ՍԵՒԱՆ ՏԷՅԻՐՄԵՆՃԵԱՆԻ ԴԱՍԱԽՕՍՈՒԹԻՒՆԸ

«Շե­հիր» հա­մալ­սա­րա­նի գրա­կա­նու­թեան բա­ժան­մուն­քը որ­պէս մա­գիստ­րո­սա­կան դա­սըն­թացք այս տա­րեշր­ջա­նին կ՚ա­ւան­դէ «Գրա­կա­նու­թիւն եւ ա­ղէտ» խո­րագ­րեալ դա­սըն­թաց­քը, ո­րուն ա­ռանց­քը կը կազ­մէ Մեծ Ե­ղեռ­նին ըն­կա­լումն ու փո­խան­ցու­մը գրա­կա­նու­թեան մի­ջո­ցով։ Դա­սըն­թաց­քը կը վա­րէ Մեհ­մէտ Ֆա­թիհ Ուս­լու, ո­րու հրա­ւէ­րով ե­րէկ դա­սա­խօ­սեց բա­նա­սէր ու ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի խմբգիր Սե­ւան Տէ­յիր­մեն­ճեան՝ նիւթ ու­նե­նա­լով Յա­կոբ Օ­շա­կա­նին գրա­կա­նու­թիւ­նը։ Հիւր դա­սա­խօ­սը նախ պատ­մեց Օ­շա­կա­նի սկզբնա­ւո­րու­թիւ­նը՝ տա­լով հե­ղի­նա­կին մի­ջա­վայ­րը։ Յատ­կա­պէս կանգ առ­նե­լէ ետք «Մե­հեան»ի շրջա­նին ու «Մեր հան­գա­նա­կը»ին՝ Տէ­յիր­մեն­ճեան խօ­սե­ցաւ նո­րա­վէ­պին ու ի­րա­պաշ­տա­կան գրա­կա­նու­թեան ա­ռըն­չու­թիւն­նե­րուն մա­սին։ Մեծ Ե­ղեռ­նի՝ Ա­ղէ­տի վրայ ծան­րա­նա­լէ ետք, դա­սա­խօ­սը անդ­րա­դար­ձաւ Օ­շա­կա­նի «Խո­նարհ­նե­րը» շար­քին եւ մին­չեւ 1926 թուա­կա­նը Պո­լիս տպուած միւս գիր­քե­րուն։ Հե­ղի­նա­կի սփիւռ­քեան ո­դի­սա­կա­նին մա­սին խօ­սե­լէ ետք, դա­սա­խօ­սու­թիւ­նը ամ­փո­փուե­ցաւ Օ­շա­կա­նի եր­կու մեծ գոր­ծե­րուն՝ «Մնա­ցոր­դաց»ին ու «Հա­մա­պատ­կեր ա­րեւմ­տա­հայ գրա­կա­նու­թեան»ին վրայ ըն­թա­ցած զրոյ­ցո­վ։