ԳՈՒՄԳԱԲՈՒԻ ՄԷՋ ՀԱՄԵՐԳ

Գում­գա­բուի մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ ե­զա­կի հա­մերգ մը։ Ա­թո­ռա­նիստ Մայր ե­կե­ղեց­ւոյ հա­մա­լի­րէն ներս, Ս. Որդ­ւոց Ո­րոտ­ման տա­ճա­րի եր­դի­քին տակ, կազ­մա­կեր­պուած ե­զա­կի ձեռ­նար­կին ըն­թաց­քին վեր­յի­շուե­ցան թրքա­կան ե­րաժշ­տու­թեան ան­փո­խա­րի­նե­լի նպաստ մը բե­րած հայ յօ­րիող­նե­րը։ «İleri Türk Mü­ziği Konservatuarı Derneği»ի երգ­չա­խումբն ու նուա­գա­խում­բը օ­րուան յայ­տա­գի­րը գոր­ծադ­րե­ցին խմբա­վար Տոց. Չե­թին Քէօ­րիւք­ճիի մա­կա­նին ներ­քեւ։ Ճոխ եր­գա­ցանկ մը մա­տու­ցուե­ցաւ ունկն­դիր­նե­րուն եւ այս­պէ­սով լա­ւա­գոյնս ար­ժե­ւո­րուած ե­ղաւ թրքա­կան ե­րաժշ­տու­թեան մէջ հայ յօ­րի­նող­նե­րուն թո­ղած ա­ւան­դը։

Ձեռ­նար­կի պա­տուոյ հիւրն էր Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան, ո­րու կող­քին էին Տ. Զա­տիկ Վրդ. Պա­պի­կեան, Տ. Մա­ղա­քիա Ա­բե­ղայ Պես­քի­սի­զեան եւ Տ. Անդ­րէաս Ա. Քհնյ. Յա­կո­բեան։ Գում­գա­բուի ըն­տա­նի­քը այս հա­մեր­գը կազ­մա­կեր­պած էր մեր հա­մայն­քի ե­րաժշ­տա­սէր­նե­րէն Մատ­թէոս Պը­չաք­ճըի հետ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեամբ։ Ե­րե­կոյ­թին մաս­նակ­ցե­ցան հա­մայն­քա­յին շրջա­նակ­նե­րէն ծա­նօթ դէմ­քեր եւ թրքա­կան ա­րե­ւե­լեան ե­րաժշ­տու­թեան հա­մա­կիր­ներ, ո­րոնք իս­կա­պէս հա­ղորդ դար­ձան բարձր ո­րա­կով ա­րուես­տի։ Ծրագ­րին մաս կը կազ­մէին բազ­մա­թիւ ծա­նօթ ա­նուն­նե­րու գոր­ծե­րը. օ­րի­նակ՝ Պի­մէն Շէն, Ու­տի Հրանդ, ջու­թա­կա­հար Սար­գիս, Աս­տիկ ա­ղա, Ար­թա­քի Ճան­տան, ջու­թա­կա­հար Սե­պուհ, Թա­դէոս է­ֆէն­տի, Նի­կո­ղոս ա­ղա եւ այլք։

Հա­մեր­գը ու­նե­ցաւ նաեւ յատ­կան­շա­կան եւ շատ խորհր­դան­շա­կան ա­ռանձ­նա­յատ­կու­թիւն մը։ Ար­դա­րեւ, ջու­թա­կա­հար Սար­գիս Սու­ճեա­նի նուա­գա­րա­նը տա­րուած էր իր շա­ռա­ւիղ­նե­րուն կող­մէ եւ ա­րուես­տա­գէտ­նե­րը հա­մեր­գի ըն­թաց­քին նուա­գե­ցին այդ ջու­թա­կին հետ, որ ան­տա­րա­կոյս այդ մի­ջա­վայ­րին մէջ ստա­ցաւ մա­սուն­քի նշա­նա­կու­թիւն։

Հա­մեր­գի ա­ւար­տին Չե­թին Քէօ­րիւք­ճիւ վեր­յի­շեց 1994 թուա­կա­նին Սա­մա­թիոյ մէջ նման ձե­ւա­չա­փով մը կազ­մա­կեր­պուած հա­մեր­գը։ Ուս­տի, ան ու­րա­խու­թիւն յայտ­նեց մեր հա­մայն­քի ե­րաժշ­տա­սէր­նե­րը վե­րագ­տած ըլ­լա­լու կա­պակ­ցու­թեամբ։ Ա­թո­ռա­նիստ Մայր ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Հրանդ Մոս­կո­ֆեան յու­շա­նուէր­ներ յանձ­նեց Չե­թին Քէօ­րիւք­ճի­ւին եւ Մատ­թէոս Պը­չաք­ճըին։ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեանն ալ բարձր գնա­հա­տան­քի ա­ռար­կայ դար­ձուց ա­րուես­տա­գէտ­ներն ու ձեռ­նար­կի կազ­մա­կեր­պիչ­նե­րը։

Հա­մեր­գէն վերջ «Պէզ­ճեան» սրա­հին մէջ սար­քուե­ցաւ ըն­դու­նե­լու­թիւն մը, ո­րու ըն­թաց­քին ե­րաժշ­տա­սէր­նե­րը ջեր­մօ­րէն շրջա­պա­տե­ցին ա­րուես­տա­գէտ­նե­րը, ո­րոնց հետ ու­նե­ցան ան­մի­ջա­կան զրոյց՝ փո­խան­ցե­լով ի­րենց գնա­հա­տանքն ու հա­մակ­րան­քը։