«ՎԵՐԱԴԱՐՁԻ ՓԱՌԱՏՕՆ»

Դա­սա­կան ե­րաժշ­տու­թեան «Վե­րա­դար­ձի փա­ռա­տօն»ը, որ պի­տի կա­յա­նայ ու­թե­րորդ ան­գամ, լե­ցուն պի­տի ըլ­լայ ա­ռա­ջին ան­գամ ներ­կա­յա­ցող ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւն­նե­րով։ Այս մա­սին ե­րէկ յայ­տա­րա­րեց փա­ռա­տօ­նի հիմ­նա­դիր Մա­րիամ Շա­հի­նեան։ «Այս տա­ր-ւան «Վե­րա­դար­ձի փա­ռա­տօն»ը նուի­րուած է Մեծ ե­ղեռ­նի 100-րդ տա­րե­լի­ցին։ Այս մէ­կը խիստ հե­տաքրք­րա­շարժ փա­ռա­տօն մըն է, որ հան­դի­սա­տե­սին պի­տի ներ­կա­յա­նայ հինգ հա­մեր­գով։ Փա­ռա­տօ­նի հա­մեր­գա­յին ծրագ­րե­րը հա­մա­հունչ ընտ­րուած են Մեծ ե­ղեռ­նի տա­րե­լի­ցին», ը­սաւ Շա­հի­նեան։

Հոկ­տեմ­բե­րի 19-ին կա­յա­նա­լիք բաց­ման հա­մեր­գին պի­տի հնչեն Տիգ­րան Ման­սու­րեա­նի «Ֆան­թա­զիա»ն, Հա­յաս­տա­նի հան­րու­թեան ա­ռա­ջին ան­գամ պի­տի ներ­կա­յա­ցուի Ստե­փան Լու­սի­կեա­նի «Դէ­պի Գող­գո­թա» դաշ­նա­մու­րա­յին ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւ­նը եւ Էտ­կար Յով­հան­նէ­սեա­նի «Պա­րոք հա­մերգ»ը ու Ալֆ­րէտ Շնիթ­քէի «Քոն­չեր­թօ կրոս­սօ»ն։

«Սա իւ­րա­յա­տուկ փա­ռա­տօն մըն է, ո­րու նմա­նը չկայ աշ­խար­հի վրայ։ Ան վա­ղուց դար­ձած է նշա­նա­կա­լից ե­րե­ւոյթ մը մեր ե­րաժշ­տա­կան կեան­քին մէջ։ Գա­ղա­փա­րը ծնած է ժա­մա­նա­կի թե­լադ­րան­քով եւ հան­գա­մանք­նե­րու բե­րու­մով, որ մեր ե­րա­ժիշտ­նե­րէն շա­տեր ու­սա­նե­լու կամ այլ պատ­ճառ­նե­րով հե­ռա­ցած են Հա­յաս­տա­նէն։ Սա­կայն այս փա­ռա­տօ­նը հնա­րա­ւո­րու­թիւն կու տայ, որ­պէս­զի ա­նոնք վե­րա­դառ­նան Հա­յաս­տան եւ իւ­րօ­րի­նակ հա­շուե­տուու­թեամբ ներ­կա­յա­նան մեր ունկն­դիր­նե­րուն», ը­սաւ ա­նուա­նի դաշ­նա­կա­հա­րու­հի Սվետ­լա­նա Նա­ւա­սար­դեան։

Փա­ռա­տօ­նի շրջագ­ծով ստեղ­ծուած է եւ իր ա­ռա­ջին ե­լոյ­թը պի­տի ու­նե­նայ «Վե­րա­դարձ» նուա­գա­խում­բը, ո­րու միայն եր­կու ան­դամ­նե­րը հայ են։ Այս մէ­կը եւս գա­ղա­փար մըն է, ո­րու նպա­տակն է փա­ռա­տօ­նի շնոր­հիւ օ­տար­նե­րուն ներ­կա­յաց­նել հայ մշա­կոյթն ու պատ­մու­թիւ­նը։ Փա­ռա­տօ­նը պի­տի եզ­րա­փա­կէ Դա­ւիթ Յա­րու­թիւ­նեա­նի ղե­կա­վա­րու­թեամբ գոր­ծող ֆրան­սա­կան «Թան­կօ քոր­պոն» քա­ռեա­կը, որ պի­տի ներ­կա­յաց­նէ հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան թան­կո­ներ։