ՍՐԲԱԶԱՆՆԵՐՈՒՆ ԱՅՑԸ՝ «ՏՈՒՆ»

Ե­րէկ յետ­մի­ջօ­րէին, հայ­կա­կան լրա­հո­սին մէջ ե­րեւ­ցած ո­րոշ շփո­թէն ետք, յստակ կը դառ­նար, որ Պոլ­սոյ Պատ­րիար­քու­թեան ընդ­հա­նուր փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի Հինգ­շաբ­թի օր Մայր Ա­թոռ ժա­մա­նու­մը ար­դիւնքն է նա­խա­պէս ե­ղած կար­գադ­րու­թիւն­նե­րու:

Պոլ­սոյ Պատ­րիար­քու­թեան ընտ­րու­թեան վեր­ջին մէկ շաբ­թուան ըն­թաց­քին «թէ­ժա­ցա­ծ» օ­րա­կար­գին հե­տե­ւող­նե­րուն հա­մար Մայր Ա­թո­ռի մէջ կա­յա­ցուե­լիք եւ «սպա­սուա­ծ» ե­ռա­կողմ ժո­ղո­վը մի քա­նի ա­ռում­նե­րով յա­տուկ կա­րե­ւո­րու­թիւն կ՚ըզ­գե­նու:

Նախ ա­նոր հա­մար, որ Մայր Ա­թո­ռին կող­մէ «ճիշդ ժա­մա­նա­կ­»ին կա­տա­րուած այս «մի­ջամ­տու­թիւ­ն»ը կը կա­տա­րուի բա­ւա­կան գեր­լա­րուած մթնո­լորտ մը փա­րա­տե­լու մղու­մով:

Պոլ­սոյ վեր­ջին դէպ­քե­րուն «դուր­սէ­ն» հե­տե­ւող­նե­րուս հա­մար ալ ի­րա­վի­ճա­կը տա­նե­լի չէ: Տա­նե­լի չէ այն ի­մաս­տով, որ այդ պատ­մա­կան Ա­թո­ռին «գլու­խ­»ը հա­մա­րուող եր­կու սրբա­զան հայ­րե­րուն մի­ջեւ ստեղծուած ան­հա­մա­ձայ­նու­թիւ­նը, կը սպառ­նար ա­ւե­լիով լա­րել ընդ­հա­նուր դրու­թիւ­նը եւ այդ լա­րու­մին ար­դիւն­քը, սպա­սուա­ծին պէս նոր պատ­րիար­քի մը ընտ­րու­թիւ­նով պի­տի չպսա­կուէր:

Երկ­րորդ կա­րե­ւոր վար­կա­ծը, որ կը կա­պուի Մայր Ա­թո­ռի կող­մէ տրուած այս հրա­ւէ­րին՝ այն է, որ բո­լոր կող­մերն ալ յօ­ժա­րա­կամ կեր­պով կ­­՚ըն­դու­նին եւ պատ­րաստ են լսել՝ նա­խա­մե­ծար Ա­թո­ռին՝ Մայր Ա­թո­ռին թե­լադ­րանք­նե­րը:

Եր­րորդ՝ այս պատ­մա­կան հրա­ւէ­րը, նաեւ կա­րե­ւոր շեր­տեր եւ նրբու­թիւն­ներ կը ցո­լաց­նէր կա­պուած՝ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Ա­մե­նայն Հա­յո­ց Կա­թո­ղի­կո­սի եւ Պոլ­սոյ Ա­թո­ռի ե­րեք միա­բան­նե­րուն (ա­ւա­գու­թեան կար­գով) Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեա­նի, Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի եւ Տ. Սա­հակ Եպսկ. Մա­շա­լեա­նի մի­ջեւ:

Ու լաւ է, որ այդ­պէս է:

Յա­ռա­ջի­կայ ժա­մե­րուն ալ ու­րուագ­ծուող ընդ­հա­նուր տե­սա­րա­նին վրայ շեշ­տա­կիօ­րէն կը պար­զուի կա­րե­ւոր կէտ մը եւ այդ կէ­տը մեր սրբա­զան հայ­րե­րուն ի­րենց սե­փա­կան «տու­ն» գա­լու կամ վե­րա­դառ­նա­լու մէջն է:

Մեր սի­րե­լի սրբա­զան հայ­րե­րը «տու­ն» կու գան:

Ոե­ւէ մէ­կը գործ մը, պար­տա­կա­նու­թիւն մը, աշ­խա­տանք մը եւ այս պա­րա­գա­յին ա­ռա­քե­լու­թիւն մը ստանձ­նե­լէ ա­ռաջ նախ մէյ մը «տու­ն» պի­տի մտնէ:

Խաչ մը հա­նէ, ա­ղօթք մը ը­սէ եւ իր «տնե­ցի­նե­րու­ն» հետ կի­սէ իր բո­լոր մտա­հո­գու­թիւն­նե­րը:

Ու այս ըն­թացքն է, որ պի­տի կա­տա­րուի յա­ռա­ջի­կայ օ­րե­րուն:

Մեր սրբա­զան­նե­րը «տու­ն» պի­տի վե­րա­դառ­նան եւ միա­սին խա­ղաղ, պա­ռակ­տում­նե­րէ ու լա­րուա­ծու­թիւն­նե­րէ հե­ռու մնա­լով միա­սին պի­տի քննար­կեն յա­ռա­ջի­կայ օ­րե­րուն հա­մար նա­խա­տե­սուած ընդ­հա­նուր վի­ճա­կը:

Պոլ­սոյ պատ­մա­կան Ա­թո­ռը իր բա­րի լու­րե­րով եւ ե­կե­ղե­ցա­շէն եւ ե­կե­ղե­ցա­փայլ ա­ռա­քե­լու­թեան պի­տի լծուի: Հե­ռու բո­լոր չա­րա­կա­մու­թիւն­նե­րէ, հե­ռու բո­լոր բան­սար­կու­թիւն­նե­րէ եւ հե­ռու ա­ւե­լորդ ու ան­տե­ղի ջղա­գա­րու­թիւն­նե­րէ:

«Տա­ն» մէջ բո­լո­րը հան­գիստ խղճով պի­տի քննեն այս վի­ճա­կէն դուրս գա­լու յար­մա­րա­գոյն տար­բե­րակ­նե­րը ու վստահ ենք, որ Մայր Ա­թոռն ալ իր գլու­խով եւ իր պատ­մադ­րոշմ դե­րով լա­ւա­գոյն խոր­հուր­դը պի­տի տայ այս ժո­ղո­վին հա­մար:

Ե­րէկ յետ­մի­ջօ­րէին խա­ղաղ լռու­թիւն կը տի­րէր Մայր Ա­թո­ռէն ներս:

Բաց էր մուտ­քի մեծ դար­պա­սը եւ սար­կա­ւագ­ներ բա­ւա­կան ծանր ու ցուրտ ե­ղա­նա­կի Աս­տու­ծոյ բա­նին նուի­րուած իր բա­ռե­րով կը լեց­նէին փետ­րուա­րեան օ­րուան մը մեծ ան­դոր­րը:

Լռու­թիւ­նը կը լե­ցուէր ա­ղօթ­քով եւ սպա­սու­մով:

Ու յու­սա­լի է, որ Մայր Ա­թո­ռէն «բու­րո­ղ» այդ խա­ղա­ղա­կան «ժա­մու» ա­ղօթք­նե­րը տա­րա­ծուին ու շէնց­նեն, մեր բո­լոր ե­կե­ղե­ցի­նե­րու մայր խո­րան­նե­րը:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ե­րե­ւան