Բանալի

Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեա­նի կող­մէ ե­րէկ մեր հա­մայն­քին խտա­ցեալ ձե­ւով փո­խան­ցուե­ցան պատ­գամ­ներ։ Տե­ղա­պահ ընտ­րուե­լէ վերջ ան զա­նա­զան ա­ռիթ­նե­րով հրա­պա­րա­կած էր իր տե­սա­կէտ­նե­րը՝ լու­սա­բա­նու­թիւն­նե­րու կամ զե­կոյց­նե­րու ձե­ւա­չա­փին մէջ։ Ընտ­րեալ-տե­ղա­պա­հը քա­նի մը օր ա­ռաջ խոս­տա­ցած էր պատ­րիար­քա­կան ընտ­րու­թեան առ­կայ ճգնա­ժա­մին շուրջ ա­ւե­լի ծա­ւա­լուն հրա­պա­րա­կու­մով մը հան­դէս գալ։ Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը այ­սօր ար­դէն յար­գած է իր խոս­տու­մը։ Ե­րէկ ե­րե­կո­ յեան ժա­մե­րուն ան Քէօլ­նէն մեր հա­մայն­քա­յին մա­մու­լին փո­խան­ցեց եր­կա­րա­շունչ զե­կոյց մը, ո­րու թրքե­րէն բնա­գի­րը այ­սօր ներ­կա­յա­ցու­ցած ենք ամ­բող­ջու­թեամբ, իսկ հա­յե­րէն թարգ­մա­նու­թիւնն ալ դար­ձած է մեր գլխա­ւոր հա­ղոր­դու­մը։ Այս զե­կոյ­ցին ա­ռըն­թեր, Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեան ե­րէկ ե­րե­կո­յեան ու­ղիղ հե­ռա­խօ­սա­կա­պով ալ իր պատ­գա­մը փո­խան­ցեց մեր հա­մայն­քին։ Շի­նիչ, երկ­խօ­սու­թեան կողմ­նա­կից, հա­սուն ար­տա­յայ­տու­թիւն­նե­րով հան­դէս ե­կաւ Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը։ Այս բո­լո­րը ար­դէն յա­րիր են իր ընդ­հա­նուր ստո­րո­գե­լի­նե­րուն։

Ա­ւե­լին ալ կայ Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեա­նի ե­րէ­կուան յայ­տա­րա­րու­թիւն­նե­րուն մէջ։ Ան իր փոր­ձա­ռու­թեամբ ա­ռար­կա­յա­կան, ի­րա­պաշտ պատ­կեր մը տուած է մեր հա­մայն­քէն ներս ստեղ­ծուած կա­ցու­թեան շուրջ։ Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը մի առ մի թուար­կած է այն գոր­ծօն­նե­րը, ո­րոնք կրնան ազ­դա­կի մը վե­րա­ծուիլ այժ­մու տագ­նա­պի լուծ­ման ճա­նա­պար­հին։ Այդ գոր­ծօն­նե­րը կարգ մը ա­ռում­նե­րով ի­րար­մէ բո­լո­րո­վին ան­կախ են, իսկ կարգ մը ա­ռում­նե­րով ալ՝ միա­ձու­լուած։ Թէեւ եր­կու սրբա­զան­նե­րը այս պա­հու դրու­թեամբ հա­կա­դիր դիր­քե­րու վրայ են, սա­կայն Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեա­նի այս վեր­ջին զե­կոյ­ցին մէջ թուար­կած գոր­ծօն­նե­րը ո­րոշ չա­փով կը յի­շեց­նեն Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի կող­մէ ներ­կայ շաբ­թուան սկիզ­բին հրա­պա­րա­կուած զե­կոյ­ցին մէջ մատ­նան­շուած ազ­դակ­նե­րը։ Հասկ­նա­լի է, որ եր­կուքն ալ բո­լո­րո­վին տար­բեր ձե­ւով կ՚ըն­կա­լեն այդ բո­լո­րը ու տար­բեր տե­սան­կիւ­նէ մը կը դի­տար­կեն առ­կայ հա­մայ­նա­պատ­կե­րը։ Ե­թէ գործ­նա­կան լու­ծու­մը պի­տի գտնուի ա­նոնց մի­ջեւ, ա­պա ան­մի­ջա­կան ու­շադ­րու­թիւն պէտք է ցու­ցա­բե­րել ա­նոնց դիր­քո­րո­շում­նե­րու հա­սա­րա­կաց կէ­տե­րուն վրայ՝ հոգ չէ, թէ ա­ռե­րե­ւոյթ բա­ւա­կան նուազ ըլ­լան ա­նոնք։ Այդ հա­սա­րա­կաց կէ­տե­րը կրնան ա­ռիթ ըն­ձե­ռել եր­կու սրբա­զան­նե­րուն դիր­քո­րո­շու­մը մօ­տեց­նե­լու եւ այդ­պէ­սով ալ լուծ­ման մը հաս­նե­լու։

Բարդ ի­րա­վի­ճա­կի մէջ յայտ­նուած բա­նա­լի­նե­րը լա­ւա­գոյնս պէտք է օգ­տա­գոր­ծուին եւ ա­ռիթ­նե­րը պէտք չէ մսխուին՝ հա­մայն­քա­յին կեան­քը վե­րա­դարձ­նե­լու հա­մար իր բնա­կա­նոն հու­նին։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ