ԿԻՐԱԿՈՍ ԳՈՒՅՈՒՄՃԵԱՆ. «ՄԵՐ ԶԳԱՑՈՒՄՆԵՐԸ ԱՆՆԿԱՐԱԳՐԵԼԻ ԷԻՆ ՔՍԱՆՀԻՆԳ ՏԱՐԻ ԱՌԱՋ»

Քուէյ­թա­հայ յայտ­նի ազ­գա­յին գոր­ծիչ ու բա­րե­րար Կի­րա­կոս Գու­յում­ճեան հար­ցազ­րոյց մը տուաւ «Ա­րե­ւելք» կայ­քէ­ջին։ Ան սերտ կա­պեր մշա­կած է նաեւ Հա­յաս­տա­նի հետ եւ այդ փոր­ձա­ռու­թիւ­նը ա­ռա­ւել յատ­կան­շա­կան կը դարձ­նէ իր խորհր­դա­ծու­թիւն­նե­րը։ Ստո­րեւ կը ներ­կա­յաց­նենք ի­րեն հետ կա­տա­րուած հար­ցազ­րոյ­ցը։

Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան ան­կա­խու­թեան 25-րդ տա­րե­դար­ձի առ­թիւ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Ծայ­րա­գոյն Պատ­րիարք եւ Ա­մե­նայն Հա­յոց Կա­թո­ղի­կո­սի հան­դի­սա­պե­տու­թեամբ եւ Մե­ծի Տանն Կի­լի­կիոյ Տ.Տ. Ա­րամ Ա­. Կա­թո­ղի­կո­սի ու պե­տա­կան բարձ­րաս­տի­ճան այ­րե­րու մաս­նակ­ցու­թեամբ տե­ղի ու­նե­ցած Հան­րա­պե­տա­կան մաղ­թան­քը կա­տա­րուե­ցաւ Ե­րե­ւա­նի Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ Մայր ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ, որ այս տա­րի են­թար­կուած էր մաս­նա­կի բա­րե­նո­րոգ­ման: Բա­րե­նո­րո­գու­մը ի­րա­կա­նա­ցաւ քուէյ­թա­հայ գոր­ծա­րար, բա­րե­րար եւ մտա­ւո­րա­կան Կի­րա­կոս Գու­յում­ճեա­նի կող­մէ։ Ա­նոր հո­վա­նա­ւո­րու­թեամբ եր­կա­թեայ շի­նա­րա­րա­կան աշ­խա­տանք­ներ ի­րա­կա­նա­ցան ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ: Բա­րե­րա­րը նոյն­պէս ներ­կայ էր Հան­րա­պե­տա­կան մաղ­թան­քին, որ­մէ յե­տոյ պա­տաս­խա­նեց «Ա­րե­ւել­ք­»ի  հար­­ցումնե­րուն։

-Պա­րոն Գու­յում­ճեան, տե­ղեակ ենք, որ ա­ջակ­ցե­ցաք Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ Մայր տա­ճա­րին, կ՚ը­սէք, թէ ի՞ն­չ ձե­ւով ա­ջակ­ցեր էք եւ ին­չո՞ւ ընտ­րե­ցիք  յատ­կա­պէս այս ե­կե­ղե­ցին:

-Ին­չո՞ւ յատ­կա­պէս այս ե­կե­ղե­ցին… Բախ­տով էր, որ ընտ­րուե­ցաւ, յա­տուկ ո­րո­շուած չէր, պար­զա­պէս Հա­յաս­տան իմ այ­ցե­լու­թիւն­նե­րէս մէ­կուն ժա­մա­նակ այ­ցե­լած էի այս նո­րա­կա­ռոյց տա­ճա­րը, ներս մտած էի ա­ղօ­թե­լու, ա­ղօթ­քէն ետք այլ հա­յեաց­քով նա­յե­ցայ ե­կե­ղեց­ւոյ, տե­սայ, որ դեռ ը­նե­լիք կայ,  զգա­ցի, որ դեռ ո­րոշ գոր­ծեր ա­ւար­տած չեն, կի­սատ են: Եւ քա­նի որ իմ աշ­խա­տան­քը կա­պուած է մե­տա­ղի հետ՝ Քուէյ­թի մէջ մե­տա­ղեայ ճար­տա­րա­պե­տա­կան ար­տադ­րու­թիւն ի­րա­կա­նաց­նող ըն­կե­րու­թիւն ու­նիմ, ո­րո­շե­ցի, որ այդ ըն­կե­րու­թեան մի­ջո­ցով ալ լրաց­նեմ բա­ցը: Դի­մե­ցի Վե­հա­փա­ռ Հայ­րա­պե­տին, ներ­կա­յա­ցու­ցի ա­ռա­ջարկս՝ նշե­լով, որ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ պա­կաս գոր­ծեր կան։ Վե­հա­փառ Հայ­րա­պետն ալ ը­սաւ, որ ժա­մա­նա­կի ըն­թաց­քին կա­մաց-կա­մաց կ՚ա­ւար­տենք։ Ես ա­ռա­ջար­կե­ցի ինքս կա­տա­րել եւ ա­ւար­տել այդ աշ­խա­տանք­նե­րը:

Երգ­չա­խում­բի կանգ­նած տե­ղի կո­ղա­յին ճա­ղե­րը պատ­րաս­տե­ցինք, իսկ յե­տոյ՝ խո­րա­նը ժո­ղո­վուր­դէն ան­ջա­տող ա­գա­նապ­ղն­­ձեայ եւ մար­մա­րեայ ճա­ղե­րը: Ու­րախ եմ, որ կրցայ իմ ներդ­րու­մը ու­նե­նալ հա­մայն հա­յու­թեան մայ­րա­քա­ղա­քին մէջ խո­յա­ցող այս տա­ճա­րին:

-Յա­ճա՞խ կ՚այ­ցե­լէք Հա­յաս­տան:

-Ա­յո, յա­ճախ կ՚այ­ցե­լեմ: Տուն գնած ենք Սա­յաթ-Նո­վա պո­ղո­տա­յի վրայ: Ու­րախ ենք, որ մեր տունն ու­նե­ցանք հայ­րե­նի­քին մէջ, պէտք է վե­րա­նո­րո­գենք, եւ այդ եւս պատ­ճառ կ՚ըլ­լայ ա­ւե­լի յա­ճախ գա­լու Հա­յաս­տան:

-Ձեր մա­սին կը պատ­մէ՞ք քիչ մը:

-Քուէյ­թի  հնա­գոյն ըն­կե­րու­թիւն­նե­րէն մէ­կուն՝ Metal Center ըն­կե­րու­թեան հիմ­նա­դիրն եմ։ Ըն­կե­րու­թիւ­նը կը զբա­ղի վան­դա­կա­ճա­ղե­րու, մեծ հիւ­րա­նոց­նե­րու մէջ օգ­տա­գոր­ծուող մե­տա­ղեայ ձե­ւա­ւոր­ման ի­րե­րու, դարբ­նե­գոր­ծա­կան նմոյշ­նե­րու, ան­բիծ, չժան­գո­տող, պող­պա­տէ կա­ռու­ցուածք­նե­րու (stainless steel), մեծ ու ժա­մա­նա­կա­կից ա­ռանձ­նա­տու­նե­րու մէջ գոր­ծա­ծուող մե­տա­ղեայ ճար­տա­րա­պե­տա­կան զար­դա­րանք­նե­րու եւ բազ­մա­թիւ այլ ո­րորտ­նե­րու մէջ կի­րա­ռուող մե­տա­ղեայ ի­րե­րու ար­տադր­մամբ: Ես Սու­րիա­յէն եմ, բնիկ հա­լէպ­ցի: Չորս զա­ւակ ու­նիմ, ե­րե­քը ա­մուս­նա­ցած են, փոքր տղաս դեռ չէ ա­մուս­նա­ցած: Վեր­ջին քա­ռա­սուն տա­րի­նե­րէ ի վեր մեր ըն­տա­նի­քը, մեր տու­նը, մեր գոր­ծը Քուէյ­թի մէջ է:

-Տուն գնած էք, իսկ Հա­յաս­տա­նի մէջ ներդ­րում­ներ ը­նե­լու մտադ­րու­թիւն ու­նի՞ք:

-Մենք մին­չեւ հի­մա դեռ ներդ­րում­ներ չենք ը­րած Հա­յաս­տա­նի մէջ, սա­կայն այժմ ար­դէն կայ նման մտադ­րու­թիւն՝ զբա­ղե­լու պղին­ձի եւ եր­կա­թի վե­րամ­շակ­մամբ:

-Չէ՞ք կար­ծեր, որ սփիւռ­քա­հա­յե­րը ա­ւե­լի աշ­խու­ժօ­րէն պէտք է մտա­ծեն Հա­յաս­տա­նի մէջ ներդ­րում ը­նե­լու մա­սին, ի՞ն­չ բան կը խան­գա­րէ զա­նոնք:  

-Ան­կաս­կած պէտք է այդ­պէս ըլ­լայ,  սա­կայն ար­տա­սահ­ման­ցի­նե­րը չեն կրնար գալ եւ աշ­խա­տիլ այս­տեղ, քա­նի որ այլ մթնո­լոր­տի, այլ մի­ջա­վայ­րի մէջ վար­ժուած են աշ­խա­տիլ: Այդ է հիմ­նա­կան պատ­ճա­ռը, որ այս­տեղ չեն կրնար աշ­խա­տիլ: Քիչ մը այս մի­ջա­վայ­րի հարցն է, թե­րեւս, որ կը խան­գա­րէ: Բայց ը­սեմ, որ իմ եղ­բայրս Հա­յաս­տան կ՚աշ­խա­տի, FOTON ըն­կե­րու­թեան  ներ­կա­յա­ցու­ցիչն է եւ այս­տեղ գոր­ծի սկսած է: Ես ալ նոյն­պէս նման մտադ­րու­թիւն ու­նիմ, յոյ­սով եմ՝ կ՚ի­րա­կա­նա­նայ:

-Մենք այ­սօր կը նշենք Հա­յաս­տա­նի ան­կա­խու­թեան 25-ա­մեա­կը: Երբ Հա­յաս­տա­նը ան­կա­խա­ցաւ,  դուք Քուէյթ էիք, կը յի­շէք այդ օ­րը, ի՞նչ զգա­ցո­ղու­թիւն­ներ ու­նէիք:

-Անն­կա­րագ­րե­լի էին մեր զգա­ցո­ղու­թիւն­նե­րը եւ ապ­րում­նե­րը, շատ ու­րախ էինք: Բո­լորս կ՚ե­րա­զէինք, որ այդ օ­րը ի­րա­կա­նու­թիւն դառ­նայ, կ՚ե­րա­զէինք տաս­նա­մեակ­ներ շա­րու­նակ եւ այդ ե­րա­զան­քը ի­րա­կա­նա­ցաւ: Եւ փառք Աս­տու­ծոյ, ար­դէն մենք ան­կախ Հա­յաս­տա­նի մէջ ենք, կը մնայ պա­հենք եւ զօ­րաց­նենք մեր ան­կախ եր­կի­րը, իւ­րա­քան­չիւրս մեր չա­փով, ըլ­լայ հա­յաս­տան­ցի, թէ սփիւռ­քա­հայ: