ԲԱՆՋԱՐԱՆՈՑԻ ՈԴԻՍԱԿԱՆԸ

Սուրբ Փրկիչ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի հան­դի­պա­կաց եր­բեմ­նի բան­ջա­րա­նո­ցի տա­րած­քի սե­փա­կա­նու­թեան ի­րա­ւուն­քին շուրջ մեծ ո­դի­սա­կա­նը կը շա­րու­նա­կուի։ Տաս­նա­մեակ­ներ ա­ռաջ առգ­րա­ւուած այս հա­մայն­քա­պատ­կան տա­րած­քը վեր­ջին բա­րե­փո­խում­նե­րուն զու­գա­հառ վե­րա­դար­ձուած էր Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցին։ Ներ­կա­յիս մար­զա­կան հա­մա­լիր մը կը գտնուի նախ­կին բան­ջա­րա­նո­ցի տա­րած­քին վրայ։ Վա­քըֆ­նե­րու ընդ­հա­նուր տնօ­րէ­նու­թեան կար­գադ­րու­թեամբ ա­նոր սե­փա­կա­նու­թեան ի­րա­ւուն­քին Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի վե­րա­դար­ձուե­լէն վերջ Զէյ­թին­պուր­նուի քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նը դի­մած էր դա­տա­րան։ Այդ դա­տա­կան գոր­ծըն­թա­ցը կը շա­րու­նա­կուէր եր­կար ժա­մա­նա­կէ ի վեր։ Վա­քըֆ­նե­րու ընդ­հա­նուր տնօ­րէ­նու­թեան եւ Զէյ­թին­պուր­նուի քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նի մի­ջեւ դա­տա­կան գոր­ծըն­թաց մըն է այս մէ­կը, ո­րուն ներգ­րա­ւուած է նաեւ հո­գա­բար­ձու­թիւ­նը՝ ան­մի­ջա­կան ու­շադ­րու­թեամբ հե­տե­ւե­լով բո­լոր զար­գա­ցում­նե­րուն։

Տե­ղա­կան մա­մու­լի հա­ղոր­դում­նե­րով, Վճռա­բեկ ա­տեա­նի 10-րդ բա­ժան­մուն­քը ար­ձա­կած է վճիռ մը, ո­րով տա­րած­քի սե­փա­կա­նու­թեան ի­րա­ւուն­քը պէտք է վե­րա­դար­ձուի Զէյ­թին­պուր­նուի քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նին։ Հա­ղոր­դում­նե­րուն մէջ կը մատ­նան­շուի, թէ հո­գա­բար­ձու­թիւ­նը կը պատ­րաս­տուի հար­ցը վի­ճար­կել ա­ւե­լի բարձր ա­տեա­նի մը մօտ։

Ու­շագ­րաւ է, որ այս վեր­ջին ժխտա­կան դա­տավճ­ռին շուրջ Սուրբ Փրկիչ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի հո­գա­բար­ձու­թիւ­նը ո­րե­ւէ պաշ­տօ­նա­կան հրա­պա­րա­կա­յին լու­սա­բա­նու­թիւն չէ տուած հա­մայն­քին։ Հո­գա­բար­ձու­թեան ա­տե­նա­պետ Պետ­րոս Շի­րի­նօղ­լու Ս. Զատ­կի վեր­ջին ըն­դու­նե­լու­թեան ըն­թաց­քին Գում­գա­բուի մէջ հա­մայն­քա­յին պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րու ներ­կա­յու­թեամբ հար­ցու­մի մը պա­տաս­խա­նե­լով՝ յայտ­նած էր, թէ չի նա­խա­տե­սեր տա­րած­քի սե­փա­կա­նու­թեան ի­րա­ւուն­քին հե­ռան­կա­րա­յին ի­մաս­տով վտան­գի են­թար­կուի­լը, թէեւ ի­րա­ւա­կան հար­թու­թեան վրայ պայ­քա­րը պի­տի ըլ­լայ դժուար։