ԹԱՐԳՄԱՆԱԿԱՆ ՆԱԽԱԳԻԾ

Լիզ­պո­նի «Գա­լուստ Կիւլ­պէն­կեան» հիմ­նար­կի հայ­կա­կան հա­մայք­նե­րու բա­ժի­նը ո­րո­շած է ձեռ­նար­կել հրա­տա­րակ­չա­կան ծրագ­րի մը՝ հաս­տա­տե­լով թարգ­մա­նա­կան մա­տե­նա­շար մը։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, այս նա­խա­ձեռ­նու­թեան նպա­տակն է մարդ­կա­յին եւ ըն­կե­րա­յին գի­տու­թիւն­նե­րու հիմ­նա­կան բնագ­րե­րը տրա­մադ­րե­լի դարձ­նել հա­յե­րէ­նով, ինչ­պէս նաեւ հա­յե­րէն կա­րե­ւոր բնագ­րե­րը մատ­չե­լի դարձ­նել այլ լե­զու­նե­րով։ Այս նա­խա­գի­ծով ա­ռաջ­նա­հեր­թու­թիւն պի­տի ըն­ծա­յուի 19-րդ դա­րե­վեր­ջէն մին­չեւ մեր օ­րե­րը ստեղ­ծուած բնագ­րե­րուն վրայ եւ թարգ­մա­նա­կան չորս բնա­գա­ւառ­ներ մաս պի­տի կազ­մեն ա­նոր ծի­րին։

Օ­տար լե­զու­նե­րէն հա­յե­րէ­նի թարգ­մա­նու­թիւն­նե­րու բաժ­նին թի­րա­խը պի­տի հան­դի­սա­նան ըն­կե­րա­յին-մարդ­կա­յին գի­տու­թիւն­նե­րու հիմ­նա­րար բնագ­րե­րը, գլխա­ւո­րա­բար՝ եւ­րո­պա­կան լե­զու­նե­րէն, ո­րոնք հա­յե­րէ­նի թարգ­մա­նուած չեն։ Հա­յե­րէ­նէ օ­տար լե­զու­նե­րու թարգ­մա­նու­թիւն­նե­րը պէտք է ըլ­լան հայ ի­րա­կա­նու­թեան մօտ այժ­մէա­կան նշա­նա­կու­թեամբ բա­նա­վէ­ճե­րու բնագ­րե­րը։

Ինչ­պէս ա­ւե­լի ա­ռաջ ալ հա­ղոր­դուած էր, «Կիւլ­պէն­կեան» հիմ­նար­կի նա­խա­գի­ծը կ՚ընդգր­կէ նաեւ թրքե­րէն-հա­յե­րէն կամ հա­յե­րէն-թրքե­րէն թարգ­մա­նու­թիւն­ներ։ Թրքե­րէ­նէ հա­յե­րէն թարգ­մա­նու­թիւն­նե­րու ծրա­գի­րը պի­տի կեդ­րո­նա­նայ ժա­մա­նա­կա­կից ըն­կե­րա­յին եւ քա­ղա­քա­կան մտա­ծե­լա­կեր­պի ընտ­րա­նիին վրայ։ Հա­յե­րէ­նէ թրքե­րէն թարգ­մա­նու­թիւն­նե­րուն մէջ հիմ­նա­կան նպա­տա­կը պի­տի ըլ­լայ Հա­յաս­տա­նի եւ Սփիւռ­քի առ­կայ կա­րե­ւոր բա­նա­վէ­ճե­րու թարգ­մա­նու­թիւն­նե­րուն մա­տու­ցու­մը։

Թարգ­մա­նա­կան այս մա­տե­նա­շա­րին հա­մար «Կիւլ­պէն­կեան» հիմ­նար­կը պի­տի ստեղ­ծէ հա­մա­ցան­ցա­յին յա­տուկ կայ­քէջ մը։ Մա­տե­նա­շա­րի պաշ­տօ­նա­կան մեկ­նար­կը պի­տի յայ­տա­րա­րուի 2016 թուա­կա­նի Փետ­րուա­րին։