ՆՈՐ ԲԺՇԿԱՊԵՏ

Սուրբ Փրկիչ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի մէջ շա­բա­թա­վեր­ջին տե­ղի ու­նե­ցաւ յատ­կան­շա­կան հան­դի­սու­թիւն մը, ո­րով պաշ­տօ­նա­պէս հրա­պա­րա­կուե­ցաւ բժշկա­պե­տի փո­փո­խու­թիւ­նը։ Այս­պէս, ա­ւե­լի քան տաս­նա­մեայ ե­րախ­տա­շատ աշ­խա­տան­քէ մը վերջ՝ Տքթ. Ար­տա­շէս Աք­տաղ բժշկա­պե­տի պաշ­տօ­նը կը փո­խան­ցէ ու­րիշ նուի­րեալ ա­նու­նի մը՝ Տքթ. Ար­մե­նակ Մե­ծա­տու­րեա­նին, որ շուրջ ե­րե­սու­նհինգ տա­րիէ ի վեր անձ­նուի­րա­բար կը ծա­ռա­յէ գթու­թեան յար­կին։ Ազ­գին տու­նէն ներս տե­ղի ու­նե­ցած այս հեր­թի փո­փո­խու­թիւ­նը լայն ար­ձա­գանգ գտած է հա­մայն­քա­յին շրջա­նակ­նե­րէն ներս։ Ար­դա­րեւ, Սուրբ Փրկիչ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցը ներ­կա­յիս կ­­՚ապ­րի իր պատ­մու­թեան ա­մե­նա­փայ­լուն շրջա­նը, ա­ռանց չա­փա­զան­ցու­թեան։ Շէն­քի ֆի­զի­քա­կան պայ­ման­նե­րու նա­խան­ձե­լի վի­ճա­կէն սկսեալ՝ մին­չեւ թեք­նիկ ար­դի, նոյ­նիսկ գե­րար­դի սար­քա­ւո­րում­նե­րու յա­գե­ցա­ծու­թիւ­նը, վար­չատն­տե­սա­կան կա­յու­նու­թե­նէն սկսեալ՝ մին­չեւ մա­տու­ցուած ծա­ռա­յու­թիւն­նե­րուն ո­րա­կը եւ տա­կա­ւին մնա­յուն բնա­կիչ­նե­րու կա­ցու­թե­նէն սկսեալ՝ մին­չեւ ելմ­տա­կան հա­ւա­սա­րակշ­ռու­թիւն­նե­րը։ Ա­ւե­լի՛ն, Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցը մի­ջո­ցէ մը ի վեր դար­ձած է քա­ղա­քիս հե­ղի­նա­կա­ւոր մաս­նա­գէտ­նե­րու ժա­մադ­րա­վայ­րը։ Զա­նա­զան ճիւ­ղե­րու ա­նուա­նի մաս­նա­գէտ­ներ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցին մէջ կը կա­տա­րեն գոր­ծո­ղու­թիւն­ներ, մաս չկազ­մե­լով հան­դերձ հաս­տա­տու­թեան մշտա­կան անձ­նա­կազ­մի շար­քե­րուն։ Ա­նոնք յա­ճախ բարդ վի­րա­հա­տու­թիւն­ներ կ՚ի­րա­կա­նաց­նեն՝ շնոր­հիւ գոր­ծո­ղու­թեան սրահ­նե­րու ըն­ձե­ռած հնա­րա­ւո­րու­թիւն­նե­րուն։ Ա­ւե­լորդ է ը­սել, որ հի­ւան­դա­նո­ցը այս մա­կար­դա­կին հա­սած է՝ հե­տե­ւո­ղա­կան ու վիթ­խա­րի ջան­քե­րու շնոր­հիւ։ Սա գործ մըն է, որ յա­ռաջ կը տա­րուի ե­րաշ­խա­ւո­րուած են­թա­գետ­նի մը վրայ ու կա­տա­րե­լա­գոր­ծու­մը, վե­րել­քը մշտա­նո­րոգ գոր­ծըն­թա­ցի մը վե­րա­ծուած են։ Հե­տե­ւա­բար Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցը ներ­կա­յիս նոր ոս­տու­մի մը սե­մին է, ինք­նավս­տահ քայ­լե­րով կը յա­ռա­ջա­նայ դէ­պի նոր հո­րի­զոն­ներ։ Բժշկա­պե­տի փո­փո­խու­թիւնն ալ զու­գա­դի­պած է ա­հա այս­պի­սի ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նի մը, ինչ որ ա­ռա­ւել ու­շագ­րաւ կը դարձ­նէ հո­գա­բար­ձու­թեան կար­գադ­րու­թիւ­նը։

Ա­տե­նա­պետ Պետ­րոս Շի­րի­նօղ­լու եւ իր ըն­կեր­նե­րը բո­լոր անհ­րա­ժեշտ կար­գադ­րու­թիւն­նե­րը ը­րած են՝ որ­պէս­զի հարթ հեր­թի փո­փո­խու­թիւն մը տե­ղի ու­նե­նայ հի­ւան­դա­նո­ցէն ներս։ Այդ տնօ­րի­նու­թեան ար­դիւնք­ներն ալ, ընդ­հան­րա­պէս, ող­ջու­նե­լի են հա­մայն­քա­յին շրջա­նակ­նե­րուն կող­մէ։ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի վեր­ջին տա­րի­նե­րու գոր­ծու­նէու­թիւ­նը յա­ռաջ տա­րուած է ա­ռա­ջան­ցիկ թա­փով։ Այս վե­րըն­թաց սլաց­քին մէջ իր ու­րոյն դե­րա­կա­տա­րու­թիւ­նը ու­նե­ցած է Տքթ. Ար­տա­շէս Աք­տաղ՝ որ­պէս բժշկա­պետ եւ պա­տաս­խա­նա­տու տնօ­րէն։ Գլխա­ւոր մաս­նա­գէ­տի դե­րին մէջ ան ի գործ դ­­րած է իր ամ­բողջ կա­րո­ղու­թիւ­նը, ե­ռանդն ու բազ­մա­մեայ փոր­ձա­ռու­թիւ­նը։ Ան հա­մե­րաշխ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան մէջ ե­ղած է նաեւ հո­գա­բար­ձու­թեան հետ, ինչ որ գրա­ւա­կան­նե­րէն մին է ներ­կայ փայ­լուն հա­մայ­նա­պատ­կե­րին։ Ի լրումն այս բո­լո­րին, եր­կա­րա­տեւ ու իս­կա­պէս մա­շե­ցու­ցիչ ծա­ռա­յու­թե­նէ մը վերջ Տքթ. Ար­տա­շէս Աք­տաղ ո­րո­շած է կո­չուիլ հանգս­տեան։ Ան­տա­րա­կոյս, Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի տա­րեգ­րու­թեանց մէջ միշտ պի­տի ա­ռանձ­նա­նայ իր բազ­մա­կող­մա­նի աշ­խա­տան­քը՝ ար­դար գնա­հա­տան­քով։

Հա­մայն­քա­յին շրջա­նակ­նե­րը հան­գիստ խղճով ու մտքով կ՚ող­ջու­նեն նաեւ նոր բժշ­­կա­պե­տը։ Ար­դա­րեւ, Տքթ. Ար­մե­նակ Մե­ծա­տու­րեան Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի մաս­նա­գի­տա­կան անձ­նա­կազ­մի սիւ­նե­րէն մին ե­ղած է՝ շուրջ չորս տաս­նա­մեա­կէ ի վեր։ Ան հե­ղի­նա­կա­ւոր մաս­նա­գէտ մըն է ու շատ փոր­ձա­ռու ա­նուն մը։ Ան­ցեա­լի մէջ ալ զբա­ղե­ցու­ցած է զա­նա­զան վար­չա­կան պաշ­տօն­ներ։ Թէ՛ երկ­րի ա­ռող­ջա­պա­հա­կան հա­մա­կար­գին մօ­տէն ծա­նօթ եւ թէ այդ ամ­բող­ջին մէջ մեր հի­ւան­դա­նո­ցը ա­ռա­ւել նպա­տա­կաս­լաց դիր­քա­ւո­րե­լու ըն­դու­նա­կու­թեամբ բժիշկ մըն է ան։ Մեր հա­մայն­քէն ներս ալ հա­մակ­րան­քի ու վստա­հու­թեան ա­ռար­կայ դար­ձած է Տքթ. Մե­ծա­տու­րեան։ Վստա­հա­բար յա­ռա­ջի­կայ շրջա­նին իր ջան­քե­րուն եւ կո­րո­վին շնոր­հիւ բազ­մա­պատ­կուի Սուրբ Փրկիչ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի բա­րի համ­բա­ւը։

Շա­բաթ յետ­մի­ջօ­րէին, Սուրբ Փրկիչ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի «Պի­լէք» հանգս­տա­րա­նի սրա­հին մէջ սար­քուե­ցաւ ըն­դու­նե­լու­թիւն մը, ո­րու ըն­թաց­քին ստեղ­ծուե­ցաւ տօ­նա­կան հա­ւա­քոյ­թի մը մթնո­լոր­տը։ Հո­գա­բար­ձու­թիւ­նը թէ՛ հաս­տա­տու­թեան անձ­նա­կազ­մի եւ թէ հա­մայն­քա­յին շրջա­նակ­նե­րու նկա­տառ­ման պաշ­տօ­նա­պէս յանձ­նեց բժշկա­պե­տի փո­փո­խու­թեան կար­գադ­րու­թիւ­նը։ Այս հա­ւա­քոյ­թը ա­ռիթ հան­դի­սա­ցաւ նաեւ թրքա­հայ բժշկա­կան դա­սու յո­բե­լեար ան­դամ­նե­րու մե­ծար­ման։ Ծա­նօթ է, որ հի­ւան­դա­նո­ցի հո­գա­բար­ձու­թիւ­նը ա­մէն տա­րե­մու­տին մաս­նա­ւոր հա­ւա­քոյթ մը կը կազ­մա­կեր­պէ՝ մեր հա­մայնք­էն ա­ռող­ջա­պա­հու­թեան բնա­գա­ւա­ռին նուի­րուած եւ այդ աս­պա­րէ­զէն ներս յո­բե­լեան ող­ջու­նած բժիշկ­նե­րուն հա­մար։ Ներ­կայ տա­րե­մու­տի ար­տա­սո­վոր պայ­ման­նե­րուն պատ­ճա­ռով՝ ա­կա­մայ յե­տաձ­գուած էր այդ ա­ւան­դա­կան հա­ւա­քոյ­թը։ Ու­րեմն, շա­բա­թա­վեր­ջի ըն­դու­նե­լու­թիւ­նով հա­մա­տե­ղուած ե­ղան այս եր­կու շար­ժա­ռիթ­նե­րը։

Ա­տե­նա­պետ Պետ­րոս Շի­րի­նօղ­լու եւ իր ըն­կեր­նե­րը ջերմ մթնո­լոր­տի մը մէջ հիւր­ըն­կա­լե­ցին բո­լոր մաս­նա­կից­նե­րը։ Հա­ւա­քոյ­թի կազ­մա­կերպ­չա­կան աշ­խա­տանք­նե­րը գլխա­ւո­րած էր՝ ընդ­հա­նուր քար­տու­ղա­րու­հի Սիլ­վա Թրի­քա, ո­րու վե­րահս­կո­ղու­թեան ներ­քեւ ա­մէն ինչ ըն­թա­ցաւ ան­թե­րի։ Ներ­կա­նե­րու շար­քին էին՝ բժշկա­կան կազ­մէն դէմ­քեր, նախ­կին բժշկա­պետ­ներ, նախ­կին հո­գա­բար­ձու­ներ եւ այլ բազ­մա­թիւ հիւ­րեր։ Բո­լորն ալ մտեր­միկ մթնո­լոր­տի մը մէջ զրու­ցե­ցին՝ ա­կա­նա­տես դառ­նա­լով այս կա­րե­ւոր հեր­թի փո­փո­խու­թեան։ Հո­գա­բար­ձու­թեան կող­մէ յու­շա­նուէր մը պատ­րաս­տուած էր՝ Տքթ. Ա­ւե­տիս Տե­մի­րի հա­մար, որ քա­ռա­սուն տա­րին բո­լո­րած է աս­պա­րէ­զէն ներս։ Յու­շա­նուէ­րը յանձ­նեց՝ ...: Յու­շապ­նակ մըն ալ պատ­րաս­տուած էր այլ յո­բե­լեար ա­նու­նի մը՝ ...ի հա­մար, որ կամ­քէ ան­կախ պատ­ճառ­նե­րով բա­ցա­կա­յե­ցաւ հան­դի­սու­թե­նէն։  Ա­ւե­լի վերջ հան­դի­սա­ւո­րա­պէս յանձ­նուե­ցան Տքթ. Ար­տա­շէս Աք­տա­ղի եւ փոխ-բժշկա­պետ Թեր­ճան Միլ­տա­նօղ­լուի յու­շա­նուէր­նե­րը։ Հանգս­տեան կո­չուե­լու փու­լին ա­նոնք ար­ժա­նա­ցան ներ­կա­նե­րու ջերմ ծա­փող­ջոյն­նե­րուն։ Տքթ. Թեր­ճան Միլ­տա­նօղ­լուի յու­շապ­նա­կը յանձ­նեց Տոց. Տքթ. Վա­հէ Ա­լեք­սա­նեան, իսկ Տքթ. Ար­տա­շէս Աք­տա­ղի­նը՝ Պետ­րոս Շի­րի­նօղ­լու։

Այս փու­լին տե­ղի ու­նե­ցան նաեւ ե­լոյթ­ներ։ Ա­տե­նա­պետ Պետ­րոս Շի­րի­նօղ­լու բարձր գնա­հա­տան­քով ար­տա­յայ­տուե­ցաւ ա­նոնց ծա­ռա­յու­թիւն­նե­րուն մա­սին։ Ան մաս­նա­ւո­րա­պէս վեր­յի­շեց Տթք. Աք­տա­ղի հետ ի­րենց տա­րած հա­մա­տեղ աշ­խա­տան­քէն վառ դրուագ­ներ։ Շի­րի­նօղ­լու վստա­հու­թիւն յայտ­նեց, որ ան պի­տի շա­րու­նա­կէ մաս կազ­մել հի­ւան­դա­նո­ցի ըն­տա­նի­քին եւ ի պա­հան­ջել հար­կին իր փոր­ձա­ռու­թիւ­նը միշտ ի սպաս պի­տի դնէ հաս­տա­տու­թեան հա­մար։ Իր կար­գին, Տքթ. Աք­տաղ նշեց, որ տա­սը տա­րի ա­ռաջ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցը չէր հա­մա­գոր­ծակ­ցեր ո­րե­ւէ ա­պա­հո­վագ­րա­կան ըն­կե­րու­թեան հետ, իսկ այ­սօր կնքուած պայ­մա­նագ­րե­րով լրիւ ներգ­րա­ւուած է այդ հա­մա­կար­գէն ներս։ Ան ընդգ­ծեց, որ վեր­ջին վի­ճա­կագ­րա­կան տուեալ­նե­րը ու­շագ­րաւ ար­դիւնք­ներ կը ցո­լաց­նեն Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցին տե­սա­կէ­տէ։ Այս­պէս, Սուրբ Փրկիչ հի­ւան­դա­նո­ցը կը գլխա­ւո­րէ ցու­ցա­կը Իս­թան­պու­լի այն հի­ւան­դա­նոց­նե­րուն, ուր կ՚ի­րա­կա­նա­ցուին ա­ռա­ւե­լա­գոյն հա­մե­մա­տու­թեամբ ու­ռուց­քա­բա­նա­կան վի­րա­հա­տու­թիւն­ներ։ Հուսկ, Տքթ. Աք­տաղ նշեց, որ մեր հա­մայն­քէն ներս Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի բժշկա­պետ ըլ­լա­լը կը հա­մա­րուի բարձր պա­տիւ մը ու որ­պէս հայ բժիշկ մը՝ ինք տա­սը տա­րի հպար­տօ­րէն ստանձ­նած է այդ ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը եւ շնոր­հա­կալ կը զգայ բո­լոր ա­նոնց նկատ­մամբ, ո­րոնք ի­րեն վստա­հած էին այդ պար­տա­կա­նու­թիւ­նը։

Իր կար­գին, նո­րան­շա­նակ բժշկա­պետ Ար­մե­նակ Մե­ծա­տու­րեանն ալ ար­տա­սա­նեց հա­կիրճ սրտի խօսք մը։ Ան յի­շե­ցուց, որ ե­րե­սու­նհինգ տա­րիէ ի վեր կը ծա­ռա­յէ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցէն ներս։ Շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց ի­րեն նկատ­մամբ ցու­ցա­բե­րուած վստա­հու­թեան հա­մար եւ խոս­տա­ցաւ ա­ռա­ւե­լա­գոյ­նը ը­նել՝ բժշկա­պե­տի պա­տաս­խա­նա­տու ու պա­տուա­բեր պաշ­տօ­նին գլու­խը։

Հա­ւա­քոյ­թի ծրագ­րի գոր­ծադ­րու­թե­նէն վերջ ջերմ մթնո­լոր­տի մը մէջ շա­րու­նա­կուե­ցաւ ըն­դու­նե­լու­թիւ­նը, ո­րու մաս­նա­կից­նե­րը ան­մի­ջա­կան զրոյց ու­նե­ցան ի­րա­րու մի­ջե­ւ։