«ՄԵՐ ՅՈՐԴՈՐՆ ՈՒ ԿՈՉՆ Է, ՈՐ ՊԵՏՈՒԹԻՒՆՆԵՐԸ ԵՒ ՊԵՏՈՒԹԵԱՆՑ ՂԵԿԱՎԱՐՆԵՐԸ ՉՅԱՊԱՂԻՆ ԻՐԵՐԸ ԱՆՈՒԱՆԵԼ ԻՐԵՆՑ ԱՆՈՒՆՈՎ»

Ո­ւա­շինկ­թը­նի Ազ­գա­յին մայր տա­ճա­րին մէջ տե­ղի ու­նե­ցած ար­դա­րու­թեան եւ խա­ղա­ղու­թեան միջկ­րօ­նա­կան ա­ղօթ­քը եզ­րա­փա­կուե­ցաւ Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սին պատ­գա­մով։ Իր խօս­քին մէջ Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տը նշեց, թէ Հա­յոց ե­ղեռ­նի ոճ­րի ահ­ռե­լիու­թեան եւ ա­հա­ւո­րու­թեան դի­մաց նսե­մա­ցան պատ­մու­թեան ըն­թաց­քին հայ ժո­ղո­վուր­դին բա­ժին վի­ճա­կած տա­ռա­պան­քի եւ կո­րուստ­նե­րու միւս դրուագ­նե­րը։ Ե­ղեռ­նի տա­րո­ղու­թեան եւ աշ­խար­հի ան­տար­բե­րու­թեան ան­հա­մա­տե­ղե­լի ի­րո­ղու­թեան առ­ջեւ հայ ժո­ղո­վուր­դը ան­ցեալ հա­րիւր տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին բո­լո­րէն ա­ռա­ւել ու­նե­ցաւ ար­դա­րու­թեան քաղցն ու ծա­րա­ւը։ «Պե­տու­թիւն­նե­րու մաս­նա­ւոր շա­հե­րու եւ քա­ղա­քա­կա­նու­թեան զո­հա­սե­ղա­նին բազ­միցս ող­ջա­կի­զուե­ցաւ մեր ժո­ղո­վուր­դի ար­դա­րու­թեան պա­հան­ջը, իսկ ժխտո­ղա­կա­նու­թիւնն ու ան­պատ­ժե­լիու­թիւ­նը խրա­խոյս ե­ղան ցե­ղաս­պա­նու­թեան նոր ող­բեր­գու­թիւն­նե­րու», ը­սաւ Նո­րին Սրբու­թիւ­նը։

Իր խօս­քին մէջ ան մատ­նան­շեց նաեւ հե­տե­ւեա­լը.

«Աշ­խար­հի տար­բեր ծա­գե­րուն կը շա­րու­նա­կենք ա­կա­նա­տես ըլ­լալ բռնու­թեան, մար­դու ի­րա­ւանց ոտ­նա­հար­ման, զան­գուա­ծա­յին սպա­նու­թիւն­նե­րու եւ էթ­նիք զտում­նե­րու։ Մար­դիկ կը շա­րու­նա­կեն տա­ռա­պիլ քա­ղա­քա­կան, տնտե­սա­կան, ազ­գա­մի­ջեան եւ կրօ­նա­կան հա­կա­մար­տու­թիւն­նե­րէն։ Մեր­ձա­ւոր Ա­րե­ւել­քի մէջ մաս­նա­ւո­րա­պէս՝ Սու­րիոյ եւ Ի­րա­քի մէջ տե­ղի կ՚ու­նե­նան ա­նա­սե­լի ող­բեր­գու­թիւն­ներ։ Ի­րենց հա­ւատ­քին հա­մար կը նա­հա­տա­կուին նաեւ քրիս­տո­նեա­ներ, կ՚ա­ւե­րուին սրբու­թիւն­ներ։ Այդ ա­ւեր­նե­րէն օ­րեր ա­ռաջ հա­լա­ծուե­ցաւ նաեւ դի­տա­ւո­րու­թեամբ կոր­ծա­նուած Հա­լէ­պի Սրբոց Քա­ռա­սուն Ման­կանց 15-րդ դա­րու հայ­կա­կան ե­կե­ղե­ցին»։

Չդադ­րող եւ տագ­նա­պա­յա­րոյց այս ցա­ւա­լի ի­րա­վի­ճակ­նե­րուն լոյ­սին տակ Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տը դի­տել տուաւ, որ պար­տա­ւո­րու­թիւն կը յա­ռա­ջա­նայ մի­ջազ­գա­յին ի­րա­ւուն­քի ըն­ձե­ռած բո­լոր հնա­րա­ւո­րու­թիւն­նե­րով, միջկ­րօ­նա­կան ու մի­ջե­կե­ղե­ցա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեամբ ձեռ­նար­կել քայ­լե­րու՝ կան­խե­լու հա­մար մարդ­կու­թեան եւ մարդ­կա­յին կեան­քի ու ար­ժա­նա­պա­տուու­թեան դէմ գոր­ծուող չա­րիք­ներն ու ե­ղեռ­նա­գոր­ծու­թիւն­նե­րը։ «Ընդ­հա­նուր այս մտա­հո­գու­թեան առ­ջեւ բո­լորս՝ պե­տու­թիւն, ե­կե­ղե­ցի, հա­սա­րա­կու­թիւն, պէտք է հո­գանք, որ 21-րդդա­րու գի­տա­թեք­նիկ յա­ռա­ջըն­թա­ցին ներ­դաշ­նակ՝ բարձ­րու­թեան վրայ պահ­պա­նուի հո­գե­ւոր-բա­րո­յա­կան ար­ժեհա­մա­կար­գը։ Քան­զի այս ըն­թացք­նե­րը մեծ չա­փով հե­տե­ւանքն են հա­սա­րա­կա­կան ներ­կայ կեան­քէն ներս բա­րո­յա­կան ար­ժէք­նե­րու նա­հան­ջին», շա­րու­նա­կեց ան։

Իր պատ­գա­մի վեր­ջին բաժ­նին մէջ Ա­մե­նայն Հա­յոց Հայ­րա­պե­տը ա­ղօթք բարձ­րա­ցուց, որ­պէս­զի աշ­խար­հի վրայ վերջ գտնեն մարդ­կու­թեան դէմ ի­րա­գոր­ծուող յան­ցա­գոր­ծու­թիւն­նե­րը, ցաւն ու տա­ռա­պան­քը, ժո­ղո­վուրդ­նե­րու եւ պե­տու­թիւն­նե­րու կեան­քէն ներս հաս­տա­տուի ճշմար­տա­պէս եղ­բայ­րու­թիւն եւ խա­ղա­ղու­թեան ու հա­մե­րաշ­խու­թեան մէջ յա­գե­նան ար­դա­րու­թեան քաղցն ու ծա­րա­ւը ունե­ցող բո­լոր հո­գի­նե­րը։ «Մեր յոր­դորն ու կոչն է, որ պե­տու­թիւն­նե­րը եւ պե­տու­թեանց ղե­կա­վար­նե­րը չյա­պա­ղին ի­րե­րը ա­նուա­նել ի­րենց ա­նու­նով եւ ճանչ­նան ու դա­տար­պար­տեն Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թիւ­նը», ը­սաւ Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տը։