ԱՄԵՐԻԿԵԱՆ ԲԱՐՔԵՐ

ԶԱՄ­ԲԻՒ­ՂԸ

Ար­տա­քին ե­րե­ւոյ­թով դաշ­տագ­նա­ցու­թեան զամ­բիւղ մըն է սա (picnic basket), սա­կայն խոր­քին մէջ՝ ու­րիշ բան է այդ։ Հի­մա թոյլ տուէք բա­ցատ­րեմ եւ վստահ եմ պի­տի զար­մա­նաք։

Ար­դա­րեւ, Օ­հա­յօ նա­հան­գի Նիւ Եորք քա­ղա­քին մէջ եօ­թ յար­կա­նի շէնք մըն է այդ՝ որ կը ծա­ռա­յէ որ­պէս գլխա­ւոր կեդ­­րո­նա­տե­ղի, Longaberger ըն­կե­րու­թեան։ Ան­շուշտ կռա­հած պէտք է ըլ­լաք, որ այդ ըն­կե­րու­թեան մաս­նա­գի­տու­թիւնն է ար­­­տադ­րել դաշ­տագ­նա­ցու­թեան զամ­բիւղ­ներ, ինչ­պէս որ նկա­րը ցոյց կու տայ…

Այդ շէն­քը կա­ռու­ցուած է 1997 թուա­կա­նին եւ ար­ժած՝ 32 մի­լիոն տո­լար։ Իսկ հի­մա այդ շէն­քը ծա­խու դրուած է 5 մի­լիոն տո­լա­րի, սա­կայն հե­տաքրք­րուող չկայ։

Կար ժա­մա­նակ՝ երբ գոր­ծե­րը լաւ էին, այդ շէն­քը կը պար­բա­կէր մին­չեւ 225 պաշ­տօ­նեայ։ Բայց Ա­մեր­ի­կա­յի մէջ՝ ինչ­պ­էս այ­լուր, գործ­եր­ը լաւ կ՚ըն­թա­նան ժա­մա­նակ մը եւ յան­կարծ ա­մէն ինչ կը յե­ղաշր­ջու­ի՝ ի վնաս պաշտ­օն­եա­ներ­ուն, որ­ոնք պէտք է ճկուն ըլ­լան, որպ­էսզ­ի կար­ե­նան ուր­իշ գործ­ով մը իր­ենց ըն­տա­նիք­ներ­ուն ապ­րուստ­ը ա­պահ­ով­ել։

Ըստ իս՝ դաս առ­նել­իք երկ­ու կէտ կայ այս տխ­­ուր եր­եւ­ոյթ­ին մէջ։ Նախ որ գոր­ծա­տէր­եր պէտք է հե­ռա­տես ըլ­լան եւ անդ­րա­դառ­նան, որ գոր­ծառ­նու­թիւն­ն­եր կրնան ել­եւ­էջ ուն­ե­նալ, այ­սինքն՝ գոր­ծ­ը այ­սօր լաւ է, բայց կրնայ վա­ղը լաւ չըլ­լալ։ Ու­րեմն պէտք է ըստ այնմ ծրագ­րել՝ ա­ռաջք­ը կար­ե­նալ առ­նել­ու հա­մար նման դժբախ­տութ­եան մ­­ը։

Երկ­րորդ, գոր­ծա­տէր­եր պէտք է ըլ­լան տրա­մա­բա­նա­կան՝ իր­ենց ծրագ­իրն­եր­ուն մէջ եւ ոչ թէ զգա­ցում­է մղուած իր­ենց որ­ոշ­ումն­եր­ուն մէջ։ Այ­սինքն՝ եթ­է ար­տադ­րութ­իւնդ զամբ­իւղ է, պայ­մա՞ն է որ կեդ­րո­նա­տեղ­իդ նման­ի զամբ­իւղ­ի մը։ Տրա­մա­բա­նա­կան ն­­ոյն են­թադ­րութ­եամբ, եթ­է դա­գա­ղա­գործ ես՝ պէ՞տք է որ գոր­ծատ­եղ­իդ նման­ի դա­գաղ­ի մը եւ այլն…

ՓԵ­ՐԵ­ԶԱ­ԿԸ

Այս դէպք­ը կը պա­տա­հի Շի­քա­կոյ­ի մէջ։ Ֆիտ­էնս­իոյ Սանչ­էզ 79 տար­ե­կան թ­­ո­շա­կառ­ու մըն է, որ կ՚ապր­ի իր թո­շա­կառ­ու տիկն­ոջ հետ։ Մի քան­ի շա­բաթ­ներ ա­ռաջ, իր­ենց դուստր­ը ա­նակն­կա­լօր­էն կը մա­հա­նայ, որբ ձգել­ով իր երկ­ու մանչ զա­ւակն­եր­ը։

Ուր­եմն, թոռն­իկն­եր­ուն ապ­րուստ­ը կա­րե­նալ հո­գա­լու հա­մար, Ֆիտ­էնս­իոյ Սանչ­էզ կը ստիպ­ու­ի ետ գործ­ի եր­թալ։ Ան կը դառ­նայ փայտ­է ցող­իկն­եր­ու վրայ պաղ­պա­ղակ (popsicle) ծախ­ող փեր­ե­զակ։

Պաղ­պա­ղակ ծա­խող փեր­ե­զակ­ներ­ը կար­ել­ի է գտնել ծով­եզ­եր­եայ շրջան­ն­եր­ը, փոքր­իկն­եր­ու խա­ղա­վայր­ե­րուն մէջ եւ դպրոցն­եր­ու մուտք­եր­ուն մօտ։ Այդ վայ­րեր­ու մէջ, պաղ­պա­ղակ­ը փնտռուած ուտ­ել­իք է, յատ­կա­պէս ա­մառ­ուան տաք օր­եր­ու հա­մար։

Ս­­է­րանդ­էս Մաս­իաս ա­նուն­ով բա­րի մարդ մը կը տեսն­է ծեր­ուկ մար­դուն չար­չա­րանք­ը, որ դժուա­րութ­եամբ կը քշէ պաղ­պա­ղակն­եր­ու կառք­ը: Ան կ­­ը մեղք­նայ ա­նոր վի­ճա­կին եւ կ՚ուզ­է ձեւով մը օգ­տա­կար հան­դի­սա­նալ։

Մաս­իաս ուստ­ի յայ­տա­րար­ութ­իւն/կոչ մը կը հրա­տա­րակ­է ֆէյսպ­ուք­ի (facebook) վրայ, որպ­էսզ­ի փա­փա­քողն­եր նու­ի­րա­տու­ութ­իւն կա­տա­րեն եւ ծեր­ուկ մար­դը փրկեն այդ ա­նել կաց­ութ­են­էն։ Ի՜նչ հրաշք՝ 15.000 ան­հատ­նե­ր, 52 եր­կի­րնե­րէ կը մաս­նակ­ցին նուի­րա­հա­ւա­քին եւ կը գո­յաց­նեն 384.000 տո­լար… Ա­հա քե­զի «Բա­րի Սա­մա­րա­ցի»ի մը հազու­ա­գիւտ նախա­ձեռ­նու­թիւ­նը, որ ար­ձա­գանգ գտաւ աշ­խար­հի չորս կող­մեր­ը։

Սան­չէզ հի­մա երկ­րոր­դ ան­գամ ըլ­լա­լով հանգս­տեա­ն կոչ­ուեց­աւ եւ այս ան­գամ ա­ւե­լի ա­մուր հի­մեր­ու վրայ դրուեց­աւ իր ե­կա­մու­տը, որ­պէս­զի իբ­րեւ միակ հոգ­ատա­րը իր թոռ­նիկ­նե­րու­ն՝ ան կա­րե­նայ ա­պա­հով­ել ա­նոնց ապ­րուստն ու դպրո­ցա­կան այ­լե­ւայլ ծախ­սե­րը։­

Մե­զի կը մնայ «Պա­տիւ­ս Ար­ժա­նա­ւո­րաց» ը­սել­ով, ցան­կալ որ նման ա­րարք­ներ ան­պա­կաս մնան աշ­խար­հի ե­րես­էն եւ դառ­նան վա­րա­կիչ՝ ծա­ռա­յե­լով որ­պէս լամ­բար (beacon), խա­ւա­րով պա­րու­րուած քսան­մէ­կեր­որդ դա­րու մեր ա­ռօ­րեա­յ տա­ժա­նա­կիր կեան­քին մէջ:

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ