ՀԵՌԱՏԵՍ ՀԱՄԱԴՐՈՒԹԻՒՆ

ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի գլխա­ւոր խմբա­գիր Ա­րա Գօ­չու­նեան կը տե­ղե­կաց­նէ Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նէն.-

Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի մէջ եր­կու օ­րէ ի վեր կը քննար­կուին Պոլ­սոյ Պատ­րիար­քու­թեան տե­սա­կէ­տէ ա­ռանց­քա­յին հար­ցեր։ Պատ­րիար­քա­կան ընտ­րու­թեան առ­կա­խեալ գոր­ծըն­թա­ցին տե­սա­կէ­տէ ան­կիւ­նա­դար­ձա­յին ո­րո­նում­ներ կը կա­տա­րուին՝ խտա­ցեալ աշ­խա­տան­քով։ Քննար­կում­նե­րու բո­վան­դա­կու­թեան մա­սին տե­ղե­կու­թիւն­նե­րը չա­փա­զանց սա­կաւ են, սա­կայն ընդ­հա­նուր տպա­ւո­րու­թիւ­նը այն է, որ բե­կում­նա­յին պա­հը հա­սուն­ցած է՝ բազ­մա­կող­մա­նի քննար­կում­նե­րով։ Ե­կե­ղե­ցա­կան շրջա­նակ­նե­րը կը յայտ­նեն, որ Ա­մե­նայն Հա­յոց Կա­թո­ղի­կո­սու­թեան աղ­բիւր­նե­րը պաշ­տօ­նա­կան հա­ղոր­դագ­րու­թիւն մը կը հրա­պա­րա­կեն այ­սօր։ Այժմ վառ հե­տաքրք­րու­թեամբ կը սպա­սուի այդ պաշ­տօ­նա­կան յայ­տա­րա­րու­թեան, ո­րով պի­տի ամ­փո­փուին եր­կօ­րեայ քննար­կում­նե­րը։

Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի մէջ, Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սին հետ գլուխ գլխի են Պոլ­սոյ Ա­թո­ռի ե­րեք սրբա­զան­նե­րը՝ Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան, Գեր­մա­նիոյ Հա­յոց Թե­մի Ա­ռաջ­նորդ Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեան եւ Կրօ­նա­կան ժո­ղո­վի հրա­ժա­րեալ ա­տե­նա­պետ Տ. Սա­հակ Եպսկ. Մա­շա­լեան։ Ե­րէկ, օ­րուան տե­ւո­ղու­թեան մեր հա­մայն­քա­յին շրջա­նակ­նե­րուն ու­շադ­րու­թիւ­նը կեդ­րո­նա­ցած էր Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի վրայ։ Ո՛չ միայն մեր հա­մայն­քա­յին շրջա­նակ­նե­րը, այլ նաեւ սփիւռ­քի զա­նա­զան հա­մայնք­նե­րու նախ­կին պոլ­սա­հա­յե­րը եւ ընդ­հան­րա­պէս ազ­գա­յին-ե­կե­ղե­ցա­կան շրջա­նակ­նե­րը կը սպա­սէին լու­րե­րու։ Բո­լո­րին ու­շադ­րու­թիւ­նը կեդ­րո­նա­ցած է այս ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րուն վրայ։

Ե­րէկ ա­ռա­ւօտ, Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տը եւ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան ու­նե­ցան ա­ռանձ­նազ­րոյց մը։ Նո­րին Սրբու­թիւ­նը վեր­ջին օ­րե­րուն ա­ռան­ձին հան­դի­պում­ներ ու­նե­ցած էր միւս եր­կու սրբա­զան­նե­րուն հետ, հե­տե­ւա­բար որ­պէս տրա­մա­բա­նա­կան շա­րու­նա­կու­թիւն՝ զրու­ցեց նաեւ ընդ­հա­նուր փո­խա­նոր­դին հե­տ։

Մայր Տա­ճա­րի Սրբոց Վար­դա­նանց տօ­նա­կա­տա­րու­թիւն­նե­րէն վերջ, մայ­րա­վան­քի հա­մա­լի­րի Հին վե­հա­րա­նի եր­դի­քին տակ Վե­հա­փառ Հայ­րա­պետն ու ե­րեք սրբա­զան­նե­րը ձեռ­նար­կե­ցին քննար­կում­նե­րու։ Նո­րին Սրբու­թիւ­նը չմաս­նակ­ցե­ցաւ իր ա­նուա­նա­կո­չու­թեան տօ­նին առ­թիւ մայ­րա­վան­քի միա­բա­նա­կան սե­ղա­նա­տան մէջ սար­քուած ճա­շին։ Շուրջ եր­կու­քու­կէս ժամ ըն­թա­ցան ա­ռա­ջին փու­լի քննար­կում­նե­րը։ Ըն­թաց­քին ա­նոնք պահ մը Մայր Տա­ճար մտան՝ միաս­նա­բար ա­ղօ­թե­լու հա­մար ու վե­րա­դար­ձան Հին վե­հա­րան։ Յետ­մի­ջօ­րէին, Գէոր­գեան հո­գե­ւոր ճե­մա­րա­նի հան­դի­սու­թիւն­նե­րու դահ­լի­ճին մէջ Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տը նա­խա­գա­հեց Ս. Վար­դա­նանց տօ­նին ձօ­նուած մշա­կու­թա­յին ձեռ­նար­կի մը։ Ներ­կայ ե­ղան նաեւ մեր ե­րեք սրբա­զան­նե­րը։ Ա­պա Նո­րին Սրբու­թիւ­նը եւ ե­րեք սրբա­զան­նե­րը վե­րա­դար­ձան Հին վե­հա­րան՝ շա­րու­նա­կե­լու հա­մար աշ­խա­տան­քը։ Ա­նոնք պար­տէ­զին մէջ քա­լե­ցին միաս­նա­բար ու նկա­տե­լի էր՝ իւ­րա­քան­չիւ­րին բարձր տրա­մադ­րու­թիւ­նը։ Մին­չեւ ե­րե­կոյ ըն­թա­ցան խորհր­դակ­ցու­թիւն­նե­րը։

Այս փու­լին Պոլ­սոյ Ա­թո­ռի ե­րեք սրբա­զան­նե­րը ո­րո­շե­ցին մի­ջոց մը ա­ռանձ­նա­նալ ու Նո­րին Սրբու­թե­նէն հրա­ժեշտ առ­նե­լով ան­ցան Վա­նա­տուն։ Ա­նոնք ե­րե­քով բա­նակ­ցե­ցան զա­նա­զան ման­րա­մաս­նու­թիւն­նե­րու շուրջ եւ ո­րոշ նրբու­թիւն­նե­րու պա­րա­գա­յին տե­սա­կէտ­ներ հա­սունց­նե­լէ վերջ վե­րա­դար­ձան Վե­հա­փա­ռին մօտ։ Օ­րուան ծանր աշ­խա­տան­քը ա­ւար­տին հա­սաւ գրե­թէ կէս գի­շե­րին։ Հին վե­հա­րա­նէն դուրս գա­լով Նո­րին Սրբու­թիւ­նը եւ ե­րեք սրբա­զան­նե­րը դար­ձեալ քիչ մը քա­լե­ցին մայ­րա­վան­քի ձիւ­նա­ծածկ պար­տէ­զին մէջ։ Գի­շե­րուան ան­դոր­րին մէջ օ­դա­փո­խուե­լէ վերջ ա­նոնք ի­րար­մէ հրա­ժեշտ առ­նե­լով քա­շուե­ցան հան­գիս­տի։ Իսկ այս ա­ռա­ւօ­տեան կա­նուխ ժա­մե­րուն, Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տը եւ ե­րեք սրբա­զան­նե­րը քննար­կում­նե­րու վե­րա­ձեռ­նար­կե­ցին օ­րուան սկիզ­բին՝ Հին վե­հա­րա­նի մէջ նա­խա­ճաշն ալ առ­նե­լով ի­րա­րու հետ։ Թերթս մա­մու­լին յանձ­նը-ւած պա­հուն ար­դէն կը սպա­սուէր պաշ­տօ­նա­կան յայ­տա­րա­րու­թեա­ն։