ԻՆՉՈ՞Ւ ՍԽԱԼ Է ԵՐԵՒԱՆԻ ՄԷՋ ԵՂԱԾԸ

Մի քա­նի լու­սա­բա­նա­կան նա­խա­տուեալ­նե­րէ ետք միայն կը փա­փա­քիմ տե­սա­կէտս ա­ռանց ծամծ­մե­լու ը­սել:

1) Ե­րե­ւա­նի մէջ պա­տա­հած դէպ­քին մա­սին բա­րե­կամ­նե­րէ լսե­ցի: Չհե­տե­ւե­ցայ լու­րե­րուն: Բա­ցար­ձակ ար­դար ըլ­լա­լու հա­մար ըս­եմ, որ բա­րե­կամ­ներս ըս­ին, թէ՝ «Էր­ե­բուն­իի ճամ­բան փակ է» եւ թէ Հա­յաս­տան­ի Հան­րա­պե­տութ­եան նա­խա­գա­հին դէմ (կամ իր ըն­թաց­քին դէմ) զ­­ի­նա­կան քայլ մը առ­նուած է:

2) Հա­մաշ­խար­հա­յին լրա­տու­ութ­իւն­ը ա­ռաջ­նա­յին տեղ տուած է պա­տա­հած­ին:

3) Կը գրեմ այս մտա­ծումն­երս՝ ա­ռանց գիտ­նա­լու ման­րա­մասն­ութ­իւնն­եր­ը՝ պա­տա­հա­ծին:

4) Ինծ­ի հա­մար, հայ­կա­կան ծիր­ին մէջ, Հա­յաս­տան­ի Հան­րա­պետ­ութ­եան պ­­ե­տա­կան շա­հը գեր­իվ­եր է որ­եւ­է այլ բա­նէ: Այլ խ­­օսք­ով՝ ազ­գայ­նօր­էն զ­­իս շա­հագրգռ­ող­ը հայ­կա­կան գե­րա­գոյն շահն է:

Անց­նիմ նիւթ­իս:

Կը հա­ւա­տամ, որ ի՛նչ ալ ըլ­լան դրդա­պատ­ճառ­ներ­ը, ի՛նչ ալ ըլ­լայ դէպք­ը կամ դէպք­եր­ը, ի՛նչ ալ ըլ­լան հ­­ե­տե­ւանք­ներ­ը, ո՛վ կամ ո՛վք­եր ալ ըլ­լան ա­նոր ետ­ին կանգն­ողն­եր­ը, ան­կէ օգտ­ու­ողն­եր­ը, վնա­սու­ողն­եր­ը.... հա­մոզ­ուած եմ որ սխալ է (կամ էր) ե­ղա­ծը (կամ պա­տա­հող­ը):

Ե­րե­ւա­նի մէջ պա­տա­հած­ը, բա­ցար­ձա­կա­պէս սխալ է (էր):

Ինծ­ի հա­մար խնդիր­ը սկզբուն­քա­յին է: Ան կապ ուն­ի իմ­ըճ­ին հետ:

Մեզմ­է ո­մանք գ­­իշ­եր լուսց­ուց­ին հե­տեւ­ել­ով Թուրք­իոյ զ­­ին­ու­ո­րա­կան յե­ղաշրջ­ում­ին զար­գաց­ումն­եր­ուն: Զո­հեր­ու, պաշտ­օ­նազրկ­ուած­ներ­ու, ձեր­բա­կալ­ուած­ներ­ու թիւ­եր­ը, կառ­ոյցն­եր­ու հասց­ուած վնաս­ներ­ը ո­մանք ու­րա­խաց­ուց­ին կամ տխրեց­ուց­ին:

(…)

Աշ­խար­հը ա­սանկ է. հա­մաշ­խար­հայ­նա­ցու­մի հա­ղո­րդա­մի­ջո­ցնե­րը ցնցիչ գէշ նիւթ կը փնտռեն մա­տի փաթ­թո­ց դարձ­նե­լու, մին­չե­ւ որ նոր, ու­րի­շ գէշ-ցնցիչ նիւթ մը ծնի, որ շու­քի մէջ դնէ նա­խո­րդ գէշ-ցնցիչ լու­րը­, եւ նոյ­նի­սկ մո­ռա­ցու­թե­ան մատ­նէ յա­ռա­ջա­ցած տպա­ւո­րու­թիւ­նը­: (…) Մե՞նք ալ է­քշը­ն կ­՚ու­զէ­ինք ը­նե­լ. դրա­կան, ցնցիչ էք­շը­ն մը ը­նէ­ինք, որ հա­կադ­րուէ­ր Թուր­քի­ոյ (…)։

Ժա­մա­նակն է, որ բո­լո­ր բո­լո­րս, բո­լո­ր այն հա­յե­րը­, ո­րո­նք կը ձգտին Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թե­ան, հայ ժո­ղո­վուր­դին լու­սէ ա­պա­գա­յին, վա­րուի­ն իբ­րեւ պե­տա­կա­նա­կիր ան­հատ­նե­ր:

Յ.Գ. Գրու­թի­ւնս ա­ւար­տե­լէ ետք հե­տե­ւե­ցայ լու­րե­րուն: Կը մնամ տե­սա­կէ­տի­ս վ­րայ: Դուք ի՞նչ կը մտա­ծէք­:

ՏՔԹ. ԱՆԴ­ՐԱ­ՆԻԿ ՏԱ­ԳԷ­ՍԵԱՆ

«Զար­թօնք», Պէյ­րութ