ՓԱՅԼՈՒՆ ՅՈԲԵԼԵԱՆ

Թաք­սիմ մար­զա­կում­բի հիմ­նադ­րու­թեան 75-ա­մեայ յո­բե­լեա­նը ե­րէկ ե­րե­կո­յեան նշուե­ցաւ փայ­լուն հա­ւա­քոյ­թով մը, ո­րու պատուոյ հիւրն էր Մարմ­նա­մար­զի նա­խա­րար Ա­քիֆ Չա­ղա­թայ Քը­լըճ։ Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան, Կրօ­նա­կան Ժո­ղո­վի Ա­տե­նա­պետ Տ. Սա­հակ Եպսկ. Մա­շա­լեան, Իս­թան­պու­լի ե­րես­փո­խան Մար­գար Է­սաեան, ինչ­պէս նաեւ հա­մայն­քա­յին շրջա­նակ­նե­րէն բազ­մա­թիւ ծա­նօթ դէմ­քեր փու­թա­ցած էին բաժ­նե­լու այս յատ­կանշա­կան յո­բե­լեա­նին առ­թած ո­գե­ւո­րու­թիւ­նը։ Թաք-­սիմ մար­զա­կում­բի վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ Կա­րօ Հա­մամ­ճեան եւ իր ըն­կեր­նե­րը ջերմ մթնո­լոր­տի մը մէջ հիւ­րըն­կա­լե­ցին հան­դի­սու­թեան բո­լոր մաս­նա­կից­նե­րը։ Ի յի­շա­տակ 75-ա­մեա­կին, Թաք­սի­մի վար­չու­թեան կող­մէ պատ­րաստուած յու­շապ­նա­կը Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի ձե­ռամբ յանձ­նուե­ցաւ Ա­քիֆ Չա­ղա­թայ Քը­լը­ճին։

Intercontinental պան­դո­կին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ յո­բե­լե­նա­կան ճաշ­կե­րոյ­թը, ո­րու բաց­ման ող­ջոյ­նի խօսք մը ար­տա­սա­նեց ա­կում­բի վար­չա­յին­նե­րէն Մկրտիչ Կիւ­լէ­զեան։ Հա­ւա­քոյ­թի տե­ւո­ղու­թեան ար­տա­յայ­տուե­ցան Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան, Ա­քիֆ Չա­ղա­թայ Քը­լըճ, Մար­գար Է­սաեան, Կա­րօ Հա­մամ­ճեան, Ա­րամ Քու­րան եւ Շահ­նուր Գա­զան­ճը։ Իր խօս­քին մէջ նա­խա­րար Քը­լըճ կանգ ա­ռաւ Թուր­քիոյ հա­սա­րա­կու­թեան հա­մա­կե­ցու­թեան մշա­կոյ­թին վրայ։ Ան մատ­նան­շեց, որ ինք գի­տէ՝ թէ 15 Յու­լի­սին հայ հա­մայն­քէն հայ­րե­նա­կից­ներ ալ փո­ղոց դուրս ե­կած էին տէր կանգ­նե­լու հա­մար մեր երկ­րի ժո­ղովր­դա­վա­րու­թեան։ Այս առ­թիւ նա­խա­րա­րը շնոր­հա­ւո­րեց նաեւ Թաք­սիմ մար­զա­կում­բի 75-ա­մեա­կը։

Ե­րե­կոյ­թի տե­ւո­ղու­թեան գոր­ծադ­րուե­ցաւ ե­րաժշ­տա­կան յայ­տա­գիր եւ ա­կում­բի պատ­մու­թեան վե­րա­բե­րեալ ներ­կա­յա­ցուե­ցաւ պար­քո­վի­զիո­նի ցու­ցադ­րու­թիւն մը։ Յու­շա­նուէր մը յանձ­նուե­ցաւ Ա­րամ Քու­րա­նին։ Ծա­փող­ջոյն­նե­րու մթնո­լոր­տին մէջ հա­տուե­ցաւ 75-ա­մեա­կի կար­կան­դա­կը։

Միւս կող­մէ, յո­բե­լե­նա­կան հան­դի­սու­թիւ­նը ա­ռիթ հան­դի­սա­ցաւ՝ մա­նա­ւանդ նա­խա­րա­րին ներ­կա­յու­թեամբ հրա­պա­րա­կե­լու հա­մար ա­կում­բի Ֆէ­րի­գիւ­ղի մար­զա­դաշ­տի օգ­տա­գործ­ման ի­րա­ւուն­քին վե­րա­բե­րեալ հար­ցե­րուն շուրջ ար­ձա­նագ­րուած զար­գա­ցում­նե­րը։ Ներ­կա­նե­րու ու­շադ­րու­թեան յանձ­նուե­ցաւ, որ դի­ւա­նա­կա­լա­կան ա­ռու­մով բարդ գոր­ծըն­թաց մը յա­ռաջ կը տա­րուի եւ համ­բե­րա­տար ջան­քե­րով կը փոր­ձեն հար­թել բո­լոր հար­ցե­րը։ Թէեւ տա­կա­ւին վերջ­նա­կան ար­դիւնք­ներ չկան եւ մար­զա­դաշ­տին սե­փա­կա­նու­թեան ի­րա­ւուն­քը պի­տի չտրուի Թաք­սիմ մար­զա­կում­բին, սա­կայն բուն նպա­տա­կը ար­դէն ա­նոր օգ­տա­գործ­ման ի­րա­ւուն­քը ձեռք բե­րելն է։ Այս նպա­տա­կին ձգտե­լով՝ թաք­սիմ­ցի­նե­րը կ՚աշ­խա­տին զա­նա­զան վար­կած­նե­րու վրայ։ Ըստ ե­րե­ւոյ­թին, լու­ծու­մը պի­տի ըլ­լայ այն­պէս, որ ա­ռա­ջին հեր­թին մար­զա­դաշ­տի օգ­տա­գործ­ման ի­րա­ւուն­քը տասն տա­րուայ ժա­մա­նա­կաշըր-ջա­նի մը հա­մար պի­տի վե­րա­պա­հուի Թաք­սիմ մար­զա­կում­բին։ Լա­ւա­տես վար­կա­ծը այն է, որ այդ փու­լէն վերջ եւս 49 տա­րուան ժամ­կէ­տով նոր կար­գադ­րու­թիւն մը պի­տի կա­տա­րուի։

     ​