ԵՒՐՈՊԱԿԱՆ ԵՐԿԻՐՆԵՐԷ ԺԱՄԱՆԱԾ ՄԱՍՆԱՒՈՐ ՎԱՐԺԱՐԱՆՆԵՐՈՒ ՆԵՐԿԱՅԱՑՈՒՑԻՉՆԵՐ ԵՐԷԿ ԱՅՑԵԼԵՑԻՆ ՍՈՒՐԲ ԽԱՉ ԴՊՐԵՎԱՆՔ

Թուր­քիոյ մաս­նա­ւոր վար­ժա­րան­նե­րու միու­թեան կող­մէ Թուր­քիա հրա­ւի­րուած խումբ մը օ­տար կրթա­կան գոր­ծիչ­ներ ե­րէկ այ­ցե­լե­ցին Սուրբ Խաչ դպրե­վանք։ Վեր­ջին օ­րե­րուն Իս­թան­պու­լի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ վե­րո­յի­շեալ միու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուած հա­մա­ժո­ղով մը։ «Ինք­նաե­ղա­փո­խու­թիւն» խո­րագ­րին ներ­քեւ մշա­կոյթ­նե­րու եւ վար­ժա­րան­նե­րու զար­գաց­ման ուղ­ղեալ նմա­նաբ­նոյթ մի­ջազ­գա­յին հա­մա­ժո­ղով­նե­րու ծի­րէն ներս, Սուա­տիէի պան­դո­կին մէջ ի­րա­կա­նա­ցուե­ցաւ այս հա­մա­ժո­ղո­վը։ Ա­մէն տա­րի կա­տա­րուած հեր­թա­կան աշ­խա­տան­քի մը շա­րու­նա­կու­թիւնն էր սոյն հա­մա­ժո­ղո­վը, ո­րու այս տարուան տան­տէ­րը ե­ղաւ Թուր­քիան։ Մաս­նա­ւոր վար­ժա­րան­նե­րու միու­թեան հիւ­րըն­կա­լու­թեամբ տե­ղի ու­նե­ցած աշ­խա­տան­քին մաս­նակ­ցե­ցան Դա­նիա­յէն, Հո­լան­տա­յէն, Սպա­նիա­յէն, Յու­նաս­տա­նէն, Զուի­ցե­րիա­յէն եւ Անգ­լիա­յէն մաս­նա­ւոր վար­ժա­րան­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ։

Թուր­քիա­յէն ինն մաս­նա­ւոր վար­ժա­րա­նի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը միա­ցան օ­տար մաս­նա­գէտ­նե­րու աշ­խա­տան­քին եւ այս ինն դպրոց­նե­րու շար­քին կը գտնուէր Սուրբ Խաչ դպրե­վան­քը։ Իւ­րա­քան­չիւր վար­ժա­րա­նին կող­մէ պա­տաս­խա­նա­տու մը հիւր մաս­նա­գէտ­նե­րուն ծա­նօ­թա­ցուց իր հաս­տա­տու­թիւ­նը։ Դպրե­վանք­ցի­նե­րը նա­խընտ­րած էին, որ հաս­տա­տու­թիւ­նը ներ­կա­յա­ցուի ա­շա­կեր­տի մը կող­մէ։ Ուս­տի, հիւ­րե­րուն ներ­կա­յա­ցաւ տասն­մէ­կե­րորդ դա­սա­րա­նի ա­շա­կեր­տու­հի­նե­րէն Տա­նիե­լա Պա­քըր­ճըօղ­լու, որ անգ­լե­րէն ե­լոյ­թով մը ներ­կա­յա­ցուց Սուրբ Խաչ դպրե­վան­քը։

Իւ­րա­քան­չիւր վար­ժա­րա­նի ծա­նօ­թա­ցու­մէն վերջ, հիւր մաս­նա­գէտ­նե­րը ի­րենց նա­խընտ­րու­թիւն­նե­րուն հա­մա­ձայն ո­րո­շե­ցին, թէ վե­րո­յի­շեալ վար­ժա­րան­նե­րէն ո՛ր մէ­կը այ­ցե­լել կը փա­փա­քէին։

Ա­հա այս աշ­խա­տան­քա­յին հանգ­րուան­նե­րէն վերջ Սուրբ Խաչ դպրե­վան­քի ըն­տա­նի­քը ե­րէկ հիւ­րըն­կա­լեց օ­տար մաս­նա­գէտ­նե­րու խում­բը։ Թի­ւով եօթ հիւր կրթա­կան գոր­ծիչ­նե­րուն չոր­սը Հո­լան­տա­յէն էր, իսկ մնա­ցեալ­նե­րը՝ Սպա­նիա­յէն, Զուի­ցե­րիա­յէն եւ Դա­նիա­յէն։ Հիւ­րե­րը ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մե­րուն փու­թա­ցին Սուրբ Խաչ դպրե­վանք, ուր ջերմ մթնո­լոր­տի մը մէջ դի­մա­ւո­րուե­ցան տնօ­րէն Ար­մէն Սա­րու­խա­նեա­նի գլխա­ւո­րու­թեամբ։ Ներ­կայ էր նաեւ վար­ժա­րա­նի նախ­կին տնօ­րէն Հայկ Նշան, որ ներ­կա­յիս վար­չա­կան պա­տաս­խա­նա­տուու­թիւն ստանձ­նած է Մաս­նա­ւոր վար­ժա­րան­նե­րու միու­թեան վար­չու­թեան մէջ։ Հիւ­րե­րը շուրջ ե­րեք ժամ ան­ցու­ցին Սուրբ Խաչ դպրե­վան­քի մէջ, ուր շրջե­ցան վար­ժա­րա­նը, ծա­նօ­թա­ցան ա­շա­կերտ­նե­րուն հետ, այ­ցե­լե­ցին յա­րա­կից Սուրբ Խաչ ե­կե­ղե­ցին եւ կէ­սօ­րին ճա­շա­րա­նին մէջ հա­մախմ­բուե­ցան ա­շա­կեր­տու­թեան եւ հաս­տա­տու­թեան պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րուն հետ։

Հուսկ, ա­նոնք գո­հու­նակ տպա­ւո­րու­թեամբ հրա­ժեշտ ա­ռին Սուրբ Խաչ դպրե­վան­քէն եւ այս այ­ցե­լու­թեան նշա­նա­կու­թիւ­նը ի­րենց տե­սա­կէ­տէ բնո­րո­շուե­ցաւ այն ա­ռանձ­նա­յատ­կու­թիւ­նով որ, քա­ղա­քիս մէջ ա­ռիթն ու­նե­ցան ծա­նօ­թա­նա­լու հայ­կա­կան մշա­կոյ­թի հետ­քե­րուն։