ԱԲՐԱՀԱՄԵԱՆ ԿՈՒՍԱԿՑՈՒԹԻՒՆ ԿԸ ՀԻՄՆԷ

Ռու­սա­հայ յայտ­նի գոր­ծա­րար եւ ազ­գա­յին գոր­ծիչ Ա­րա Աբ­րա­հա­մեան պի­տի հիմ­նէ կու­սակ­ցու­թիւն մը եւ պի­տի մաս­նակ­ցի Հա­յաս­տա­նի յա­ռա­ջի­կայ խորհր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րուն։ Հայ­կա­կան քա­ղա­քա­կան շրջա­նակ­նե­րէն ներս Ա­րա Աբ­րա­հա­մեա­նի այս մտադ­րու­թեան կամ ծրագ­րին մա­սին եր­կար ժա­մա­նա­կէ ի վեր շրջա­նա­ռու­թեան մէջ կը գտնուէին լսում­ներ։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, ան այս ա­ռա­ւօտ վերջ­նա­կա­նօ­րէն հաս­տա­տեց իր այդ մտադ­րու­թիւ­նը։ Աբ­րա­հա­մեան, որ նա­խա­գահն է Ռու­սաս­տա­նի Հա­յոց միու­թեան, ը­սաւ՝ թէ ներ­կայ դրու­թեամբ իր նպա­տա­կը չէ դառ­նալ նա­խա­գահ կամ վար­չա­պետ, այլ ան կը ձգտի երկ­րի վի­ճա­կը լա­ւաց­նել։

Ա­րա Աբ­րա­հա­մեա­նի կող­մէ հիմ­նուե­լիք կու­սակ­ցու­թեան գա­ղա­փար­նե­րու եւ ծրագ­րի մշակ­ման ուղ­ղու­թեամբ աշ­խա­տան­քի ձեռ­նար­կած է հսկայ խումբ մը՝ ոչ միայն Ռու­սաս­տա­նէն, այլ նաեւ զա­նա­զան եր­կիր­նե­րէն։ «Դուք ինձ­մէ լաւ գի­տէք, թէ ի՛նչ պէտք է Հա­յաս­տա­նին հա­մար։ Ես չեմ ու­զեր ոե­ւէ մէ­կը քննա­դա­տել, բայց ես չեմ կրնար հան­գիստ ապ­րիլ, ե­թէ իմ հայ­րե­նի­քին մէջ վատ կ՚ապ­րին։ Ա­մէն ինչ պի­տի ըլ­լայ օ­րի­նա­կա­նու­թեան սահ­ման­նե­րու մէջ», յայ­տա­րա­րեց Ա­րա Աբ­րա­հա­մեան, որ չբա­ցա­ռեց հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թիւ­նը այլ կու­սակ­ցու­թիւն­նե­րու հետ։ Այս պա­հու դրու­թեամբ յայտ­նի չէ, թէ ո­րու հետ պի­տի ըլ­լայ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թիւ­նը եւ ինք երկ­րոր­դա­կան կը հա­մա­րէ այդ հան­գա­ման­քը։ Ար­դա­րեւ, կա­րե­ւո­րը ծրա­գիրն է, նա­խա­գի­ծը։ Ա­րա Աբ­րա­հա­մեան ա­ւել­ցուց նաեւ, թէ վեր­ջին ե­րե­սուն տա­րի­նե­րուն ըն­թաց­քին լուրջ կա­պեր հաս­տա­տած է աշ­խար­հի բազ­մա­թիւ եր­կիր­նե­րուն հետ։