ԵԱՀԿ-Ի ՀԻՄՆԱՐԱՐ ՓԱՍՏԱԹՈՒՂԹԵՐՈՒ ՍՏՈՐԱԳՐՄԱՆ 40-ԱՄԵԱՅ ՅՈԲԵԼԵԱՆԸ ՆՇՈՒԵՑԱՒ ԵՐԵՒԱՆԻ ՄԷՋ

ԵԱՀԿ-ի հիմ­նա­րար փաս­տա­թուղ­թե­րու ստո­րագր­ման 40-ա­մեայ յո­բե­լեա­նը նա­խըն­թաց օր հան­դի­սա­ւո­րա­պէս նշուե­ցաւ Ե­րե­ւա­նի մէջ։ 1975 թուա­կա­նին ստո­րագ­րուած Հել­սին­քեան եզ­րա­փա­կիչ աք­տի 40-ա­մեա­կին ձօ­նուած ձեռ­նարկ­նե­րուն տան­տէրն էր Ե­րե­ւա­նի մօտ ԵԱՀԿ-ի գրա­սե­նեա­կի ղե­կա­վար Անտ­րէյ Սո­րո­քին։ Յո­բե­լե­նա­կան հան­դի­սու­թիւն­նե­րուն մաս­նակ­ցե­ցաւ նաեւ Հա­յաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ե­դուարդ Նալ­պան­տեան, որ հան­դէս ե­կաւ շնոր­հա­ւո­րու­թեան խօս­քով մը։ Ե­րե­ւա­նի մօտ հա­ւա­տար­մագրուած ար­տա­սահ­մա­նեան դի­ւա­նա­գէտ­ներ եւ Հա­յաս­տա­նէն բա­զում պաշ­տօ­նա­տար­ներ մաս­նակ­ցե­ցան ԵԱՀԿ-ի 40-ա­մեա­կի ձեռ­նարկ­նե­րուն։

Միւս կող­մէ, կազ­մա­կեր­պու­թեան յո­բե­լեա­նին առ­թիւ «Հայ­փոստ» ըն­կե­րու­թիւնն ալ թո­ղար­կեց դրոշ­մա­թուղթ մը։ Յո­բե­լե­նա­կան ձեռ­նար­կի մաս­նա­կից­նե­րը միաս­նա­բար կնքե­ցին այս դրոշ­մա­թուղ­թը, մինչ նոյն առ­թիւ հա­տուե­ցաւ նաեւ 40-ա­մեա­կի կար­կան­դա­կը։

Քա­ռաս­նա­մեա­կի առ­թիւ կազ­մա­կեր­պուած հան­դի­սու­թեան ըն­թաց­քին Ե­դուարդ Նալ­պան­տեան ը­սաւ, որ թէեւ Հել­սին­քիի խորհր­դա­ժո­ղո­վը վերջ չտուաւ պա­տե­րազմ­նե­րուն, բայց կա­րե­ւոր է, որ ան ա­ռա­ջար­կեց հա­մաեւ­րո­պա­կան խա­ղա­ղու­թեան նոր մո­տէլ մը։ Այս վեր­ջի­նը խարս­խուած է մէկ կող­մէ մաս­նա­կից եր­կիր­նե­րու հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան եւ անվ­տան­գու­թեան, իսկ միւս կող­մէ՝ մար­դու ի­րա­ւանց պաշտ­պա­նու­թեան վրայ։

Ըստ Նալ­պան­տեա­նի, ի­րա­կա­նաց­նե­լով ԵԱՀԿ-ի շրջա­նակ­նե­րէն ներս ստանձ­նած իր յանձ­նա­ռու­թիւն­նե­րը՝ Հա­յաս­տան կը հան­դի­սա­նայ այս կազ­մա­կեր­պու­թեան աշ­խոյժ ան­դամ­նե­րէն մին։ Սերտ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թիւն ձե­ւա­ւո­րուած է ԵԱՀԿ-ի կա­ռոյց­նե­րուն, նաեւ Ե­րե­ւա­նի գրա­սե­նեա­կին հետ։ Այս գրա­սե­նեա­կը ներ­կա­յիս Հա­րա­ւա­յին Կով­կա­սէ ներս ԵԱՀԿ-ի միակ լիար­ժէք ներ­կա­յու­թիւնն է, ինչ որ ինք­նին վկա­յու­թիւն մը կը հան­դի­սա­նայ՝ մի­ջազ­գա­յին հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան նկատ­մամբ Հա­յաս­տա­նի վե­րա­բեր­մուն­քին եւ տա­րած­քաշրջա­նա­յին առ­կայ ի­րո­ղու­թիւն­նե­րուն տե­սա­կէ­տէ։

Նալ­պան­տեան ընդգ­ծեց, որ ան­կա­րե­լի է թե­րագ­նա­հա­տել Հել­սին­քիի եզ­րա­փա­կիչ աք­տին կա­րե­ւո­րու­թիւ­նը։ Ա­նոր ստո­րագ­րու­մը յետ­պա­տե­րազ­մեան Եւ­րո­պա­յի կա­րե­ւո­րա­գոյն ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րէն մին է ու մե­ծա­պէս պայ­մա­նա­ւո­րած է տա­րած­քաշր­ջա­նի եր­կիր­նե­րու փոխ­յա­րա­բե­րու­թիւն­ներն ու հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան ուղ­ղու­թիւն­նե­րը, միեւ­նոյն ժա­մա­նակ էա­կան ազ­դե­ցու­թիւն գոր­ծած է ընդ­հա­նուր առ­մամբ մի­ջազ­գա­յին յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու հե­տա­գայ զար­գաց­ման վրայ։ «Հել­սին­քիի եզ­րա­փա­կիչ աք­տով տա­կա­ւին քա­ռա­սուն տա­րի ա­ռաջ սահ­մա­նուած ու մե­զի ժա­ռան­գուած դրու­թիւն­նե­րու ան­շեղ կի­րա­ռու­մը Եւ­րո­պա­յի մէջ խա­ղա­ղու­թեան, անվ­տան­գու­թեան եւ հա­մա­կե­ցու­թեան կա­րե­ւո­րա­գոյն գրա­ւա­կան­նե­րէն կը հան­դի­սա­նան, հե­տե­ւա­բար ա­նոր նկատ­մամբ մշտա­կան հո­գա­ծու­թիւ­նը եւ ու­շադ­րու­թիւ­նը ա­ռանց­քա­յին տեղ պէտք է զբա­ղեց­նեն ար­դի մի­ջազ­գա­յին յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րուն մէջ», ը­սաւ Եդուարդ Նալ­պան­տեան։