ԲԱՐՁՐԱԳՈՅՆ ԳՆԱՀԱՏԱՆՔ

Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Հիւ­սի­սա­յին Ա­մե­րի­կա­յի Ա­րեւմ­տեան Թե­մէն ներս վեր­ջերս տե­ղի ու­նե­ցաւ պար­գե­ւատր­ման ա­րա­րո­ղու­թիւն մը։ Այս­պէս, նախ­կին պոլ­սա­հայ Գուր­գէն Պերք­սան­լար ար­ժա­նա­ցաւ բարձր գնա­հա­տան­քի։ Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նորդ Տ. Յով­նան Արք. Տէր­տէ­րեան հան­դի­սա­ւոր պայ­ման­նե­րու ներ­քեւ ի­րեն յանձ­նեց Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի «Ս. Ներ­սէս Շնոր­հա­լի» շքան­շա­նը եւ հա­մա­պա­տաս­խան սրբա­տառ կոն­դա­կը, ո­րոնք շնոր­հուած էին Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սին կող­մէ։

Պըր­պեն­քի ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի դի­ւա­նին կող­մէ հրա­պա­րա­կուած մամ­լոյ հա­ղոր­դագ­րու­թեան հա­մա­ձայն, պար­գե­ւատ­րու­մը կա­տա­րուե­ցաւ յըն­թացս Ս. Պա­տա­րա­գի։ Սրբոց Ղե­ւոն­դեանց ա­ռաջ­նոր­դա­նիստ մայր տա­ճա­րին մէջ Ս. Պա­տա­րագ մա­տոյց Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նէն թեմ հրա­ւի­րուած՝ Տ. Ե­րե­միա Ա­բե­ղայ Աբ­գա­րեան: Ս. Սե­ղա­նին սպա­սար­կե­ցին՝ ծու­խի հո­գե­ւոր հո­վիւ Տ. Խա­ժակ Քհնյ. Շահ­պա­զեան եւ սար­կա­ւագ­նե­րը: Իսկ Ս. Պա­տա­րա­գի եր­գե­ցո­ղու­թիւ­նը ներ­դաշ­նակ կեր­պով կա­տա­րեց Խա­չա­տու­րեան երգ­չա­խում­բը՝ ղե­կա­վա­րու­թեամբ բազ­մա­վաս­տակ դպրա­պետ Ստե­փան Սրկ. Կէօ­զիւ­մեա­նի:

Ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մեր­գու­թեան եւ Ս. Պա­տա­րա­գին հան­դի­սա­պե­տեց Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հայ­րը: Իսկ ա­րա­րո­ղու­թեան մաս­նակ­ցե­ցան Տ. Վա­չէ Արք. Յով­սէ­փեան, Տ. Զա­ւէն Ա. Քհնյ. Ար­զու­մա­նեան, Տ. Սի­փան Ա. Քհնյ. Մխսեան եւ Տ. Մի­քա­յէլ Քհնյ. Կիւ­րե­ղեան:

«Հայր մեր» էն ա­ռաջ Տ. Խա­ժակ Քհնյ. Շահ­պա­զեան՝ սար­կա­ւագ­նե­րու եւ դպիր­նե­րու թա­փօ­րով Մայր տա­ճա­րի գա­ւի­թէն ափ­սէին մէջ դրուած Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Ա­մե­նայն Հա­յոց Կա­թո­ղի­կո­սին սրբա­տառ կոն­դա­կով, Տէր եւ Տի­կին Գուր­գէն եւ Թա­մար Պերք­սան­լա­րը եւ ի­րենց զա­ւակ­նե­րը ա­ռաջ­նոր­դեց դէ­պի դաս, մինչ երգ­չա­խում­բը կ՚եր­գէր «Ու­րախ լեր» շա­րա­կա­նը:

Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հօր բա­րե­խօ­սու­թեամբ Ա­մե­նայն Հա­յոց Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տը «Ս. Ներ­սէս Շնոր­հա­լի» պա­տուոյ շքան­շա­նով պար­գե­ւատ­րած էր Գուր­գէն Պերք­սա­նեա­րը: Տ. Խա­ժակ Քհնյ. Շահ­պա­զեան ըն­թեր­ցեց Նո­րին Սրբու­թեան սրբա­տառ կոն­դա­կը: Ա­պա Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հայ­րը կա­տա­րեց «Ս. Ներ­սէս Շնոր­հա­լի» պա­տուոյ Շքան­շա­նին պար­գե­ւատ­րու­մը: Սրբա­զան Հայ­րը գո­հու­նա­կու­թեամբ անդ­րա­դար­ձաւ Նո­րին Սուրբ Օ­ծու­թեան յղած կոն­դա­կի բո­վան­դա­կու­թեան, շեշ­տեց Գուր­գէն Պերք­սան­լա­րին կա­տա­րած նուի­րեալ ծա­ռա­յու­թիւ­նը Վեն Նայ­սի Ս. Պետ­րոս Հայց. Ե­կե­ղեց­ւոյ, Հայ­կա­կան բա­րե­գոր­ծա­կան ընդ­հա­նուր միու­թեան (ՀԲԸՄ), Պոլ­սա­հայ միու­թեան եւ այլ կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րու: Ա­պա ի սրտէ շնոր­հա­ւո­րեց զինք եւ իր ըն­տան­քիը՝ քա­ջա­ռող­ջու­թեան եւ ա­րեւ­շա­տու­թեան բա­րե­մաղ­թու­թիւն­ներ կա­տա­րե­լով:

Առ ի գի­տու­թիւն, կը ներ­կա­յաց­նենք Գուր­գէն Պերք­սան­լա­րի հա­կիրճ կեն­սագ­րու­թիւ­նը:

Գուր­գէն Պերք­սան­լար աս­տուա­ծա­սէր եւ բա­րե­պաշտ ծնող­նե­րու զա­ւակ է, մեծ­ցած է յար­գան­քի եւ սի­րոյ զգա­ցում­նե­րով հան­դէպ բո­լոր սրբու­թիւն­նե­րու՝ յատ­կա­պէս Հայց. Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ:

Ծնած է Իս­թան­պուլ, 1955 թուա­կա­նին: 1978 թուա­կա­նին տե­ղա­փո­խուած է Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­ներ եւ 1986 թուա­կա­նին ա­մուս­նա­ցած՝ Թա­լին Պերք­սան­լա­րի հետ եւ բախ­տա­ւո­րուած են եր­կու զա­ւակ­նե­րով:

1980 թուա­կա­նէն ի վեր վա­րած է զա­նա­զան պաշ­տօն­ներ հայ գա­ղու­թէն ներս. ինչ­պէս ՝ Մ­շա­կու­թա­յին յանձ­նա­խում­բի իբ­րեւ ա­տե­նա­պետ, Պոլ­սա­հայ միու­թեան իբ­րեւ փոխ-ա­տե­նա­պետ եւ ա­տե­նա­պետ, Վեն Նայ­սի Ս. Պետ­րոս ե­կե­ղեց­ւոյ եր­կար տա­րի­նե­րու ան­դամ, ՀԲԸՄ-ի Աս­պետ­նե­տու հիմ­նա­դիր ան­դամ, փոխ-ա­տե­նա­պետ եւ ա­տե­նա­պետ, ՀԲԸՄ-ի Վար­չա­կան մարմ­նի ան­դամ եւ այլն:

Գուր­գէն Պերք­սան­լար այ­սօր եւս իր ե­ռան­դուն եւ աշ­խոյժ գոր­ծու­նէու­թիւ­նը կը ծա­ւա­լէ գա­ղու­թէն ներս եւ Ս. Պետ­րոս ե­կե­ղեց­ւոյ շրջա­նա­կին մէջ՝ իր կա­րո­ղու­թիւն­նե­րու չա­փով:

Իր կեան­քի նշա­նա­բանն է, սի­րել եւ նուի­րուիլ Հայ Ե­կե­ղե­ցիին եւ ազ­գին՝ ամ­բողջ սրտով եւ հո­գիով:

Օ­րուան Ճա­շու ա­ւե­տա­րա­նի ըն­թեր­ցու­մը նկա­տի ու­նե­նա­լով, Սրբա­զան Հայ­րը ամ­փոփ կեր­պով խօ­սե­ցաւ «այ­րի կնոջ լու­մայ»ի մա­սին:

ԱՅ­ՐԻ ԿՆՈՋ ԼՈՒ­ՄԱՆ

«Կայր Յի­սուս ընդ­դէմ գան­ձա­նա­կին, տե­սա­նէր թէ զիա՞րդ ժո­ղո­վուրդն ար­կա­նէր պղինձ ի գան­ձա­նակն, եւ բա­զում մե­ծա­տունք ար­կին բա­զում ինչ: Եկն այ­րի մի եւ արկ եր­կու լու­մայս, որ է նա­քա­րա­կիտ մի: Եւ կո­չե­ցեալ առ ինքն զա­շա­կերտսն իւր ա­սէ ցնո­սա: Ա­մէն ա­սեմ ձեզ, զի այ­րին այն տա­ռա­պեալ շատ արկ քան զա­մե­նե­սեան որ ար­կին ի գան­ձա­նակն: Քան­զի ա­մե­նե­քին յա­ւե­լոր­դաց իւ­րեանց ար­կին, այլ նա ի չքա­ւո­րու­թե­նէ իւր­մէ` զա­մե­նայն ինչ զոր ու­նէր արկ, գո­յիւ չափ զկեանս իւր» (Մար­կոս ԺԲ. 35-44):

Օ­րուան Ա­ւե­տա­րա­նի դա­սը կար­դա­լէ յե­տոյ խո­րա­պէս ըմբռ­նե­լով տրուած պատ­գա­մին ի­մաստն ու օգ­տա­կա­րու­թիւ­նը, ա­նընդ­հատ կը մտա­ծենք, թէ ինչ­պէ՞ս կա­րե­լի պի­տի ըլ­լայ զայն ա­ռըն­չել նաեւ Թարգ­ման­չաց տօ­նի խոր­հուր­դին հետ, ո­րով­հե­տեւ մեր Ս. Ե­կե­ղեց­ւոյ տօ­նա­ցոյ­ցին հա­մա­ձայն այս շա­բա­թա­վեր­ջին Հայց. Ե­կե­ղե­ցին տօ­նախմ­բեց Թարգ­մա­նիչ վար­դա­պետ­նե­րու տե­սիլքն ու վաս­տա­կը, ա­նոնց սրբա­կեն­ցաղ կեան­քը:

Ա­ռա­ջին հեր­թին մեր աչ­քի ա­ռաջ ու­նե­նանք կեր­պա­րը այ­րի կնոջ, ո­րուն կա­տա­րա­ծը Քրիս­տոս մատ­նա­ցոյց կ՚ը­նէ եւ Իր ա­շա­կերտ­նե­րուն յղե­լով Իր խօս­քը կ՚ը­սէ. «Քան­զի ա­մե­նե­քին յա­ւե­լոր­դաց իւ­րեանց ար­կին, այլ նա ի չքաո­րու­թե­նէ իւր­մէ` զա­մե­նայն ինչ զոր ու­նէր արկ, գո­յիւ չափ զկեանս իւր»:

Այ­րի կի­նը մե­զի կը ներ­կա­յաց­նէ հա­ւատ­քով հա­րուստ ու հո­գե­ւոր կեան­քի գի­տա­կից տէր անձ­նա­ւո­րու­թիւ­նը, որ իր նուի­րու­մին մէջ չափ ու կշիռ չի հաս­տա­տեր: Ան Աս­տու­ծոյ տան կը մա­տու­ցէ իր ամ­բողջ ու­նե­ցա­ծը, հա­կա­ռակ այն հան­գա­ման­քին, որ չքա­ւո­րու­թեան մէջ ե­րե­ւե­լի էր դար­ձած ան, ի տար­բե­րու­թիւն այն բո­լո­րին, ո­րոնք ի­րենց ա­ւե­լոր­դա­ցէն կը դնէին տա­ճա­րի գան­ձա­նա­կին մէջ: Եւ ե­թէ նոյ­նիսկ ի­րենց տուա­ծին չա­փը ա­ւե­լի էր այ­րի կնոջ նուի­րա­բե­րա­ծի հետ հա­մե­մա­տա­բար, այդ անն­կատ կը մնայ Քրիս­տո­սի աչ­քին, ո­րով­հե­տեւ այ­րին` ինչ­պէս Ա­ւե­տա­րա­նը կ’ար­ձա­նագ­րէ Քրիս­տո­սի խօս­քը տա­ճա­րի գան­ձա­նա­կին մէջ դրած էր «գո­յիւ չափ զկեանս իւր»:

Ար­դա­րեւ, կեան­քի այս օ­րի­նա­կը ու­ղե­ցոյց պի­տի ըլ­լայ բո­լո­րիս հա­մար եւ ինչ­պի­սի պաշ­տօ­նի ու դե­րի մէջ գտնուինք՝ ծնողք, թէ ու­սու­ցիչ, որ­պէս հո­գե­ւո­րա­կան թէ բժիշկ, որ­պէս գոր­ծա­րար թէ ճար­տա­րա­պէտ, պարտ ենք մեր հո­գին դնել մե­զի վստա­հուա­ծի մէջ, որ­պէս­զի ի­րա­կա­նու­թեան վե­րա­ծենք ճշմա­րիտ ե­րազ­ներ ու բա­րի ա­ռա­քե­լու­թիւն­ներ:

Սրբա­զան Հայ­րը ու­րա­խու­թեամբ ող­ջու­նեց եւ հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րուն ներ­կա­յա­ցուց Թե­մա­կան խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ ի­րա­ւա­բան Ժո­զէֆ Կա­նի­մեա­նը, ՀԲԸՄ-ի Կեդ­րո­նա­կան վար­չու­թեան փոխ-նա­խա­գահ Սի­նան Սի­նա­նեա­նը եւ Ռամ­կա­վար ա­զա­տա­կան կու­սակ­ցու­թեան 95-րդ տա­րե­դար­ձի տօ­նա­կա­տա­րու­թեան առ­թիւ Ար­ժան­թի­նէն ժա­մա­նած՝ ՌԱԿ-ի ա­տե­նա­պետ Սէր­գիօ Նա­հա­պե­տեա­նը:

Ս. Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հօր տնօ­րի­նու­մով հո­գե­հան­գիստ կա­տա­րուե­ցաւ վեր­ջերս Հա­լէ­պի մէջ զո­հուած հա­յոր­դի­նե­րու հո­գի­նե­րուն հա­մար: Իսկ Խա­չա­տու­րեան երգ­չա­խում­բի խնդրան­քով հո­գե­հան­գիստ կա­տա­րուե­ցաւ եր­ջան­կա­յի­շա­տակ Տ. Գա­րե­գին Արք. Խա­չա­տու­րեա­նի, որ 1927 թուա­կա­նին Ա­րեւմ­տեան Թե­մի ա­ռա­ջին ա­ռաջ­նոր­դը ե­ղաւ, ա­պա ընտ­րուե­ցաւ Պոլ­սոյ Պատ­րիարք, ո­րուն ա­նու­նը կը կրէ երգ­չա­խում­բը։ Պոլ­սոյ եր­ջան­կա­յի­շա­տակ պատ­րիարք­ներ Տ. Շնորհք Արք. Գա­լուս­տեա­նի, Տ. Գա­րե­գին Արք. Գա­զան­ճեա­նի, Տ. Շա­հան Արք. Սվա­ճեա­նի, Խա­չա­տու­րեան երգ­չա­խում­բի նա­խա­գահ եւ Իսթ Լոս Ան­ճե­լը­սի Ս. Սար­գիս ե­կե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ Տ. Վար­դան Ա. Քհնյ. Տիւլ­կէ­րեա­նի, երգ­չա­խում­բի ան­դամ սար­կա­ւագ­նե­րու, ան­դամ­նե­րու եւ ծա­ռա­յող այլ հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րու հո­գի­նե­րուն հա­մա­ր։