ՍՈՒՐԲ ԽԱՉ ԴՊՐԵՎԱՆՔԻ ԸՆՏԱՆԻՔԸ ՀՐԱԺԵՇՏ ԿՈՒ ՏԱՅ ԱՐՄԷՆ ՍԱՐՈՒԽԱՆԵԱՆԻՆ ԵՒ Կ՚ՈՂՋՈՒՆԷ ԻՐ ՅԱՋՈՐԴԸ՝ ԺԱՆԷԹ ԱՒԵՏԻՔԵԱՆԸ

Սուրբ Խաչ դպրե­վան­քի ըն­տա­նի­քը ներ­կա­յիս յու­զում­նա­խառն զգա­ցում­ներ կ՚ապ­րի վար­ժա­րա­նի տնօ­րէ­նի փո­փո­խու­թեան առ­թիւ։ Ինչ­պէս հա­ղոր­դած էինք, Ար­մէն Սա­րու­խա­նեան հեր­թը կը փո­խան­ցէ Ժա­նէթ Ա­ւե­տի­քեա­նին։

Ներ­կայ փու­լին Ար­մէն Սա­րու­խա­նեան պատ­րաս­տած է հրա­ժեշ­տի պատ­գամ մը, որ փո­խան­ցուած է նաեւ մա­մու­լին։ Յի­շեց­նե­լով, որ Սուրբ Խաչ դպրե­վան­քի տնօ­րէ­նի պաշ­տօ­նին մէջ յա­ջոր­դած է Հայկ Նշա­նին՝ Ար­մէն Սա­րու­խա­նեան հրա­ժեշ­տի պատ­գա­մին մէջ դի­տել տուած է՝ թէ նա­խա­տե­սած էր, որ ութ-տա­սը տա­րի պաշ­տօ­նա­վա­րէր, սա­կայն ո­րոշ ժա­մա­նա­կի մը հա­մար ար­տա­սահ­մա­նի մէջ ըն­տա­նեօք ապ­րե­լու ստի­պո­ղու­թիւ­նը այժմ զինք կը թո­ղու նա­խընտ­րու­թիւն մը կա­տա­րե­լու դէմ յան­դի­ման։ «Ես պայ­ման­նե­րու բե­րու­մով կը բաժ­նուիմ պաշ­տօ­նէս, այլ ո՛չ թէ Դպրե­վան­քէն, քա­նի որ մար­դիկ ժա­մա­նա­կա­ւոր են, իսկ հաս­տա­տու­թիւն­նե­րը մնա­յուն։ Աս­կէ վերջ ալ կեանքս պի­տի շա­րու­նա­կեմ իբ­րեւ Դպրե­վան­քի ըն­տա­նի­քի ան­դամ», կը գրէ Ար­մէն Սա­րու­խա­նեան, հրա­պա­րա­կաւ շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նե­լով Խնա­մա­կա­լու­թեան ա­տե­նա­պետ Թո­րոս Ալ­ճա­նին, վար­ժա­րա­նի հիմ­նադ­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Վա­րու­ժան Պուլ­կա­նին, ո­րոնք զին­քը ար­ժա­նի տե­սած էին այս պաշ­տօ­նին եւ խնա­մա­կա­լու­թեան բո­լոր ան­դամ­նե­րուն ու Դպրե­վան­քի մեծ ըն­տա­նի­քին։ Ար­մէն Սա­րու­խա­նեան ե­րախ­տա­գի­տու­թիւն յայտ­նած է նաեւ տնօ­րէ­նու­թեան շրջա­նին իր բո­լոր պաշ­տօ­նա­կից­նե­րուն ու գոր­ծա­կից­նե­րուն կող­մէ ցոյց տրուած ա­ջակ­ցու­թեան ու յանձն առ­նուած զո­հո­ղու­թիւն­նե­րուն հա­մար։ Ան շնոր­հա­կա­լու­թեամբ մատ­նան­շած է նաեւ Սուրբ Խաչ դպրե­վան­քի ըն­տա­նի­քի յա­րա­կից մար­մին­նե­րուն կող­մէ ցու­ցա­բե­րուած դրա­կան ո­գին։ Յա­ջո­ղու­թիւն մաղ­թե­լով իր յա­ջոր­դին՝ Ժա­նէթ Ա­ւե­տի­քեա­նին, Ար­մէն Սա­րու­խա­նեան հրա­ժեշ­տի պատ­գա­մին մէջ վստա­հու­թիւն յայտ­նած է, որ Սուրբ Խաչ դպրե­վան­քը պի­տի ու­նե­նայ պայ­ծառ հո­րի­զոն­ներ։

Նոր տնօ­րէ­նու­հի Ժա­նէթ Ա­ւե­տի­քեանն ալ այս ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը կը ստանձ­նէ պա­տաս­խա­նա­տուու­թեան խոր գի­տակ­ցու­թեամբ։ Ան որ­պէս կրթա­կան մշակ ծա­նօթ ա­նուն մըն է հա­մայն­քիս մէջ։ Ծնած է 1965-ին, Իս­թան­պուլ։ Յա­ճա­խած է Պէզ­ճեան, իսկ յե­տոյ Սա­հա­կեան-Նու­նեան վար­ժա­րան­նե­րը։ Հա­մալ­սա­րա­նա­կան ու­սում ստա­ցած է Եըլ­տըզ Թեք­նիկ հա­մալ­սա­րա­նի տար­րա­բա­նու­թեան ճար­տա­րա­գի­տու­թեան բաժ­նին մէջ։ 1989-1990-էն սկսեալ որ­պէս տար­րա­բա­նու­թեան ու­սու­ցիչ սկսած է պաշ­տօ­նա­վա­րել Սա­հա­կեան-Նու­նեան վար­ժա­րա­նի մէջ եւ մին­չեւ այս նոր պաշ­տօ­նի ստանձ­նու­մը, շա­րու­նա­կած է իր աս­պա­րէ­զը։ 1999-2006 տա­րի­նե­րուն որ­պէս գի­տու­թեան ու­սու­ցիչ պաշ­տօ­նա­վա­րած է Սա­մա­թիոյ Ա­նա­րատ Յղու­թիւն վար­ժա­րա­նէն ներս։

Բա­ցի կրթա­կան աս­պա­րէ­զէն, ան նաեւ մշա­կու­թա­յին գոր­ծու­նէու­թիւն տա­րած է ժո­ղովր­դա­կան պա­րե­րու մար­զէն ներս։ Տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին ժո­ղովր­դա­կան պա­րեր ու­սու­ցա­նած է սա­նուց միու­թիւն­նե­րու, ինչ­պէս նաեւ կարգ մը հա­մալ­սա­րան­նե­րու ֆոլք­լո­րի ա­կումբ­նե­րու մէջ։ Ա­մուս­նա­ցած է հա­մայն­քա­յին գոր­ծիչ՝ Սե­զար Ա­ւե­տի­քեա­նի հետ եւ ու­նի մանչ զա­ւակ մը։

Սուրբ Խաչ դպրե­վան­քի ըն­տա­նի­քը թէեւ ա­կա­մայ հրա­ժեշտ կու տայ Ար­մէն Սա­րու­խա­նեա­նին, սա­կայն միակ մխի­թա­րու­թիւ­նը այն է, որ ա­նոր յա­ջոր­դը՝ Ժա­նէթ Ա­ւե­տի­քեան կը խոս­տա­նայ հաս­տա­տու­թեան ժա­ռան­գու­թիւ­նը լիու­լի ար­ժե­ւո­րե­լու հե­ռան­կա­րը։ Յա­ջո­ղու­թիւն կը մաղ­թենք նո­րան­շա­նակ տնօ­րէ­նու­հի Ժա­նէթ Ա­ւե­տի­քեա­նին։