Տ. ԱՐԱՄ ԱՐՔ. ԱԹԷՇԵԱՆ ՏԵՂԱՊԱՀԻ ԸՆՏՐՈՒԹԻՒՆԸ ԿԸ ՀԱՄԱՐԷ ՄԻՋԱՆԿԵԱԼ ՈՒ ԿԱՐԵՒՈՐ ՓՈՒԼ ՄԸ՝ ՊԱՏՐԻԱՐՔԱԿԱՆ ԸՆՏՐՈՒԹԵԱՆ ՃԱՆԱՊԱՐՀԻՆ

Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան ե­րէկ յետ­մի­ջօ­րէին այ­ցե­լեց ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի խմբագ­րա­տու­նը։ Նո­րին Սրբազ­նու­թեան այ­ցե­լու­թիւ­նը զու­գա­դի­պե­ցաւ յա­ռա­ջի­կայ շաբ­թուան կա­րե­ւոր ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րուն, մա­նա­ւանդ տե­ղա­պա­հի ընտ­րու­թեան նա­խօ­րեա­կին։ Հա­ճե­լի զրոյ­ցի ըն­թաց­քին ընդ­հա­նուր փո­խա­նոր­դը ամ­փո­փեց վեր­ջին զար­գա­ցում­նե­րը եւ մատ­նան­շեց, որ միշտ կ՚ա­ղօ­թէ՝ որ­պէս­զի հար­ցե­րը լու­ծուին հա­մե­րաշխ ու եղ­բայ­րա­կան մթնո­լոր­տի մը մէջ եւ ի վեր­ջոյ մեր դա­րա­ւոր Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռը օժ­տուի ար­ժա­նա­ւոր գա­հա­կա­լով մը։

Շի­նիչ սպա­սում­նե­րու մթնո­լոր­տին մէջ փա­փա­քե­ցանք Նո­րին Սրբազ­նու­թեան կար­ծի­քը շօ­շա­փել մաս­նա­ւո­րա­պէս էա­կան նիւ­թի մը շուրջ։ Ար­դա­րեւ, տե­ղա­պա­հը պի­տի ընտ­րուի Ե­կե­ղե­ցա­կա­նաց հա­մա­գու­մա­րին կող­մէ եւ ներ­կա­յիս հա­մայն­քա­յին կեան­քէն ներս շրջա­նա­ռու­թեան մէջ են զա­նա­զան լսում­ներ, ըստ ո­րոնց մեր ե­կե­ղե­ցա­կա­նաց դա­սու ան­դամ­նե­րուն վրայ կը բա­նե­ցուին ճնշում­ներ։ Ո­մանք կը պնդեն, որ այդ ճնշում­նե­րը Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի մեր­ձա­ւոր­նե­րուն կող­մէ կը բա­նե­ցուին։ Ըստ այլ պնդում­նե­րու, կարգ մը աշ­խար­հա­կան գոր­ծիչ­ներ հո­գե­ւոր հայ­րե­րուն վրայ ճնշում կը բա­նեց­նեն մա­նա­ւանդ ի նպաստ Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեա­նի։ Ե­րէ­կուան մեր զրոյ­ցին ըն­թաց­քին ընդ­հա­նուր փո­խա­նոր­դին նկա­տառ­ման յանձ­նե­ցինք, որ այս բո­լոր լսում­նե­րը մտա­հո­գիչ են եւ ինք ար­դեօք ի՞նչ կը մտա­ծէ այս մա­սին։

Ի պա­տաս­խան մեր հարց­ման՝ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան յայտ­նեց, որ ինքն ալ մտա­հո­գու­թեամբ եւ խոր ան­հանգս­տու­թեամբ կը հե­տե­ւի այս բո­լո­րին։ Ան տե­ղա­պա­հի ընտ­րու­թիւ­նը կը հա­մա­րէ մի­ջան­կեալ ու կա­րե­ւոր փուլ մը՝ պատ­րիար­քա­կան ընտ­րու­թեան ճա­նա­պար­հին։ Բայց եւ այն­պէս, այս կա­րե­ւոր փու­լին պէտք է յար­գանք ցու­ցա­բե­րել մեր հո­գե­ւո­րա­կա­նաց դա­սու կամ­քին նկատ­մամբ։ Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռը հե­տա­մուտ է ե­րաշ­խա­ւո­րե­լու հո­գե­ւոր հայ­րե­րու կամ­քի ա­զատ ու ան­կաշ­կանդ դրսե­ւոր­ման։ Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը նշեց, որ իր կամ իր հա­մա­կիր­նե­րուն կող­մէ բա­ցար­ձա­կա­պէս ճնշում­ներ չեն գոր­ծադ­րուիր հո­գե­ւոր հայ­րե­րուն վրայ։ Հեր­քե­լով ի­րեն հաս­ցէագ­րուած մե­ղադ­րանք­նե­րը՝ Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը ը­սաւ, որ ման­րա­մաս­նօ­րէն տե­ղեակ է տխուր ցե­խար­ձա­կում­նե­րուն։ Ըստ ի­րեն, մեր հո­գե­ւոր հայ­րե­րը Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռին կող­մէ չեն վար­ձատ­րուիր, այլ մեր թա­ղա­յին խոր­հուրդ­նե­րը կը հո­գան ա­նոնց կա­րիք­նե­րը։ Հե­տե­ւա­բար, ան­հիմն են տնտե­սա­կան ճնշում­նե­րու վե­րա­բե­րեալ պնդում­նե­րը։ Մնաց որ, խորհր­դա­կա­տա­րու­թիւն­նե­րու պա­րա­գա­յին նշա­նա­կում­ներն ալ կը հա­մա­կար­գուին մաս­նա­ւոր գրա­սե­նեա­կի մը կող­մէ։ Կարճ խօս­քով, այդ ամ­բողջ հա­մա­կար­գը զերծ է Նո­րին Սրբազ­նու­թեան ազ­դե­ցու­թե­նէն։ «Մենք միշտ եղ­բայ­րա­կան զօ­րակ­ցու­թեան ո­գիով վա­րուած ենք մեր հո­գե­ւոր եղ­բայր­նե­րուն հետ։ Ճնշու­մը մէկ կողմ, նոյ­նիսկ կը խու­սա­փինք խստու­թեամբ վե­րա­բե­րուե­լէ ի­րենց նկատ­մամբ, ո­րով­հե­տեւ կը գի­տակ­ցինք, թէ ա­նոնք մեծ զո­հո­ղու­թիւն­նե­րով կը ծա­ռա­յեն՝ ի­րենց կոչ­ման խոր գի­տակ­ցու­թեամբ», ը­սաւ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան։

Բաց աս­տի, ան անդ­րա­դար­ձաւ նաեւ կարգ մը աշ­խար­հա­կան գոր­ծիչ­նե­րու կող­մէ մեր հո­գե­ւոր հայ­րե­րուն վրայ ճնշում­նե­րու բա­նեց­ման հար­ցին։ Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը յայտ­նեց, որ կը յար­գէ բո­լո­րի նա­խա­ձեռ­նու­թեան ի­րա­ւունքն ու ա­զա­տու­թիւն­նե­րը։ Ան կը հասկ­նայ, որ ներ­կայ կա­րե­ւոր փու­լին մեր աշ­խար­հա­կան վա­րիչ­նե­րը կը փա­փա­քին երկ­խօ­սու­թեան մէջ ըլ­լալ հո­գե­ւոր հայ­րե­րուն հետ։ «Սա­կայն, ցա­ւով կը վկա­յեմ, որ այդ յա­րա­բե­րու­թիւ­նը ո­մանց պա­րա­գա­յին եր­բեմն դրա­կան երկ­խօ­սու­թեան մը սահ­մա­նը բա­ւա­կան կը հա­տէ։ Ներ­կայ նուրբ ի­րա­վի­ճա­կին մէջ ես նպա­տա­կա­յար­մար չեմ նկա­տեր այս ուղ­ղու­թեամբ ձայն բարձ­րաց­նել», ը­սաւ ան ու կրկնեց, թէ Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռը կը ջա­նայ միշտ ե­րաշ­խա­ւո­րել մեր հո­գե­ւոր հայ­րե­րուն խղճի ա­զատ դրսե­ւո­րու­մը։ Ընդ­հա­նուր փո­խա­նոր­դի խօս­քե­րով, կարգ մը աշ­խար­հա­կան վա­րիչ­նե­րուն կող­մէ առ­նուած քայ­լե­րը կը հաս­նին մի­ջամ­տու­թեան սահ­մա­նին, ինչ որ բա­ցար­ձա­կա­պէս ա­նըն­դու­նե­լի է։ Եզ­րա­կաց­նե­լով իր խօս­քը՝ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան յայտ­նեց, որ ինք կը վստա­հի մեր հո­գե­ւո­րա­կա­նաց դա­սու ան­դամ­նե­րու ա­չալր­ջու­թեան, ա­ռողջ դա­տո­ղու­թեամբ։ Ա­նոնք շուրջ ինն տա­րուան այս դժուա­րին գոր­ծըն­թա­ցին մէջ ապ­րուած­նե­րը կշիռ­քի վրայ դնե­լով, ի­րենց խղճի ձայ­նին հե­տե­ւե­լով պի­տի ընտ­րեն տե­ղա­պահ մը։ Հե­տե­ւա­բար, յար­գանք պէտք է ցու­ցա­բե­րել հո­գե­ւո­րա­կա­նաց դա­սու ան­դամ­նե­րու կամ­քին, խղճի ձայ­նին նկատ­մամբ։

Հինգշաբթի, Մարտ 9, 2017