«Նպատակս է Ապրիլ եւ Գործել Ջաւախքի Մէջ. Նպաստել Ջաւախքի Մշակութային Կեանքի Զարգացման»

«Նպա­տակս է ապ­րիլ եւ գոր­ծել Ջա­ւախ­քի մէջ, նպաս­տել Ջա­ւախ­քի մշա­կու­թա­յին կեան­քի զար­գաց­ման», կ՚ը­սէ Կար­ծախ գիւ­ղի բնա­կիչ, 21-ա­մեայ Սու­սան­նա Կա­րա­պե­տեան, որ մաս­նա­գի­տու­թեամբ դեր­ձակ-ձե­ւա­ւո­րող է:

Դեռ փոքր տա­րի­քէն Սու­սան­նան սի­րած է ա­սեղ­նա­գոր­ծել, կա­րել, զբա­ղիլ ու­լուն­քա­գոր­ծու­թեամբ։ «Որ­քան կը յի­շեմ՝ կա­րած եմ, փոքր ժա­մա­նակ տիկ­նիկ­նե­րուս հա­մար ա­մե­նա­տար­բեր զգեստ­ներ կը կա­րէի, կը սի­րէի զա­նոնք գե­ղեց­կօ­րէն հագց­նել: Կա­րին զու­գա­հեռ նաեւ կ՚ա­սեղ­նա­գոր­ծէի։ Երբ մեծ­ցայ՝ հասկ­ցայ, որ ա­տի­կա պար­զա­պէս ման­կա­կան զբաղ­մունք կամ խաղ չէ ե­ղած, այլ իմ կեան­քի ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը», ը­սած է Սու­սան­նա Կա­րա­պե­տեան:

Հե­տաքրք­րու­թեան շնոր­հիւ Սու­սան­նան իր տա­տի­կէն՝ Քնա­րիկ Կա­րա­պե­տեա­նէն սոր­ված է նաեւ ու­լուն­քա­գոր­ծու­թիւն, ժա­նեա­կա­գոր­ծու­թիւն, ա­սեղ­նա­գոր­ծու­թիւն, ստեղ­ծա­գոր­ծած է գե­ղե­ցիկ եւ բազ­մե­րանգ նախ­շեր, ո­րոնք հե­տա­գա­յին եւս օգ­նած են մաս­նա­գի­տա­կան կողմ­նո­րոշ­ման գոր­ծին մէջ: Սոր­վե­լով Ֆրանս-հայ­կա­կան մաս­նա­գի­տա­կան ու­սում­նա­կան կեդ­րո­նին մէջ՝ ստա­ցած է դեր­ձա­կի ո­րա­կա­ւո­րում: Ա­սեղ­նա­գոր­ծու­թիւ­նը եւ մաս­նա­գի­տա­կան հմտու­թիւն­նե­րը մէկ­տե­ղե­լու նպա­տա­կով սկսած է աշ­խա­տիլ Տէ­րեան մշա­կու­թա­յին կեդ­րո­նին մէջ, ուր ծա­նօ­թա­ցած է հայ­կա­կան բազ­մա­զան ու բազ­մե­րանգ տա­րազ­նե­րու հետ: Ծա­նօ­թա­նա­լով տար­բեր շրջան­նե­րու տա­րազ­նե­րուն՝ ան ա­ռա­ւե­լա­գոյ­նը սի­րած է Կար­նոյ տա­րա­զը:

«Թէեւ կը սի­րեմ բո­լոր շրջան­նե­րու տա­րազ­նե­րը, սա­կայն, քա­նի որ իմ նախ­նի­ներս Էրզ­րու­մէն  ե­ղած են, Կար­նոյ տա­րա­զը ին­ծի հա­մար նաեւ ո­րո­շա­կիօ­րէն նախ­նի­նե­րուս դի­մա­գի­ծը կը ներ­կա­յաց­նէր: Պատ­ճա­ռը Կար­նոյ տա­րա­զի նրբա­գե­ղու­թիւնն ու գոյ­նե­րու գե­ղե­ցիկ հա­մադ­րու­թիւ­նը չէ: Ա­սեղ­նա­գործ նախ­շե­րու հարս­տու­թեամբ աչ­քի կը զար­նէ Վաս­պու­րա­կա­նի տա­րա­զը: Ո­չին­չով կը զի­ջէ Ար­ցա­խի տա­րա­զը, որ նոյն­պէս գոյ­նե­րու եւ ա­սեղ­նա­գործ նախ­շե­րու գե­ղե­ցիկ հա­մադ­րու­թիւն մըն է, որ լա­ւա­գոյնս կը բնու­թագ­րէ հայ կնոջ կեր­պա­րը», կ՚ը­սէ Սու­սան­նա Կա­րա­պե­տեան:

Մէկ տա­րի շա­րու­նակ ապ­րե­լով եւ աշ­խա­տե­լով Հա­յաս­տա­նի մէջ՝ Կա­րա­պե­տեան ի վեր­ջոյ ո­րո­շած է վե­րա­դառ­նալ հայ­րե­նի Ջա­ւախք, ուր եւս զար­դա­կի­րա­ռա­կան ա­րուես­տի տար­բեր ճիւ­ղե­րը զար­գաց­նե­լու նպա­տա­կով: Իսկ տա­րա­զի ե­րանգ­նե­րով ստեղ­ծած ա­նոր  զգես­տը ար­դէն գտած է իր կրո­ղը՝ փոք­րիկ հա­յու­հին:

Սա­կա­ւա­խօս ու ժպտե­րես Սու­սան­նա Կա­րա­պե­տեան կը փա­փա­քի ապ­րիլ եւ աշ­խա­տիլ Ջա­ւախ­քի մէջ, ստեղ­ծել իր ան­հա­տա­կան հա­ւա­քա­ծոն, ին­չու չէ նաեւ իր գի­տե­լիք­նե­րը կի­սել բո­լոր փա­փա­քող­նե­րուն հետ: Այժմ ան կը պատ­րաս­տուի Հա­յաս­տա­նի մէջ ստեղ­ծել իր ար­հես­տա­նո­ցը, ուր ալ պի­տի սկսի աշ­խա­տիլ եւ հան­րու­թեան ներ­կա­յաց­նել իր ստեղ­ծա­գոր­ծած մտքերն ու ու­նա­կու­թիւն­նե­րը հա­գուս­տի, ձե­ռա­գործ եւ ա­սեղ­նա­գործ աշ­խա­տանք­նե­րու տես­քով: