ՎԵՐԱՄՈՒՏԻ ԱԿՆԿԱԼՈՒԹԻՒՆՆԵՐ

Հակառակ կրթական անբարենպաստ տարեշրջանի մը թեւակոխման, հակառակ տնտեսական եւ ճգնաժամի պայմաններուն բերումով մտահոգութիւններու եւ դժուարութիւններու բազմապատկման, հակառակ կրթական ինչպիսի տարեշրջանի մը սպասումին եւ նորութիւններուն, կարելի է ըսել, որ 2020-2021 կրթական տարեշրջանին լիբանանահայ վարժարանները թիւի աճ պիտի արձանագրեն:

Բնականաբար պիտի զարմանաք ակնկալութիւններուն գծով:

Սակայն վստահ եմ, որ գալիք կրթական տարեշրջանին դպրոցներուն մէջ աշակերտութեան թիւի աճ պիտի արձանագրուի:

Թիւի մասին է խօսքս, ասիկա չի նշանակեր, թէ տնտեսական հարցերը պիտի լուծուին:

Թիւ: Այսինքն, ինչպէս որ Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմի օրերուն տնտեսական, ապահովական, ընկերային եւ այլ նկատառումներով ամէն մարդ սկսաւ հայկական վարժարանները ապահով օճախ համարել եւ հայկական վարժարանը նախընտրեց ֆիզիքական ապահովութեան համար՝ մէկ կողմ դնելով ցուցամոլական եւ քաղքենի ձգտումները, այսօր ալ նոյնը պիտի ըլլայ: Արդարեւ, Լիբանանի մէջ տիրող տնտեսական արտակարգ պայմանները, սղաճը, դրամի արժեզրկումը, դրամատնային տագնապը եւ անորոշութիւնը օտար վարժարաններ յաճախող մեծ թիւով հայ աշակերտներ «պիտի ստիպեն», որ ուզեն կամ չնախընտրեն հայկական վարժարան վերադառնալ՝ իբրեւ աւելի հոգատար, հասկցող, մտահոգութիւնները բաժնող, դժուարութիւնները ստանձ-նող միջավայր՝ մանաւանդ շարունակականութիւնը ապահովելու համար:

Ինչպէս քորոնայի ճգնաժամային օրերուն աւելի քան 6800 ընտանիքներ դիմեցին ուտեստեղէնի նպաստի համար, այնպիսի ընտանիքներ, որոնք իսկապէս կարիքը ունին այսօր, թէեւ վեց ամիս առաջ անոնք բարեկեցիկ կեանք մը ունէին, սակայն այսօր օրուան հաց ապահովելու խնդիր ունին, նոյնպէս ալ կայ օտար վարժարաններ յաճախող աշակերտներու մեծ թիւ մը, որ անտէր է եւ արդէն տրամադրուած է վերադառնալ հայկական վարժարաններ: Նոյն ձեւով ալ մեծ թիւով ուսանողներ «Էլ. Էյ. Եու.», «Էն. Տի. Եու.», «Է. Եու. Պի.» յաճախելու փոխարէն վերադարձած են Հայկազեան համալսարան:

Այս բոլորէն անկախ, կայ կարեւոր կէտ մը, որ մեր դպրոցները ինչպէս կանգուն պիտի պահենք: Միջազգային եւ համաշխարհային այս ճգնաժամին մէջ, ըստ երեւոյթին, իւրաքանչիւրը իր գլխուն ճարը պիտի գտնէ:

Հո՛ս է, որ հաւաքական, անկեղծ, թափանցիկ եւ ձեռք ձեռքի գործակցութեամբ միայն կրնանք թիրախաւորել եւ դիմագրաւել դժուարութիւնները:

Մարտահրաւէրը շատ բարդ եւ ճակատագրական է:

Լարուած, հեռանկարային եւ կազմակերպ աշխատանք կ՚ենթադրէ, որպէսզի անցընենք այս փուլը: Այսօր ուշ չենք: Ճի՛շդ է, տակաւին տագնապի սկիզբն ենք, սակայն անմիջական կարիքները հոգալու կողքին մեր կառոյցները կանգուն պահելու հրամայականին դէմ յանդիման ենք բոլորս:

Եզրակացնելու համար կը կրկնեմ, որ 2020-2021 կրթական տարեշրջանին մեր վարժարաններու հայ աշակերտներու թիւը զգալի աճ պիտի արձանագրէ: Դրական ըլլալով հանդերձ, ասիկա նաեւ յանձնառութեան կրկնապատկում կը նշանակէ: Անգամ մը եւս մեր գաղութի ուսերուն դրուած պիտի ըլլայ կրթական համակարգի նիւթական ծանր բեռը: Փաստօրէն, տնտեսական այս պայ-մաններուն մէջ, ո՛չ հասութաբեր ձեռնարկ կրնանք կազմակերպել, ո՛չ դրամահաւաք, ո՛չ ալ կրնանք ծնողներէն ամբողջական կրթաթոշակ ակնկալել:

Սակայն մէկ բան յստակ է, որ վարժարաններու դռները բաց պիտի մնան ընդունելու բոլորը: Այս անգամ՝ նոր ռազմավարութեամբ եւ նոր մօտեցումներով:

Կրթական հաստատութիւնները պահելու եւ շարունակելու քաղաքականութեան մշակման պէտք է սկսիլ, իսկ արժեւորումները ու ծրագիրները պէտք է ըլլան իրապաշտ:

Յ. ԼԱՏՈՅԵԱՆ

«Ազդակ», Լիբանան