ դար­ձան այս տա­րուան յո­բե­լեար դա­սա­րան­նե­րը։ 1945-46 տա­րեշր­ջա­նի միջ­նա­կար­գի ըն­թա­ցա­ւարտ­նե­րը նշե­ցին ի­րենց 70-ա­մեա­կը, 1955-56-ի լի­սէի ըն­թա­ցա­ւարտ­նե­րը տօ­նե­ցին ի­րենց 60-ա­մեա­կը, 1965-66-ի լի­սէի ըն­թա­ցա­ւարտ­նե­րը նշե­ցին ի­րենց 50-ա­մեա­կը, 1975-76-ի լի­սէի ըն­թա­ցա­ւարտ­նե­րը նշե­ցին ի­րենց 40-ա­մեա­կը, 1990-91-ի լի­սէի ըն­թա­ցա­ւարտ­նե­րը նշե­ցին ի­րենց 25-ա­մե­ակը եւ 1965-66-ի նա­խակր­թա­րա­նի ըն­թա­ցա­ւարտ­ներն ալ նշե­ցին ի­րենց 50-ա­մեա­կը։ Այս­պէս, յո­բե­լեար այս վեց դա­սա­րան­նե­րու շրջա­նա­ւարտ­նե­րը բե­մին վրայ տո­ղան­ցե­ցին՝ բաժ­նե­լով ի­րենց ու­րա­խու­թիւ­նը Է­սաեա­նի մեծ ըն­տա­նի­քին հետ։ Իւ­րա­քան­չիւր դա­սա­րա­նին կող­մէ ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ ար­տա­սա­նե­ցին սրտի խօս­քեր։

Յայ­տագ­րի այս փու­լէն վերջ է­սաեան­ցի­նե­րը միաս­նա­բար ճա­շե­ցին ի­րենց պատ­մա­կան վար­ժա­րա­նի հա­մա­լի­րէն ներս։ Դժբախ­տա­բար, տե­ղա­տա­րա­փին հե­տե­ւան­քով բա­ցօ­թեայ սե­ղան­նե­րու շուրջ հա­մախմ­բուիլ կա­րե­լի չե­ղաւ։ Բայց եւ այն­պէս, ե­ղա­նա­կը չկրցաւ ստուեր ա­ծել է­սաեան­ցի­նե­րու բարձր տրա­մադ­րու­թեան վրայ։ Բա­ժա­կի պա­հուն հան­դէս ե­կան կրտես­րա­գոյն է­սաեան­ցին Ա­լէք­սան Քիւ­չիւ­քը եւ ե­րի­ցա­գոյ­նը՝ Թա­մա­րա Էօ­զար­մա­ղա­նը։ Բո­լոր է­սաեան­ցի­նե­րը բա­ժակ բարձ­րա­ցու­ցին ի­րենց վար­ժա­րա­նի յա­րա­տե­ւու­թեան հա­մար։ Այս հանգ­րուա­նին մե­ներգ­նե­րով հան­դէս ե­կաւ յայտ­նի ա­րուես­տա­գի­տու­հի Ժագ­լին Չարք­ճը։

Բա­ժա­կի օ­րէն վերջ, ե­րէկ ալ Թաք­սի­մի Ս. Յա­րու­թիւն ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ է­սաեան­ցի­նե­րը ո­գե­կո­չե­ցին ի­րենց դպրո­ցի հիմ­նա­դիր­նե­րը՝ բա­րե­յի­շա­տակ Է­սաեան հա­րա­զատ­նե­րը, ինչ­պէս նաեւ հաս­տա­տու­թեան բո­լոր սա­տա­րող­նե­րը, տնօ­րէն­նե­րը, կրթա­կան մշակ­ներն ու սա­նե­րը։ Ս. Պա­տա­րա­գը մա­տոյց Տ. Շնորհք Ա­բե­ղայ Տօ­նի­կեան, որ հան­դի­սա­պե­տեց նաեւ հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօ­նին։

Այ­սօր, ըստ ըն­կա­լեալ սո­վո­րու­թեան, յո­բե­լեար դա­սա­րան­նե­րու սա­նե­րը կը հիւ­րըն­կա­լուին Է­սաեան վար­ժա­րա­նին մէջ, ան­մի­ջա­կա­նօ­րէն կը շփուին այ­սօ­րուան ա­շա­կեր­տու­թեան հետ, ու կէ­սօ­րին կը ճա­շեն դպրո­ցին մէջ։

​