ԳՆԱՀԱՏԵԼ ԱՆՑԵԱԼՆ ՈՒ ՆԵՐԿԱՆ

Ինչո՞ւ երբեմն կը զգանք, թէ բաց կը թողենք կեանքը, կը սահի մեր ձեռքերէն ակամայ:

Երբեմն կը զգանք, որ անցեալին չենք կրցած կեանքն ու մեր երիտասարդութիւնը լիարժէք ապրիլ: Կան որոշ պատճառներ այս զգացման համար, որ աւելի կ՚ուժեղանայ՝ յատկապէս, երբ հասակ կ՚առնենք:

Երբ մարդ կը մեծնայ, ան կը սկսի կարօտնալ իր մանկութիւնը։ Երբ հասակ կ՚առնենք, կան որոշ հիմքով պատճառներ մեր մանկութեան կամ պատանեկութեան որոշ երեսակներու պակասին կապակցութեամբ։

Կարօտը հզօր յոյզ մըն է, որ կրնայ պատճառ դառնալ, թէ կարօտնանք անցեալը, նոյնիսկ եթէ լիովին չէինք անդրադարձած անոր կարեւորութեան մեր երիտասարդութեան շրջանին: Երբ մենք կը մեծնանք, յաճախ յետադարձ հայեացք մը կը նետենք մեր մանկութեան սիրալիրութեան՝ կարօտի զգացումով ու կեդրոնանալով դրական յիշողութիւններու եւ փորձառութիւններու վրայ: Մեծնալը կը ներառէ փոփոխութիւն եւ կորուստ: Երբ կը հասուննանք, մեր ետին կը թողունք մեր մանկութեան որոշ երեսակները. օրինակ՝ անմեղութիւնը, պարզութիւնը, անհոգ պահերը եւ այլն: Մենք կրնանք անտեսել այս բոլորը, երբ կը բախուինք հասուն տարիքին մեր դիմագրաւած բարդութիւններուն եւ պարտականութիւններուն։

Միւս կողմէ, գրեթէ բոլորս հակուած ենք իտէալականացնել մեր մանկութիւնն ու երիտասարդութիւնը՝ յիշելով զանոնք որպէս աւելի պարզ, աւելի երջանիկ ժամանակներ: Այս իտէալականացումը կրնայ յանգեցնել, որ մենք իբր թէ կեանքը բաց թողելու զգացում ունենանք, ինչ որ աւելի լաւ կ՚ընկալենք՝ քան մեր ներկայ վիճակը:

Տարիներու թաւալումով մենք աւելի կը գիտակցինք աշխարհին եւ անոր մարտահրաւէրներուն: Այս «տեղեկացուածութեան» բարձրացումը կրնայ յանգեցնել մանկութեան շրջանի «անտեղեակութեան» կամ անմեղութեան կարօտի զգացման. այն ժամանակ, երբ մենք պաշտպանուած էինք կեանքի կարգ մը դաժան իրականութիւններէն:

Հասարակութիւնը յաճախ որոշ ակնկալիքներ եւ ճնշումներ կը գործադրէ մեծահասակներու վրայ. ինչպէս՝ քարիէրը, ընտանիք կազմելը կամ աւելի շատ պարտականութիւններ ստանձնելը: Այս ակնկալիքները կրնան մեզ ստիպել կարօտնալ ազատութիւնն ու պարտաւորութիւններու բացակայութիւնը մեր մանկութեան տարիներուն:

Ժամանակը կարծէք արագ կ՚ընթանայ…

Տարիներ տարիներու վրայ կը բարդուին եւ ժամանակի մեր ընկալումը հետզհետէ կը փոխուի: Բազում մարդիկ կը զգան, որ ժամանակը աւելի արագ կ՚ընթանայ, որովհետեւ անոնց տարիքը կ՚աւելնայ։ Սա կը յանգեցնէ կորուստի զգացման եւ կորսնցնելու վախին, ափսոսանքին։

Ափսոսանք…

Որոշ մարդիկ կը զղջան բաց թողուած հնարաւորութիւններու կամ առնուած որոշումներու համար, որոնք տեղի ունեցած են իրենց երիտասարդ տարիքին: Այս ափսոսանքները գլխաւոր պատճառներէն մին է անցեալի նկատմամբ կարօտի զգացման:

Թէեւ կրնանք բաց թողել մեր երիտասարդութեան որոշ երեսակները, բայց կարեւոր է գիտակցիլ, որ հասուննալը կը ներառէ նոր փորձառութիւններ, հնարաւորութիւններ եւ անձնական զարգացում: Սա կեանքի ճանապարհորդութեան բնական մէկ մասն է։ Անցեալը գնահատելու եւ ներկան ընդունելու միջեւ հաւասարակշռութիւն գտնելը կրնայ օգնել մեզ խուսափիլ անցեալը կարօտնալու այդ զգացումներէն:

Բաց աստի, մեր կեանքէն քաղած դասերու մտածումը եւ գնահատումը, թէ որպէս անհատներ ինչպէս հասակ առած ենք, կրնայ ձեռնտու ըլլալ՝ արժեւորելու համար մեր փորձառութիւնները՝ ինչպէս անցեալին, այնպէս ալ ներկայիս:

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ