ՊԷԶՃԵԱՆՑԻՆԵՐՈՒ ՏԱՐԵԿԱՆ ՀԱՒԱՔԸ

Պէզ­ճեան Մայր վար­ժա­րա­նի շրջա­նա­ւարտ­նե­րու տա­րե­կան հա­ւա­քոյ­թը ե­րէկ ար­տա­սո­վոր օր մը պար­գե­ւեց Գում­գա­բուի ըն­տա­նի­քին։ Տ. Անդ­րէաս Ա. Քհնյ. Յա­կո­բեա­նի ձե­ռամբ, ա­ռա­ւօ­տուն Ս. Աս­տուա­ծա­ծին Ա­թո­ռա­նիստ Մայր ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ մա­տու­ցուե­ցաւ Ս. Պա­տա­րագ, ո­րու ա­ւար­տին հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօ­նով ո­գե­կո­չուե­ցան դպրո­ցի հիմ­նա­դիր­նե­րը, հին տնօ­րէն­նե­րը, կրթա­կան մշակ­նե­րը, սա­տա­րող­ներն ու սա­նե­րը։

Կրօ­նա­կան ա­րա­րո­ղու­թե­նէն վերջ, յա­րա­կից Պէզ­ճեան ո­րա­հին մէջ շա­րու­նա­կուե­ցաւ շրջա­նա­ւար­տից հա­ւա­քը՝ ճա­շա­սե­ղան­նե­րու շուրջ։ Հա­ւա­քոյ­թը պա­տուեց Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան, որ օրհ­նեց սե­ղա­նը։ Իր կող­քին էին Տ. Անդ­րէաս Ա. Քհնյ. Յա­կո­բեան եւ Վա­ղար­շակ Սրկ. Սե­րով­բեան։ Այս տա­րի ար­դէն քսա­նե­րորդ ան­գամ կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ այս ա­ւան­դա­կան ձեռ­նար­կը։ Մայր ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Հրանդ Մոս­կո­ֆեան եւ իր ըն­կեր­նե­րը, վար­ժա­րա­նի հիմ­նադ­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Սե­ւան Կիւ­րիւն, տնօ­րէ­նու­հի Թա­լին Նա­յիր, Պէզ­ճեան սա­նուց միու­թեան վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ Մի­նաս Տե­միր եւ իր ըն­կեր­նե­րը, նաեւ Գում­գա­բուի ըն­տա­նի­քէն այլ պա­տաս­խա­նա­տու­ներ ջերմ մթնո­լոր­տի մը մէջ հիւ­րըն­կա­լե­ցին ներ­կա­նե­րը, ո­րոնց շար­քին էին զա­նա­զան սե­րունդ­նե­րէ շրջա­նա­ւարտ­ներ։ Ըստ ըն­կա­լեալ սո­վո­րու­թեան՝ յու­շա­նուէր­ներ յանձ­նուե­ցան յո­բե­լեար դա­սա­րան­նե­րու սա­նե­րուն, ո­րոնք ար­տա­սո­վոր խան­դա­վա­ռու­թիւն ապ­րե­ցան։ Բո­լոր ըն­թա­ցա­ւարտ­նե­րը մէկ կող­մէ կը վեր­յի­շէին ան­ցեա­լի քաղցր յու­շե­րը, իսկ միւս կող­մէ կը հե­տաքրք­րուէին դպրո­ցի ներ­կայ վի­ճա­կով։ Ա­նոնք ու­րա­խու­թեամբ բա­ժակ բարձ­րա­ցու­ցին Պէզ­ճեան Մայր վար­ժա­րա­նի յա­րա­տե­ւու­թեան հա­մար։

Օ­րուան յայ­տա­գի­րը գոր­ծադ­րուե­ցաւ՝ հան­դի­սա­վա­րու­թեամբ Լեռ­նա Եա­ղեա­զա­նի։ Միու­թեան ա­նու­նով ող­ջոյ­նի խօսք մը ար­տա­սա­նեց Թա­մար Ավ­ճը, ո­րուն ա­ռըն­թեր ար­տա­յայ­տուե­ցան նաեւ Թա­լին Նա­յիր եւ նախ­կին տնօ­րէ­նու­հի Ե­ղի­սա­բէթ Չա­թա­նաս­լան։ Վար­ժա­րա­նի սա­ներն ալ ու­նէին ի­րենց բա­ժի­նը։ Բա­ցի Տիա­նա Չի­լին­կեա­րեա­նի ար­տա­սա­նու­թե­նէն, տղա­քը ներ­կա­յա­ցու­ցին պա­րեր։

Բա­ժա­կի պա­հուն եի­ցա­գոյն սա­նը՝ Սիւ­զան Հան­լը­ճան եւ կրտսե­րա­գոյ­նը՝ Լի­տիա Քա­րա­փեք­մէզ ա­ռաջ­նոր­դե­ցին Մայր վար­ժա­րա­նի հա­մար կա­տա­րուած կե­նա­ցը։ 25-ա­մեայ եւ 50-ա­մեայ յո­բե­լեար շրջա­նա­ւարտ­նե­րը յու­շա­նուէր­նար ստա­ցան՝ ձե­ռամբ Թա­լին Նա­յի­րի եւ Մի­նաս Տե­մի­րի։ Նա­զա­րէթ Դա­ւի­թեանն ալ յի­շա­տակ մը յանձ­նեց Սա­թե­նիկ Քե­պապ­ճըին, որ ե­կած էր ար­տա­սահ­մա­նէն։

Հա­ւա­քը ա­ւար­տին հա­սաւ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի օրհ­նու­թեան խօս­քով։ Այս առ­թիւ Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը յոր­դո­րեց, որ մեր վար­ժա­րան­նե­րու սա­նե­րը շրջա­նա­ւարտ ըլ­լա­լէ վերջ չմոռ­նան այն կրթօ­ճախ­նե­րը, ուր­կէ հա­սած են։ Ար­դա­րեւ, մեր դպրոց­նե­րը կա­րիքն ու­նին ի­րենց սա­նե­րու զօ­րակ­ցու­թեան՝ յա­րա­տե­ւե­լու հա­մա­ր։