ԼԵՒՈՆ-ՎԱՐԴՈՒՀԵԱՆԻ ՍԱՆԵՐՈՒՆ ՅՈՒԶԻՉ ՀՐԱԺԵՇՏԸ

Թոփ­գա­բուի Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նի շրջա­նա­ւար­տու­թեան հան­դէ­սը կա­յա­ցաւ թա­ղի ե­կե­ղեց­ւոյ «Իլգ­գան» սրա­հին մէջ։ Ներ­կայ էին տեղ­ւոյն թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ան­դամ­նե­րը՝ գլխա­ւո­րու­թեամբ ա­տե­նա­պետ Մու­րատ Չա­քա­նի, վար­ժա­րա­նի հիմ­նադ­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Ե­դուարդ Հար­բութ, Ս. Փրկիչ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի ընդ­հա­նուր քար­տու­ղա­րու­հի Սիլ­վա Թրի­քա, նախ­կին ա­տե­նա­պե­տու­հի ու բա­րե­րար Մո­նիք Եր­կա­նեան, ծնո­ղաց միու­թե­նէն ան­դամ­ներ, կրթա­կան մշակ­ներ եւ հրա­ւի­րեալ­ներ։ Յայ­տագ­րի տե­ւո­ղու­թեան ար­տա­յայ­տուե­ցան տնօ­րէ­նու­հի Ա­նի­թա Թու­մա­յեան, Մու­րատ Չա­քան եւ Ե­դուարդ Հար­բութ, ո­րոնք շնոր­հա­ւո­րե­ցին շրջա­նա­ւարտ­նե­րը։

Այ­նու­հե­տեւ ա­ւար­տա­կան դա­սա­րա­նի սա­նե­րը ներ­կա­յա­ցու­ցին հա­յե­րէն, թրքե­րէն ու անգ­լե­րէն թա­տե­րա­խա­ղեր, եր­գեր ու պա­րեր։ Հան­դի­սու­թեան ա­ւար­տին սա­նե­րը ի­րենց շնոր­հա­կա­լու­թիւ­նը յայտ­նե­ցին Մո­նիք Եր­կա­նեա­նին, թա­ղա­յին խոր­հուր­դի միւս ան­դամ­նե­րուն, բա­րե­րար­նե­րուն եւ կրթա­կան մշակ­նե­րուն եւ բո­լոր ա­նոնց, ո­րոնք մեծ զո­հո­ղու­թիւն­ներ ը­րած էին ի­րենց հա­մար։ Դա­սա­րա­նի ու­սուց­չու­հի Լու­սիա Քը­լընչ­լը ալ ար­տա­սա­նեց իր սրտի խօս­քը եւ բա­րի երթ մաղ­թեց իր սա­նե­րուն։ Այ­նու­հե­տեւ վկա­յա­կան­ներ եւ յու­շա­նուէր­ներ յանձ­նուե­ցան յա­ջող ա­շա­կերտ­նե­րուն։ Ա­ւար­տա­կան դա­սա­րա­նի ա­ռա­ջի­նը հան­դի­սա­ցած Լեռ­նա Թու­մա­յեան ստա­ցաւ «Սա­րայ­լը»ի յու­շա­նուէ­րը ըն­տա­նի­քի ան­դամ­նե­րէն Թա­լին Տի­քի­ճիի ձե­ռամբ։ Երկ­րորդ եւ եր­րորդ հան­դի­սա­ցած Ար­տէն Քազ ու Սե­ւակ Պալ­ճը ալ ող­բա­ցեալ Վահ­րամ Գաբ­րիէ­լեա­նի կտա­կի նուէ­րը ստա­ցան Սիլ­վա Թրի­քա­յի ձե­ռամբ։ Մու­րատ Չա­քան Մատ­լէն Աս­լա­նեա­նի ոս­կի նուէ­րը յանձ­նեց չոր­րորդ հան­դի­սա­ցած Մա­նուէլ Քերթ­մի­շին։ Իսկ հին­գե­րորդ հան­դի­սա­ցած Ար­թիւր Խա­չե­մա­նայ­վա­լեան ար­ժա­նա­ցաւ ոս­կի նուէ­րի մը, տրա­մադ­րուած ան­յայտ բա­րե­րա­րի մը կող­մէ, ձե­ռամբ թա­ղա­յին խոր­հուր­դէն Մարգ­րիտ Նալ­պանտ­ղա­զա­րօղ­լուի։

Վազ­գէն Վար­դա­նօղ­լու, որ ներ­կայ էր հան­դի­սու­թեան, բո­լոր դա­սա­րան­նե­րու ա­մե­նա­յա­ջող սա­նե­րուն, իսկ ա­ւար­տա­կան դա­սա­րա­նի յա­ջո­ղա­գոյն ե­րեք սա­նե­րուն նուի­րեց հեր­ծիկ­ներ։

Ա­ւա­րա­տա­կան դա­սա­րա­նի սա­ներն ու ծնող­նե­րը ա­պա միաս­նա­բար նկա­րուե­ցան, կտրե­ցին ա­ւան­դա­կան կար­կան­դա­կը, վա­յե­լե­ցին պար­տէ­զի մէջ սար­քուած ըն­դու­նե­լու­թիւ­նը։