ՏԻԳՐԱՆ ՄԱՆՍՈՒՐԵԱՆ ԿՈՄԻՏԱՍԻ ԹԱՆԳԱՐԱՆԻՆ ՄԷՋ ԶՐՈՒՑԵՑ ԽՈՒՄԲ ՄԸ ԵՐԱԺՇՏԱՍԷՐՆԵՐՈՒ ՀԵՏ

Աշ­խար­հահռ­չակ եր­գա­հան Տիգ­րան Ման­սու­րեան նա­խըն­թաց օր խումբ մը ե­րաժշ­տա­սէր­նե­րու հետ մէկ­տե­ղուե­ցաւ Ե­րե­ւա­նի նո­րա­հաս­տատ Կո­մի­տա­սի թան­գա­րան-կա­ճա­ռի եր­դի­քին տակ։ Այս առ­թիւ ան ը­սաւ, թէ Կո­մի­տա­սը պէտք է ըլ­լար կա­տա­րեալ, որ­պէս­զի հիմք դառ­նար եր­գա­հա­նու­թեան ամ­բողջ դպրո­ցի մը։ Ըստ ի­րեն, Կո­մի­տա­սի կեան­քը դժբախ­տա­բար ե­ղաւ կար­ճա­տեւ, սա­կայն ան յա­ջո­ղե­ցաւ հսկա­յա­ծա­ւալ աշ­խա­տանք մը ի­րա­կա­նաց­նել։

Թան­գա­րա­նին մէջ Ման­սու­րեա­նին հետ կազ­մա­կեր­պուած հան­դի­պու­մը իս­կա­պէս ե­զա­կի բնոյթ մը կը կրէր։ Զրոյ­ցի ամ­բողջ տե­ւո­ղու­թեան, զա­նա­զան սե­րունդ­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րով լե­ցուած դահ­լի­ճը կը փոր­ձէր բաց չթո­ղել Ման­սու­րեա­նի ո­րե­ւէ մէկ բա­ռը Կո­մի­տա­սի մա­սին։ «Կո­մի­տաս կը նմա­նի այն հե­ռա­հար նե­տին, որ իր ար­մատ­նե­րը կը հասց­նէ մին­չեւ հե­թա­նո­սա­կան շրջա­նի հայ ե­րաժշտու­թիւ­նը։ Ան կը հիմ­նէ մաս­նա­գի­տու­թիւն մը, ո­րու ա­նու­նը չ՚ու­զեր ի­րեն վե­րագ­րել՝ քոմ­փո­զի­թէօ­րու­թիւն», ը­սաւ Տիգ­րան Ման­սու­րեան, ո­րու խօս­քե­րով՝ Կո­մի­տաս չէ օգ­տա­գոր­ծած իր հետ կա­պուած այդ մաս­նա­գի­տա­կան եզ­րը։ Ան չէ ը­սած կամ գրած, որ քոմ­փո­զի­թէօր մըն է։ «Ան ծայ­րա­յեղ ա­ռա­քի­նու­թեան եւ պար­կեշ­տու­թեան ար­տա­յայ­տու­թիւն մըն է։ Ե­ղած են մար­դիկ, ո­րոնք ի­րենց ա­րուես­տի բնա­գա­ւա­ռին մէջ մե­ծա­գոյն յա­ջո­ղու­թիւն­նե­րու հաս­նե­լէ վերջ եւս խու­սա­փած են ի­րենց մաս­նա­գի­տա­կան ա­նու­նը շեշ­տե­լէ, ինչ­պէս օ­րի­նակ՝ Ֆոլք­նէր», ը­սաւ Ման­սու­րեան։

Ե­րաժշ­տա­սէր­նե­րու հետ զրու­ցե­լու ըն­թաց­քին մաէսթ­րօ Ման­սու­րեան յի­շե­ցուց, թէ Կո­մի­տաս բա­նա­հա­ւաք էր, ման­կա­վարժ, խմբա­վար, եր­գիչ, հա­սա­րա­կա­կան գոր­ծիչ, հո­գե­ւո­րա­կան, ե­կե­ղեց­ւոյ ամ­բողջ հարս­տու­թիւ­նը իր մէջ ընդգր­կող ե­րա­ժիշտ մը։ «Այն տա­րի­նե­րուն, երբ ան կը ծա­ւա­լէր իր գոր­ծու­նէու­թիւ­նը, ար­ժա­նա­ցած էր մե­ծա­գոյն գնա­հա­տան­քի», ընդգ­ծեց Տիգ­րան Ման­սու­րեան։