Հալէպի Մէջ Բացումը Կատարուեցաւ Հայկական Ռատիոյին

Հա­լէ­պա­հա­յու­թիւ­նը մեծ ցնծու­թիւն ապ­րե­ցաւ՝ ներ­կայ գտնուե­լով Սու­րիոյ հայ­կա­կան ա­ռա­ջին ռա­տիօ­կա­յա­նի, 2011 թուա­կա­նէն ի վեր գոր­ծող եւ իր ձայ­նը հա­մայն աշ­խար­հին հասց­նող, ՌԱ­ՏԻՕ Ե­ՐԱ­Զ­-ի կեդ­րո­նի բաց­ման հան­դի­սա­ւոր ա­րա­րո­ղու­թեան։ Ըստ «Գան­ձա­սար»ի, եր­կար տա­րի­նե­րու ե­րա­զը ի­րա­կա­նու­թիւն դար­ձաւ, Կի­րա­կի՝ Յու­լի­սի 17-ին, հա­կա­ռակ պա­տե­րազ­մա­կան ծանր պայ­ման­նե­րուն, խումբ մը ե­րի­տա­սարդ­նե­րու տքնա­ջան ու նուի­րեալ աշ­խա­տան­քով սու­րիա­հա­յու­թիւ­նը ու­նե­ցաւ իր ձայ­նաս­փիւ­ռը՝ ողջ աշ­խար­հին իր ձայ­նը հա­սա­նե­լի դարձ­նե­լու նպա­տա­կով:

ՌԱ­ՏԻՕ Ե­ՐԱ­Զ­-ի կեդ­րո­նին բաց­ման հան­դի­սու­թեան ներ­կայ էին Բե­րիոյ Հա­յոց Թե­մի Ա­ռաջ­նորդ Տ. Շա­հան Արք. Սար­գի­սեան, Սու­րիոյ խորհր­դա­րա­նի ե­րես­փո­խան Ժի­րայր Րէի­սեան, Հա­յաս­տա­նի Հա­լէ­պի մօտ գլխա­ւոր հիւ­պա­տո­սու­թեան կցորդ Մի­սաք Բա­լա­յեան, Պատ­կան մարմ­նի, հա­լէ­պա­հայ կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րու, Ազ­գա­յին իշ­խա­նու­թեան, միու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, ՀՕՄ-ի կեդ­րո­նա­կան վար­չու­թեան ան­դամ Ան­նա Տէր­-Յա­կո­բեան, Հայ կա­թո­ղի­կէ հա­մայն­քի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Տ. Կո­մի­տաս Քհնյ. Տա­տաղ­լեան, հո­գե­ւոր հայ­րեր, կրթա­կան հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ եւ հրա­ւի­րեալ­ներ:

Կեդ­րո­նի պաշ­տօ­նա­կան բա­ցու­մը կա­տա­րե­ցին Բե­րիոյ Հա­յոց Թե­մի Ա­ռաջ­նորդ Տ. Շա­հան Արք. Սար­գի­սեանն ու Պատ­կամ մարմ­նի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Կա­րօ Իւզ­պա­շեա­ն: Ա­պա Սրբա­զան Հայ­րը կա­տա­րեց ջրօրհ­նէ­քի եւ կեդ­րո­նի օրհ­նու­թեան ա­ղօթք ու այս ա­ռի­թով ող­ջու­նեց մեր ժո­ղո­վուր­դի զա­ւակ­նե­րը աշ­խար­հով մէկ, նշե­լով, որ այս ճամ­բով հա­մայն աշ­խար­հին պի­տի սփռենք մեր ապ­րում­նե­րը, մեր յոյ­սը, մեր նուա­ճում­ներն ու դժուա­րու­թիւն­նե­րը: Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հայ­րը շնոր­հա­ւո­րեց ՌԱ­ՏԻՕ Ե­ՐԱ­Զ­-ի կեդ­րո­նին բա­ցումն ու յա­ջո­ղու­թիւն մաղ­թեց այս աշ­խա­տան­քը ի­րա­կա­նաց­նող բո­լոր նուի­րեալ­նե­րուն:

Ա­պա խօսք ա­ռաւ Պատ­կան մարմ­նի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Կա­րօ Իւզ­պա­շեան: Ան ը­սաւ. «Ե­թէ ՌԱ­ՏԻՕ Ե­ՐԱ­Զ­-ը ան­ցեա­լին ե­րազ էր, ա­պա այ­սօր ի­րա­կա­նու­թիւն է: Ճիշդ է, որ հինգ տա­րիէ ի վեր կը գոր­ծէ, սա­կայն այ­սօր ու­նե­նա­լով իր կեդ­րո­նը ա­ւե­լի կազ­մա­կեր­պուած պի­տի աշ­խա­տի՝ հա­լէ­պա­հա­յու­թեան ձայ­նը, յու­զում­նե­րը փո­խան­ցե­լով հա­մայն հա­յու­թեան: Ե­թէ ռա­տիօն այ­սօր պա­տե­րազ­մի բե­րու­մով մեր դժուա­րու­թիւն­ներն ու տագ­նապ­նե­րը պի­տի փո­խան­ցէ, ա­պա ա­պա­գա­յին ան պի­տի փո­խան­ցէ սու­րիա­հա­յու­թեան նոր ծրա­գիր­ներն ու վե­րա­կա­ռուց­ման աշ­խա­տանք­նե­րը»: Իր խօս­քի ա­ւար­տին Իւզ­պա­շեան մաղ­թեց, որ ՌԱ­ՏԻՕ Ե­ՐԱ­Զ­-ին ձայ­նը ան­խա­փան մնայ:

Բաց­ման հան­դի­սա­ւոր ա­րա­րո­ղու­թե­նէն ետք, ներ­կա­նե­րը ուղ­ղուե­ցան «Լե­ւոն Շանթ» սրահ, ուր ներ­կա­յա­ցուե­ցաւ յա­տուկ յայ­տա­գիր:

Օ­րուան հան­դի­սա­վան էր Յու­շիկ Ղա­զա­րեան, որ ը­սաւ.«Հինգ տա­րի­ներ ա­ռաջ երբ հի­մը կը դրուէր ՌԱ­ՏԻՕ Ե­ՐԱ­Զ­-ին ոչ մէ­կը կրնար պատ­կե­րաց­նել, թէ մեր կեան­քը ինչ­պի­սի՛ հո­լո­վոյթ պի­տի ու­նե­նայ Հա­լէ­պի մէջ: Ճա­բո­նա­կան հին ա­նէծք մը կ՚ը­սէ. «Հե­տաքրք­րա­կան օ­րեր ապ­րիս»: Այս­պի­սի հե­տաքրք­րա­կան ու պա­տե­րազ­մա­կան ծանր օ­րեր ապ­րե­ցանք անց­նող հինգ տա­րի­նե­րուն, բայց ո­րով­հե­տեւ ՌԱ­ՏԻՕ Ե­ՐԱ­Զ­-ը կը գտնուի Հա­լէ­պի մէջ, քա­ղաք մը, որ ա­նէծ­քը շնորհ­քի վե­րա­ծե­լու կա­րո­ղու­թիւն ու­նի, ո­րով­հե­տեւ մենք ու­նինք ձե­զի պէս ա­ջակ­ցող­ներ եւ քա­ջա­լե­րող­ներ, այդ հե­տաքրք­րա­կան տա­րի­նե­րը վե­րա­ծուե­ցան դրա­կան գոր­ծօ­նի` նո­րա­նոր հո­րի­զոն­ներ նուա­ճե­լու: Այդ հո­րի­զոն­նե­րուն վրայ էր այս կեդ­րո­նի բաց­ման ծրա­գի­րը, զոր վա­յե­լե­ցինք միաս­նա­բար»: Ա­պա հրա­ւի­րեց ներ­կա­նե­րը, յայ­տագ­րի ա­ւար­տէն ետք այ­ցե­լե­լու կեդ­րոն եւ ծա­նօ­թա­նա­լու ա­նոր բա­ժին­նե­րուն:

Այ­նու­հե­տեւ խօսք ա­ռաւ ՌԱ­ՏԻՕ Ե­ՐԱ­Զ­-ի պա­տաս­խա­նա­տու Տքթ. Ռու­բէն Գէոր­գեան, որ ը­սաւ. «Ռա­տիո­յի գա­ղա­փա­րը Հա­լէ­պի հա­մար նո­րու­թիւն չէր, մենք ճիշդ է, որ չու­նէինք մեր սե­փա­կան ռա­տիօն, բայց 80-ա­կան­նե­րուն մեծ հա­ճոյ­քով կ՚ունկնդ­րէինք Ե­րե­ւա­նի «Ձայ­ն­»ին, ա­պա նաեւ Կիպ­րո­սի հայ­կա­կան թո­ղար­կու­մին, ինչ­պէս նաեւ ծո­վե­զե­րեայ շրջան­նե­րու մէջ դիւ­րաւ ունկնդ­րե­լի լի­բա­նա­նեան հայ­կա­կան ռա­տիօ­նե­րու հա­ղոր­դում­նե­րուն: Այ­նուա­մե­նայ­նիւ զա­նա­զան ա­ռիթ­նե­րով մենք աշ­խա­տանք տա­րած ենք ու­նե­նա­լու ռա­տիօ, սա­կայն դժուա­րու­թիւն­ներ յա­ռա­ջա­ցած են եւ չենք յա­ջո­ղած, վեր­ջերս հա­մա­ցան­ցի ըն­ձե­ռած ա­ռիթ­նե­րէն օգ­տուե­լով՝ 2011-ին սկսանք ՌԱ­ՏԻՕ Ե­ՐԱ­Զ­-ի սփռու­մին, ո­րուն աշ­խա­տանք­նե­րը հետզ­հե­տէ կազ­մա­կեր­պուե­ցան եւ մենք ու­նե­ցանք նաեւ յա­տուկ ռա­տիո­կա­յան-կեդ­րոն մը»: Ա­պա ան նշեց, թէ ձայ­նաս­փիւռ ու­նե­նա­լը ինք­նան­պա­տակ չէ: «Մեր նպա­տակն է ժո­ղո­վուր­դի զա­ւակ­նե­րուն հա­սա­նե­լի դարձ­նել հայ­կա­կան ձայ­նը, խօս­քը, միտ­քը, եր­գը, ա­րուես­տը եւ կը կար­ծենք, որ ձայ­նաս­փիւ­ռը իր տե­սա­կին մէջ այս ի­մաս­տով լուրջ մի­ջոց մըն է: ՌԱ­ՏԻՕ Ե­ՐԱ­Զ­-ը իր կար­գա­խօ­սը դար­ձուց «Ե­րազ իմ եր­կիր հայ­րե­նի»ն եւ մենք ո­րո­շե­ցինք սու­րիա­հա­յու­թեան ձայ­նը լսե­լի դարձ­նել հայ­կա­կան աշ­խար­հին, հա­ւա­սար մօ­տի­կու­թիւն ցու­ցա­բե­րե­լով բո­լոր կող­մե­րուն հետ, փո­խա­րէ­նը դրա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թիւն տե­սանք, ինչ որ շքան­շա­նի հա­մա­զօր պար­գեւ է մե­զի հա­մար: Աշ­խա­տա­կազ­մը կա­մա­ւոր աշ­խա­տան­քով սկսաւ ու ծրագ­րուած ձե­ւով, հա­մե­րաշ­խու­թեամբ շա­րու­նա­կեց իր ծրա­գի­րը՝ միշտ ձգտե­լով իր ա­ռա­ւե­լա­գոյ­նը ի գործ գնել: Ներ­կա­յիս աշ­խա­տա­կազ­մը ու­նի քսան նոր ծրա­գիր­ներ: Հե­տե­ւե­ցէք ռա­տո­յին եւ պի­տի ըմ­բոշխ­նէք մեր նո­րու­թիւն­նե­րը»,ը­սաւ Տքթ. Գէոր­գեան ու շա­րու­նա­կեց. «Թէեւ ռա­տիօն այժմ հա­մա­ցան­ցի հնա­րա­ւո­րու­թիւն­նե­րով կը գոր­ծէ, սա­կայն մենք պե­տա­կան հա­մա­պա­տաս­խան կող­մե­րուն դի­մում ներ­կա­յա­ցու­ցած ենք, որ­պէս­զի ռա­տիօն սփռուի նաեւ FM ա­լի­քով ողջ Սու­րիոյ տա­րած­քին. աշ­խա­տան­քը ըն­թաց­քի մէջ է»:

Այ­նու­հե­տեւ ցու­ցադ­րուե­ցաւ տե­սե­րիզ մը, ուր կը ներ­կա­յա­ցուէր ՌԱ­ՏԻՕ Ե­ՐԱ­Զ­-ի հիմ­նադ­րու­թեան տա­րի­նե­րը, ի­րա­կան­ցուող աշ­խա­տանք­նե­րը, անձ­նա­կազ­մը, ծրա­գիր­ներն ու կեդ­րո­նի կա­ռուց­ման հանգ­րուան­նե­րը:
 Հուսկ տե­ղի ու­նե­ցաւ կար­կան­դա­կի հա­տու­մը:

Շնոր­հա­ւո­րանք­նե­րու ջերմ մթնո­լոր­տի մը մէջ ներ­կա­նե­րը շրջե­ցան նոր կեդ­րո­նէն ներս եւ ծա­նօ­թա­ցան ՌԱ­ՏԻՕ Ե­ՐԱ­Զ­-ի նո­րա­կա­ռոյց կեդ­րո­նին: