ՄԱՀ՝ ԱՆԱՀԻՏ ՊՈՍՏԱՆՃԵԱՆԻ

Խոր ցա­ւով վե­րա­հա­սու ե­ղանք, որ ե­րէկ Թիֆ­լի­զի մէջ իր մահ­կա­նա­ցուն կնքած է բա­նաս­տեղծ, թարգ­մա­նիչ, հրա­պա­րա­կա­գիր ու լրագ­րող Ա­նա­հիտ Պոս­տան­ճեան։ Թէ՛ Վրաս­տա­նի եւ թէ Հա­յաս­տա­նի Գրող­նե­րու միու­թեան կ՚ան­դա­մակ­ցէր Ա­նա­հիտ Պոս­տան­ճեան, որ միեւ­նոյն ժա­մա­նակ Քա­լի­ֆոր­նիոյ հայ Գրող­նե­րու միու­թեան պա­տուոյ ան­դամ­նե­րէն մին էր։ Վրաս­տա­նի Գրող­նե­րու միու­թե­նէն ներս կը գլխա­ւո­րէր վե­րա­հաս­տա­տեալ  հայ­կա­կան մաս­նա­ճիւ­ղը։ Հե­ղի­նա­կած էր ա­ւե­լի քան ե­րե­սուն գիր­քեր։ Թարգ­մա­նած էր շուրջ ինն­սուն վրա­ցի գրող­ներ։ 1988 թուա­կա­նէն ի վեր գլխա­ւոր խմբա­գիրն էր Վրաս­տա­նի Գրող­նե­րու միու­թեան «Կա­մուրջ» տա­րեգր­քի։ 1994 թուա­կա­նէն սկսեալ կ՚աշ­խա­տակ­ցէր նաեւ «Վրաս­տան» թեր­թին։

Ա­նա­հիտ Պոս­տան­ճեան ծնած էր 1949-ին Թիֆ­լի­զի մէջ։ 1972 թուա­կա­նին ա­ւար­տած էր Կիւմ­րիի «Մի­քա­յէլ Նալ­պան­տեան» ման­կա­վար­ժա­կան կա­ճա­ռի Հա­յոց լե­զուի եւ գրա­կա­նու­թեան ֆա­քիւլ­թէն։

Ա­նոնք, ո­րոնք կը ճանչ­նան Ա­նա­հիտ Պոս­տան­ճեա­նը, կը վկա­յեն՝ որ իր մա­հը մեծ կո­րուստ մըն է վի­րա­հա­յու­թեան հա­մար։ Ան վի­րա­հա­յու­թեան վեր­ջին մո­հի­կան­նե­րէն մին էր։ Բնա­ւո­րու­թեամբ ու­ժեղ անձ­նա­ւո­րու­թիւն մըն էր։ Դժբախ­տա­բար կը տա­ռա­պէր ո­րոշ հի­ւան­դու­թիւն­նե­րէ։