Երեքին ալ բարի երթ… - Բ -

26-րդ գու­մար­ման Թուր­քիոյ Ազ­գա­յին մեծ ժո­ղո­վի եր­դի­քին տակ ներ­կա­յա­ցուած է չորս կու­սակ­ցու­թիւն եւ ե­րես­փո­խան ընտ­րուած ե­րեք հա­յազ­գի ա­նուն­նե­րը կը պատ­կա­նին տար­բեր կու­սակ­ցու­թիւն­նե­րու։ Այ­սինքն, խորհր­դա­րա­նի չորս կու­սակ­ցու­թիւն­նե­րէն ե­րե­քի խմբակ­ցու­թեան շար­քե­րէն ներս յա­ռա­ջի­կայ շրջա­նին պի­տի գտնուի թրքա­հայ մէ­կա­կան ե­րես­փո­խան։ Սա դրա­կան, օգ­տա­կար եւ հե­ռան­կա­րա­յին ե­րե­ւոյթ մըն է։ Երբ մեր երկ­րին մէջ յա­ռա­ջա­նան լա­րուա­ծու­թիւն­ներ, երբ խնդրոյ ա­ռար­կայ դառ­նան հա­սա­րա­կա­կան պոռթ­կում­ներ, ան­մի­ջա­պէս, կարգ մը շրջա­նակ­ներ կը փոր­ձեն պի­տա­կա­ւո­րել թրքա­հա­յու­թիւ­նը, հա­կա­ռակ ա­նոր, որ հա­մայն­քը միշտ հա­ւա­տա­րիմ կը մնայ քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տաս­խա­նա­տուու­թիւն­նե­րուն։ Տա­կա­ւին վեր­ջին շա­բաթ­նե­րուն վառ օ­րի­նակ­ներ ապ­րուե­ցան այս ա­ռու­մով, երբ փոր-ձըւե­ցաւ ցե­խար­ձա­կում­ներ կա­տա­րել մեր հա­մայն­քի հաս­ցէին։ Վեր­ջին շրջան­նե­րուն այս խնդրին զու­գըն­թաց կ՚ըն­թա­նայ նաեւ թրքա­հայ հա­մայն­քը այս կամ այն կու­սակ­ցու­թեան հետ նոյ­նաց­նե­լու, այս կամ այն քա­ղա­քա­կան ու­ժին հա­մա­կիր կամ հե­տա­մուտ դա­սե­լու ե­րե­ւոյ­թը։ Մինչ­դեռ, մեր հա­մայն­քը, բնա­կա­նա­բար, իր խնդիր­նե­րուն ու մեր երկ­րին ծա­ռա­յու­թիւն­ներ մա­տու­ցած քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րուն նկատ­մամբ կը տա­ծէ ե­րախ­տա­գի­տու­թիւն, սա­կայն վեր­ջին հա­շուով ան­կողմ­նա­կալ ու չէ­զոք է կու­սակ­ցու­թիւն­նե­րու հար­թու­թեան վրայ։ Հա­մայն­քի բո­լոր ան­դամ­նե­րը կը քուէար­կեն ի­րենց նա­խընտ­րու­թեամբ եւ աշ­խար­հա­հա­յեաց­քով եւ ա­նոնց­մէ ոե­ւէ մէ­կուն դիր­քը կամ նա­խընտ­րու­թիւ­նը ան­կա­րե­լի է ընդ­հան­րաց­նել ու պնդել, թէ թրքա­հա­յու­թիւ­նը ու­նի հա­մա­պա­տաս­խան դիր­քը։

Այս բո­լո­րին լոյ­սին տակ, էա­պէս կա­րե­ւոր է, որ թէ՛ իշ­խա­նու­թեան եւ թէ ընդ­դի­մու­թեան շար­քե­րուն մէջ պի­տի գտնուին հայ ե­րես­փո­խան­ներ։ Այդ կու­սակ­ցա­կան տար­բե­րու­թիւ­նը ինք­նին ա­պա­ցոյց մը պի­տի հա­մա­րուի մեր հա­մայն­քի հա­ւա­սա­րակշ­ռուած տրա­մադ­րու­թիւն­նե­րուն տե­սա­կէ­տէ։ Այս­պէ­սով, ա­պա­հո­վա­բար կան­խա­կալ կար­ծիք­նե­րու դրսե­ւո­րում­նե­րը վերջ­նա­կա­նօ­րէն կան­խել թէեւ կա­րե­լի պի­տի չըլ­լայ, սա­կայն հան­րա­յին կար­ծի­քի աչ­քին առ­ջեւ շօ­շա­փե­լի փաստ մը գո­յու­թիւն պի­տի ու­նե­նայ՝ մեր հա­մայն­քի հաս­ցէին պի­տա­կա­ւո­րում­նե­րը հնա­րա­ւո­րինս հեր­քե­լու ի­մաս­տով։

Այս խնդիրը մանաւանդ ներկայ շըր-ջանին նուրբ նշանակութիւն ունի մեր համայնքին տեսակէտէ։ Արդարեւ, Թուրքիա կը ձգտի յաղթահարել բեւեռացումներով ծանրաբեռնուած ժամա-նակաշրջանի մը հետեւանքները։ Վարչապետ Ահմէտ Տավուտօղլուն ալ վերջերս վերահաստատած է այս հանգամանքը։ Հետեւաբար, բեւեռացումները յաղթահարելու, հասարակութիւնը վերստին համախմբելու ճանապարհին միշտ «հասարակաց թշնամի»ի մը կերպարին դիմելու հաւանականութիւնը կը բարձրանայ։ Աւելորդ է յիշեցնել, որ նման վիճակներու մէջ միշտ «պատրաստի կերպար»ի մը կը վերածուի թրքահայութիւնը։

​ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ