ՈՉ ԵՒՍ Է ԱՐԺԱՆԹԻՆԻ ՀԱՅ ԿԱԴՐՈՆԻ ՆԱԽԱԳԱՀ ԱԼՊԵՐԹՕ ՃԷՐԷՃԵԱՆ

Ար­ժան­թի­նի Հայ կեդ­րո­նի վար­չու­թիւ­նը այ­սու կու գայ սրտի ան­հուն կսկի­ծով՝ գու­ժե­լու ա­նակն­կալ մա­հը եր­կար տա­րի­նե­րու իր նա­խա­գա­հին՝ յան­ձինս Ալ­պեր­թօ Ճէ­րէ­ճեա­նի, որ նախընթաց օր սրտի կա­թուա­ծի պատ­ճա­ռով յան­կար­ծա­մահ ե­ղաւ, խոր սու­գի մատ­նե­լով իր հա­րա­զատ­նե­րը, բա­րե­կամ­նե­րը եւ հայ գա­ղու­թի ան­դամ­նե­րը:

Ա­լպեր­թօ Ճէ­րէ­ճեան միա­ժա­մա­նակ նա­խա­գահն էր «Պօ­ղոս եւ Սի­րա­նոյշ Ար­զու­մա­նեան» բա­րե­սի­րա­կան հիմ­նար­կու­թեան:

Ան հո­գիով նուի­րուած էր հայ գա­ղու­թի ծա­ռա­յու­թեան եւ ա­նոր վե­րել­քին, որ­պէս­զի միշտ բարձր պա­հուի հայ գա­ղու­թին ա­նու­նը տե­ղա­կան շրջա­նակ­նե­րու մէջ եւ յաչս պե­տու­թեան:

Ան­ցեալ տա­րի իր գլխա­ւո­րու­թեամբ եւ գա­ղու­թա­յին բո­լոր կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րու մաս­նակ­ցու­թեամբ՝ մեծ շու­քով նշուե­ցաւ հա­րիւ­րա­մեա­կը բազ­մա­թիւ եւ բազ­մաբ­նոյթ ձեռ­նարկ­նե­րով:

Այս տա­րի Սրբազան Պա­պին Հա­յաս­տան այ­ցե­լու­թեան առ­թիւ, կրկին գոր­ծի լծուած էր կազ­մա­կերպ­չա­կան ճամ­բով, ո­րով­հե­տեւ Ար­ժան­թի­նէն մեծ թի­ւով ազ­գա­յին­ներ մեկ­նե­ցան հայ­րե­նիք, դի­մա­ւո­րե­լու հա­մար ար­ժան­թին­ցի Պա­պը:
Ալ­պեր­թօ Ճէ­րէ­ճեան խստա­պա­հանջ եւ բծախն­դիր մէկն էր նախ ինք իր հետ եւ յե­տոյ իր աշ­խա­տա­կից­նե­րուն հետ գոր­ծի ժա­մա­նակ, մա­նա­ւանդ գա­ղու­թա­յին ձեռ­նարկ­նե­րու մի­ջո­ցին: Կը ջա­նար որ ա­մէն ինչ կա­տա­րեալ ըլ­լայ:

Իսկ ըն­կե­րա­յին յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րուն մէջ, հա­ճե­լի, զուար­թա­խօս, դիւ­րա­հա­ղորդ եւ մա­նա­ւանդ ծա­ռա­յա­սէր անձ մըն էր:

Իր մա­հը մեծ կո­րուստ մըն է, նախ իր ըն­տա­նե­կան պա­րա­գա­նե­րուն, ա­պա ար­ժան­թի­նա­հայ գաղութին հա­մար, ո­րով­հե­տեւ շատ ծրա­գիր­ներ ու­նէր մտքին մէջ, ո­րոնք մնա­ցին կի­սա­ւարտ:

Աս­տուած հո­գին լու­սա­ւո­րէ եւ մնա­ցող­նե­րուն ալ Ս. Հոգ­ւոյ համ­բե­րու­թիւն պար­գե­ւէ: