ԹԻՖԼԻԶԻ ՄԷՋ ՏՕՆԱԿԱՏԱՐՈՒԹԻՒՆ

Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Սուրբ Ե­կե­ղեց­ւոյ ա­րա­րո­ղա­կար­գին հա­մա­ձայն, տա­րուան ըն­թաց­քին ո­րոշ տօ­նե­րու եւ սուր­բե­րու յի­շա­տա­կու­թիւն­նե­րու օ­րե­րուն կը կա­տա­րուին ջու­րի, ձէ­թի, կա­րա­գի եւ խա­ղո­ղի օրհ­նու­թեան կար­գեր: Նշեալ կար­գե­րէն՝ ձէ­թի օրհ­նու­թեան կար­գը ա­մէն տա­րի տե­ղի կ՚ու­նե­նայ Ս. Քա­ռա­սուն մա­նուկ­նե­րու յի­շա­տա­կու­թեան օ­րը, որ Հայ Ե­կե­ղե­ցին կը տօ­նախմ­բէ Մեծ պահ­քի հին­գե­րորդ՝ Դա­տա­ւո­րի Կի­րա­կիին նա­խոր­դող Շա­բաթ օ­րը: Այս­պէս, Ս. Քա­ռա­սուն ման­կանց յի­շա­տա­կու­թեան օ­րը, Թիֆ­լի­զի Հաւ­լա­բա­րի Ս. Էջ­միա­ծին ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ, Վի­րա­հա­յոց Թե­մի Ա­ռաջ­նորդ Տ. Վազ­գէն Եպսկ. Միր­զա­խա­նեա­նի հան­դի­սա­պե­տու­թեամբ, մա­տու­ցուե­ցաւ Ս. Պա­տա­րագ: Ներ­կայ էին Վի­րա­հա­յոց Թե­մի Ս. Մով­սէս Խո­րե­նա­ցի նա­խակր­թա­րա­նի եւ Ս. Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցի միօ­րեայ դպրո­ցի սա­նե­րը ի­րենց ու­սու­ցիչ­նե­րուն եւ ծնող­նե­րուն հետ, ինչ­պէս նաեւ բա­զում հա­ւա­տա­ցեալ­ներ:

Ս. Պա­տա­րա­գի ըն­թաց­քին, Տ. Վի­րապ Քհնյ. Ղա­զա­րեան քա­րո­զեց օ­րուան խոր­հուր­դին մա­սին, ներ­կա­յա­ցուց 4-րդ դա­րուն լու­սապ­սակ այս քաջ Ս. Քա­ռա­սուն մա­նուկ­նե­րուն նա­հա­տա­կու­թեան պատ­մու­թիւ­նը, ո­րոնք բո­լորն ալ կայ­տառ ե­րի­տա­սարդ­ներ էին: Ա­նոնք նա­հա­տա­կուե­ցան, բայց չդա­ւա­ճա­նե­ցին ի­րենց հա­ւատ­քին: Այդ քա­ռա­սուն վկա­նե­րուն նշխար­նե­րը կ՚ամ­փո­փուին Սե­բաս­տիոյ մէջ, ուր հե­տա­գա­յին կա­ռու­ցուած է «Քա­ռա­սուն ման­կունք» քա­ռա­սուն գմբէ­թով տա­ճա­րը:

Պա­տա­րա­գի ըն­թաց­քին՝ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ՝ քա­ռա­սուն վա­ռուող մո­մե­րով զար­դա­րուած սե­ղա­նը խորհր­դան­շա­կա­նօ­րէն վկա­նե­րու հա­ւա­տար­մու­թիւնն էր քրիս­տո­նեայ հա­ւա­տին եւ ա­նոնց նա­հա­տա­կու­թիւ­նը, ինչ որ կ՚ե­րե­ւի լու­սէ պսակ­նե­րով: Իսկ տան­ջանք­նե­րուն չդի­մա­ցող նա­հա­տա­կի մո­մը, որ մնա­ցած էր ա­ռանց ծա­ղի­կի, կը խորհր­դան­շէր ա­նոր զրկուի­լը երկ­րա­յին եւ երկ­նա­յին կեան­քէ:

Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին՝ Տ. Վա­զէն Եպսկ. Միր­զա­խա­նեան դի­մե­լով հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րուն եւ Պա­տա­րա­գին ներ­կայ մա­նուկ­նե­րուն, քա­ռա­սուն ման­կանց պատմու­թեան օ­րի­նա­կով յոր­դո­րեց՝ կեան­քի բո­լոր դժուա­րու­թիւն­նե­րուն մէջ ան­գամ հա­ւա­տա­րիմ մնալ Քրիս­տո­սի հա­ւա­տին, ապ­րիլ սի­րով, ըլ­լալ բա­րի ու զո­հա­բե­րու­թեան պատ­րաստ, յաղ­թա­հա­րել գայ­թակ­ղու­թիւն­նե­րը, ապ­րիլ երկ­նա­յին պսա­կին ար­ժա­նա­նա­լու նուի­րու­մով:

Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին՝ հո­գե­ւոր հայ­րե­րուն կող­մէ կա­տա­րուե­ցաւ ա­ւան­դա­կան օրհ­նու­թիւն բու­սա­կան իւ­ղի, զոր հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րը տա­րին ի­րենց տու­նե­րը:

Միւս կող­մէ, նոյն առ­թիւ, հոծ թի­ւով հա­ւա­տա­ցեալ­ներ հա­մախմ­բուած էին Ա­խալց­խա­յի Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ ե­կե­ղեց­ւոյ կա­մար­նե­րուն տակ: Ա­խալց­խա­յի եւ յա­րա­կից շրջան­նե­րու հո­գե­ւոր հո­վիւ Տ. Թոր­գոմ Քհնյ. Վար­դա­նեան, յա­ւուր պատ­շա­ճի մեկ­նեց օ­րուան խոր­հուր­դը: Ե­րե­կո­յեան ժա­մեր­գու­թեան ա­ւար­տին՝ Տէր Հայ­րը կա­տա­րեց ձէ­թի օրհ­նու­թեան կարգ եւ ա­նի­կա բաժ­նուե­ցաւ հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րուն: