ՎԵՐԱԹԱՐՄԱՑԵԱԼ ՇԱՐԺՈՒՄ

29 Հոկ­տեմ­բե­րին Պէյ­րու­թի մէջ սկիզբ առ­նե­լիք ԳՈ­ՀԱՐ հա­մոյ­թի հա­մերգ­նե­րը կը խոս­տա­նան ըլ­լալ ան­նա­խա­դէպ: Ե­րեք տարուան ընդ­մի­ջու­մէն ետք հա­յաշ­խար­հի ա­մե­նէն մեծ ե­րաժշ­տա­կան խում­բը կրկին բեմ պի­տի բար­ձա­նայ: Այս տա­րուան հա­մերգ­նե­րը նուի­րուած են 100-ա­մեա­կին: ԳՈ­ՀԱՐ-ի ե­լոյթ­նե­րը տե­ղի կ՚ու­նե­նան Պէյ­րու­թի շքեղ կեդ­րոն­նե­րէն մէ­կուն՝ «Ֆո­րում տը Պէյ­րու­թ­»ին մէջ եւ կը շա­րու­նա­կուին նաեւ հե­տա­գայ օ­րե­րուն՝ 30, 31 Հոկ­տեմ­բե­րին եւ 1 Նո­յեմ­բե­րին:

ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ օ­րերս Կիւմ­րի քա­ղա­քին մէջ ներ­կայ գտնուե­ցաւ հա­մեր­գէն ա­ռաջ ԳՈ­ՀԱՐ խում­բի գլխա­ւոր փոր­ձե­րուն: ԳՈ­ՀԱՐ-ի հիմ­նա­դի­րը, տնօ­րէ­նը եւ խմբա­վա­րը սի­րով ըն­դու­նե­ցին ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ը եւ տուին ի­րենց ա­ռա­ջին հար­ցազ­րոյց­նե­րը՝ Պէյ­րութ մեկ­նե­լէ ա­ռաջ:

Հար­ցազ­րոյց­նե­րը եւ հան­դի­պու­մը ԳՈ­ՀԱՐ-ի հիմ­նա­դիր Յա­րութ Խա­չատ­ու­րեա­նի, տնօ­րէն Սե­ւակ Սե­րո­բեա­նի եւ խմբա­վար Նա­թա­լի Գալս­տեա­նի հետ կա­յա­ցաւ Կիւմ­րիի «Նա­նէ» պան­դո­կին մէջ, ուր ալ, հսկա­յա­կան փոր­ձա­դահ­լիճ մը կը գոր­ծէ ԳՈ­ՀԱՐ-ի հա­մար: Հոն կը գտնուի նաեւ ԳՈ­ՀԱՐ-ի ղե­կա­վա­րու­թեան աշ­խա­տան­քա­յին սե­նեա­կը, իսկ պան­դո­կը կրկին, տա­րի­ներ ա­ռաջ ԳՈ­ՀԱՐ-ի հիմ­նա­դիր Յա­րութ Խա­չա­տու­րեա­նը հիմ­նած է Կիւմ­րիի մէջ, իբ­րեւ եւ­րո­պա­կան ո­ճով պզտիկ հիւ­րա­տուն մը, որ միշտ լե­ցուն է զա­նա­զան հիւ­րե­րով: Իւ­րա­յա­տուկ ո­ճով այս հիւ­րա­տան մէջ հիւ­րե­րը ժա­մա­նա­կա­կից հանգս­տա­ւէ­տու­թիւն եւ եւ­րո­պա­կան խո­հա­նոց կը փնտռեն Կիւմ­րի ի­րենց այ­ցի ըն­թաց­քին:

ՍԿԻԶ­ԲԸ

Մեր զրոյց­նե­րուն ժա­մա­նակ կրկին անդ­րա­դարձ ե­ղաւ ար­դէն հե­ռա­ւոր թուա­ցող 1996 թուա­կա­նին, երբ պէ­յու­թա­հայ ա­րուես­տա­սէր եւ հայ­րե­նա­սէր տի­կին մը՝ Գո­հար Խա­չա­տու­րեան, այ­ցե­լեց Հա­յաս­տա­նի հիւ­սի­սա­յին շրջան­նե­րը, ո­րոնք 1988 թուա­կա­նի ա­ւե­րիչ երկ­րա­շար­ժին պատ­ճա­ռով են­թար­կուած էին սար­սա­փե­լի քան­դու­մի: 1988 թուա­կա­նէն 1996 թուա­կա­նը բա­ւա­կան ժա­մա­նակ ան­ցած էր, բայց Կիւմ­րին, Գո­հա­ր Խա­չա­տու­րեա­նին ներ­կա­յա­ցած էր ա­հա­ւոր թշուառ վի­ճակի մը մէջ, ժո­ղո­վուր­դը՝ տխուր եւ լու­սա­ւոր բա­նի մը սպա­սող: Կիւմ­րիի պատ­կեր­նե­րը հան­գիստ չեն ձգած Գո­հար Խա­չա­տու­րեա­նը, որ նա­խա­պէս ալ, Պէյ­րու­թի մէջ յայտ­նի էր իր մար­դա­սի­րու­թեամբ, բա­րու­թեամբ եւ ա­րուես­տի հան­դէպ մեծ սի­րով: Ան ո­րո­շած է իր ըն­տա­նի­քին հետ միա­սին աշ­խա­տան­քի նոր ա­ռիթ­ներ եւ գու­մար ա­պա­հո­վե­լու նոր աղ­բիւր­ներ ստեղ­ծել կիւմ­րե­ցի­նե­րուն հա­մար: Ար­դէն յա­ջորդ տա­րի՝ 1997 թուա­կա­նին, Գո­հար Խա­չա­տու­րեա­նի ե­րեք որ­դի­նե­րը՝ Յա­րութ, Շա­հէ եւ Նար Խա­չա­տու­րեան­նե­րը, Կիւմ­րիի կեդ­րո­նին մէջ կը ձեռ­նար­կեն կա­ռուց­ման աշ­խա­տանք­նե­րուն մօ­տա­ւո­րա­պէս 10.000 քա­ռա­կու­սի մեթր տա­րա­ծու­թիւն ու­նե­ցող հա­մա­լի­րի մը, որ երկ­րա­շար­ժէն ա­ռաջ հաս­տոց­նե­րու գոր­ծա­րան ե­ղած էր եւ լքուած վի­ճակ մը ու­նէր: 1999 թուա­կա­նի կա­ռու­ցու­մը ա­ւար­տին կը հասց­նեն հա­մա­լի­րին, ուր կը հա­ւա­քուին ե­րա­ժիշտ­ներ՝ ա­պա­գայ ե­րաժշ­տա­խում­բին կազ­մը լրաց­նե­լու հա­մար: Մշա­կու­թա­յին ան­ցեալ ու­նե­ցող Կիւմ­րիի մէջ դժուար չէր գտնել ե­րա­ժիշտ­ներ: Ա­նոնք բո­լո­րը կը հա­մախմ­բուին Խա­չա­տու­րեան­նե­րու հրա­շա­լի գա­ղա­փա­րին շուրջ եւ կը ստեղ­ծուի նախ՝ նու­գա­խումբ, իսկ այ­նու­հե­տեւ կ՚ըն­դար­ձա­կուի եւ կը լրա­ցուի նաեւ երգ­չա­խում­բով, մե­ներ­գիչ­նե­րով եւ պա­րա­խում­բով: 1999 թուա­կա­նին Կիւմ­րիի մէջ իր աշ­խա­տան­քին կը սկսի նաեւ «Գո­հա­ր» ե­րաժշտա­նո­ցը, որ կրկին ե­րաժշ­տու­թեան ու­սու­ցիչ­նե­րուն աշ­խա­տանք ա­պա­հո­վե­լու վայր մըն էր, եւ ուր անվ­ճար կ՚ու­սա­նին շուրջ հա­րիւր ու­սա­նող­ներ, իսկ ե­րաժշ­տա­կան գոր­ծիք­նե­րը սոր­վե­լու տա­րի­նե­րուն ա­նոնց կը տրուին անվ­ճար։

ԳՈ­ՀԱՐ-Ի ՍՏԵՂ­ԾՈՒ­ՄԸ ԵՒ ՀԱ­ՄԵՐԳ­ՆԵ­ՐԸ

Ինչ­պէս ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի հետ զրոյ­ցի ըն­թաց­քին տե­ղե­կա­ցուց ԳՈ­ՀԱՐ-ի գոր­ծա­դիր տնօ­րէն Սե­ւակ Սե­րո­բեան, 2000 թուա­կա­նը կա­րե­լի է նկա­տել ԳՈ­ՀԱՐ սին­ֆո­նիկ նուա­գա­խում­բի եւ երգ­չա­խում­բի հիմ­նադր­ման տա­րին։ Իր հա­մերգ­նե­րուն ԳՈ­ՀԱՐ կը սկսի 2002 թուա­կա­նին՝ Նի­կո­սիա­յէն: Այդ նոյն թուա­կա­նին ե­լոյթ­ներ կ՚ու­նե­նայ նաեւ Պէյ­րութ եւ Ե­րե­ւան։ 2005 թուա­կա­նին տե­ղի կ՚ուե­նան ԳՈ­ՀԱՐ-ի անկրկ­նե­լի հա­մերգ­նե­րը՝ Պոլ­սոյ մէջ, իսկ 2006 թուա­կա­նին՝ Մոս­կուա, Քրեմ­լի­նի Պե­տա­կան պա­լա­տին մէջ: Եր­կու տա­րի ետք՝ 2008 թուա­կա­նին կը թո­ղար­կուի խում­բին երկ­րորդ ձայ­նաս­կա­ւա­ռա­կը՝ Պոլ­սոյ եւ Մոս­կուա­յի ե­լոյթ­նե­րուն հի­ման վրայ։

Իսկ ԳՈ­ՀԱՐ իր ա­ռա­ջին DVD ձայ­նաս­կա­ւա­ռակ­նե­րը կը հրա­տա­րա­կէ 2003 թուա­կա­նին։ Այդ տե­սաս­կա­ւա­ռակ­նե­րը հայ ի­րա­կա­նու­թեան մէջ ա­ռա­ջինն էին ի­րենց պա­րու­նա­կած հա­մա­պար­փակ եր­գա­րա­նով եւ մա­նա­ւանդ տե­սագ­րու­թեան ըն­կե­րակ­ցող եր­գե­րուն հա­յա­տառ եւ լա­տի­նա­տառ բա­ռե­րով, որ­պէս­զի հա­յե­րէն չխօ­սող ու չհասկ­ցող հայ­կա­կան ծա­գում ու­նե­ցող ան­ձեր կա­րե­նան ձայ­նակ­ցիլ եր­գին եւ հետզ­հե­տէ սոր­վին հա­յե­րէն: Ինչ­պէս փո­խան­ցեց տնօ­րէ­նը, այս եւ շատ այլ հե­տա­գայ ե­լոյթ­նե­րու հա­սոյթ­նե­րը կը ծախսուին միայն բա­րե­սի­րա­կան նպա­տակ­նե­րով: ԳՈ­ՀԱՐ-ը կե­ցած է սփիւռ­քի հայ վար­ժա­րան­նե­րու կող­քին եւ հա­մերգ­նե­րու ողջ գու­մա­րը կը փո­խան­ցուի ի շէ­նա­ցում հայ կրթօ­ճախ­նե­րուն:

2007 թուա­կա­նին կրկին ան­նա­խա­դէպ էին ԳՈ­ՀԱՐ-ի հա­մերգ­նե­րը. խում­բը այս թուա­կա­նին կը մեկ­նի Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­ներ, ուր ե­լոյթ կ՚ու­նե­նայ վեց ան­գամ եւ Գա­նա­տա՝ եր­կու ան­գամ։

Խում­բի ան­դամ­նե­րը եւ ղե­կա­վար­նե­րը սի­րով կը յի­շեն ԳՈ­ՀԱՐ-ի ե­լոյթ­նե­րը 2009 թուա­կա­նին՝ Դա­մաս­կոս եւ Հա­լէպ: Այդ հա­մերգ­նե­րը նոյն­պէս, նա­խորդ հա­մերգ­նե­րուն պէս, բազ­մա­հա­զար հան­դի­սա­տես ու­նե­ցած են: Գո­հար­ցի­նե­րը յոյս ու­նին, որ Սու­րիան կը վե­րա­դառ­նայ իր խա­ղաղ վի­ճա­կին, եւ ԳՈ­ՀԱՐ-ը կրկին երգ ու ու­րա­խու­թիւն կը պատ­ճա­ռէ սու­րիա­հայ հան­դի­սա­կա­նին՝ հայ եր­գով եւ մշա­կոյ­թով սփո­փե­լով պա­տե­րազ­մի պատ­ճա­ռած ողջ վիշտն ու ցա­ւը:

2012 թուա­կա­նին ԳՈ­ՀԱՐ-ը հա­մերգ­ներ ու­նե­ցած է Հա­րա­ւա­յին Ա­մե­րի­կա՝ Ար­ժան­թին եւ Ու­րու­կուայ:

Ե­ՐԵ­ՒԱ­ՆԻ ՄԵԾ ՀԱ­ՄԵՐ­ԳԸ

Մեր զրոյ­ցի ըն­թաց­քին տնօ­րէն Սե­ւակ Սե­րո­բեան նշեց, որ ԳՈ­ՀԱՐ-ի ա­մե­նէն տպա­ւո­րիչ ե­լոյթ­նե­րէն մէ­կը 2011 թուա­կա­նի 28 Մա­յի­սին Ե­րե­ւա­նի Օ­փե­րա­յի բա­կը կա­մա­կեր­պուած մեծ ու լու­սա­ռատ հա­մերգն էր՝ հայ­րե­նի եր­գիչ­նե­րու մաս­նակ­ցու­թեամբ, նուի­րուած Հա­յաս­տա­նի ա­ռա­ջին հան­րա­պե­տու­թեան հռչակ­ման տա­րե­դար­ձին։ Հա­մեր­գը ըն­թա­ցած է ե­ռա­չափ լու­սա­յին խիստ տպա­ւո­րիչ շոու-ներ­կա­յաց­մամբ, որ իր մե­ծա­ծա­ւա­լու­թեամբ եւ բո­վան­դա­կու­թեամբ նոր խօսք էր հայ մշա­կու­թա­յին ի­րա­կա­նու­թեան մէջ։ Այդ հա­մեր­գին ներ­կայ էին Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սը, Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեա­ն, Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի Նա­խա­գահ Բա­կօ Սա­հա­կեան, Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տը, Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի նա­խա­գա­հը, քա­ղա­քա­կան բարձ­րաս­տի­ճան այլ պաշ­տօ­նեա­ներ:

ԳՆԱ­ՀԱ­ՏԱՆՔ

Ինչ­պէս ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի հետ հար­ցազ­րոյց­նե­րու ըն­թացքն յայտ­նե­ցին ԳՈ­ՀԱՐ-ի պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րը, ե­րաժշ­տա­խում­բին նպա­տա­կը աշ­խար­հով մէկ սփռուած հայ­կա­կան Սփիւռ­քին ու­րա­խու­թիւն եւ հա­ճոյք պար­գե­ւելն է եւ ա­նոր հայ­կա­կան ո­գին միշտ վառ պա­հե­լը: Հայ եր­գը այդ ա­ռա­քե­լու­թեան լա­ւա­գոյն մի­ջոց­նե­րէն մէկն է, եւ այ­սօր, հիմ­նադ­րու­մէն տասն­հինգ եւ ա­ւե­լի տա­րի­ներ ետք կա­րե­լի է վստահ ը­սել, որ ԳՈ­ՀԱՐ յա­ջո­ղած է իր այդ ա­ռա­քե­լու­թեան մէջ: Այս մէ­կուն ա­պա­ցոյ­ցը նախ հան­դի­սա­տե­սին սպա­սումն է, լեփ­լե­ցուն դահ­լիճ­նե­րը, ուր հան­դի­սա­կա­նը, յա­ճախ յո­տն­­կայս, ար­ցունքն աչ­քե­րուն կ՚ունկնդ­րէ եւ խում­բին հետ կ՚եր­գէ հայ­կա­կան սի­րուած եր­գե­րը:

ԳՈ­ՀԱՐ խում­բի գնա­հա­տանք­նե­րուն մէջ է նաեւ 2009 թուա­կա­նին Սերժ Սարգ­սեա­նի հրա­մա­նագ­րով, Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան ան­կա­խու­թեան հռչակ­ման 18-րդ տա­րե­դար­ձի ա­ռի­թով, մշա­կոյ­թի եւ ա­րուես­տի բնա­գա­ւա­ռին մէջ ներդ­րած նշա­նա­կա­լի ա­ւան­դի հա­մար բա­րե­րար Գո­հար Խա­չա­տու­րեա­նի պար­գե­ւատ­րու­մը Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան «Մով­սէս Խո­րե­նա­ցի» մե­տայ­լով։ Իսկ խում­բի հիմ­նա­դիր Յա­րութ Խա­չա­տու­րեան 2011 թուա­կա­նին Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեա­նի ձե­ռամբ նա­խա­գա­հա­կան նստա­վայ­րին մէջ կրկին պար­գե­ւատ­րուե­ցաւ «Մով­սէս Խո­րե­նա­ցի» շքան­շա­նով՝ տաս­նեակ տա­րի­ներ շա­րու­նակ Սփիւռ­քի զա­նա­զան գաղ­թօ­ճախ­նե­րու մէջ վասն հայ երգ-ե­րաժշ­տու­թեան, մշա­կոյ­թին պահ­պան­ման եւ տա­րած­ման սուրբ գոր­ծին մէջ տա­րած իր աշ­խա­տան­քին հա­մար:

Ա­րուեստ­նե­րու մե­կե­նաս Յա­րութ Խա­չա­տու­րեա­նի մտայ­ղա­ցումն է ԳՈ­ՀԱՐ-ը. Կիւմ­րիի մէջ ա­մէն մարդ գի­տէ 1997 թուա­կա­նէն ի վեր ի­րենց քա­ղաք այ­ցե­լող Յա­րութ Խա­չա­տու­րեա­նը: Ան ա­մե­նէն մեծ գոր­ծը կա­տա­րած է մշա­կու­թա­յին Կիւմ­րիի վե­րած­նուն­դի հա­մար: 1997 թուա­կա­նէն ի վեր Յա­րութ Խա­չա­տու­րեան կը շա­րու­նա­կէ նիւ­թա­պէս եւ բա­րո­յա­պէս հո­վա­նա­ւո­րել ԳՈ­ՀԱՐ-ի ամ­բողջ գոր­ծու­նէու­թիւ­նը՝ ի յի­շա­տակ իր հօր՝ Ա­րամ Խա­չա­տու­րեա­նի եւ ի յար­գանս իր մօր՝ Գո­հար Խա­չա­տու­րեա­նի: 185 հո­գի է ԳՈ­ՀԱՐ-ի ան­դամ­նե­րուն թի­ւը, յա­ւե­լեալ 100-է ա­ւե­լի ան­հատ­ներ կ՚աշ­խա­տին ԳՈ­ՀԱՐ-ի Մեծ Տան մէջ, որ կը պար­փա­կէ պան­դոկ, ճա­շա­րան եւ վա­ճա­ռա­տու­ներ: Այդ­քան մարդ, տա­րի­նե­րէ ի վեր, մշտա­կան աշ­խա­տանք ու­նի Կիւմ­րիի մէջ:

ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի հար­ցու­մին ի պա­տաս­խան Յա­րութ Խա­չա­տու­րեան ը­սաւ, որ միայն մար­դոց ու­րա­խու­թիւն պատ­ճա­ռելն է իր նպա­տա­կը: Իսկ այդ մէ­կը ին­քը ը­րած է հայ ա­րուես­տի մի­ջո­ցաւ: Մեծ ա­րուես­տա­սէր Յա­րութ Խա­չա­տու­րեա­նի կա­տա­րած գոր­ծը ի­րաւ, անգ­նա­հա­տե­լի է: Փոր­ձե­րուն կը տես­նէինք, թէ ինչ­պէս ան ա­մէն մէկ ե­րա­ժիշ­տի քով կե­ցած, հեր­թով կը հե­տե­ւի ա­մէն մէկ շար­ժու­մին, ձայ­նին, եր­գին... Ան գոց գի­տէ ԳՈ­ՀԱՐ-ը, որ ի­րեն հա­մար իւ­րա­տե­սակ ըն­տա­նիք մը դար­ձած է: «ԳՈ­ՀԱՐ-ը ե­րազ չէր, այլ մեր սի­րած ո­լոր­տը, մեր տու­նին մէջ տի­րած մի­ջա­վայ­րը: ԳՈ­ՀԱՐ-ի յա­ջո­ղու­թեան մա­սին ու­րիշ­ներ պէտք է խօ­սի­ն», մեր զրոյ­ցի ըն­թաց­քին ը­սաւ ան:

Իսկ Պէյ­րու­թի մէջ կա­յա­նա­լիք հա­րիւ­րա­մեա­կի նուի­րուած հա­մեր­գին անդ­րա­դառ­նա­լով՝ Յա­րութ Խա­չա­տու­րեան ը­սաւ. «Հա­րիւ­րա­մեա­կի նուի­րուած մեր հա­մեր­գը չորս օ­րուան ըն­թաց­քին հա­րուստ ծրա­գիր պի­տի ներ­կա­յաց­նէ լի­բա­նա­նա­հայ հան­դի­սա­տե­սին: Հա­րիւր երգ՝ չորս օ­րուան ըն­թաց­քին, որ ան­նա­խա­դէպ է»:

Ա­պա, Յա­րութ Խա­չա­տու­րեան, ու­րիշ խում­բե­րու վրայ ԳՈ­ՀԱՐ-ի ու­նե­ցած ազ­դե­ցու­թեան մա­սին մեր հար­ցու­մին հե­տե­ւեա­լը պա­տաս­խա­նեց.

«ԳՈ­ՀԱՐ-ի օ­րի­նա­կով շատ խում­բեր կան, ո­մանք ԳՈ­ՀԱՐ-ի ան­դամ­նե­րը կազ­մած են… Կրնանք ը­սել, որ ԳՈ­ՀԱՐ-ը դպրոց ե­ղաւ այն ա­ռու­մով, որ աշ­խու­ժու­թիւն ցո­լա­ցուց, Կիւմ­րիի մէջ ար­դէն կան ճա­զա­յին եր­կու խում­բեր, ո­րոնք ա­նուղ­ղա­կիօ­րէն ԳՈ­ՀԱՐ-ի ծնունդ­նե­րը կրնանք հա­մա­րել: ԳՈ­ՀԱՐ-ի ե­րաժշ­տա­կան ո­ճը իւ­րա­յա­տուկ է, սին­ֆո­ճազ, սին­ֆո­ֆոլք­րո­լիք կա­րե­լի է ը­սել, նո­թա­նե­րը, որ կը հնչեն, այ­լա­զան ե­ն»:

ԽՄԲԱ­ՎԱ­ՐԸ

ԳՈ­ՀԱՐ իր գոր­ծու­նէու­թեան սկսած է խմբա­վա­րու­թեամբ կիպ­րա­հայ բազ­մա­վաս­տակ ե­րա­ժիշտ՝ մա­էսթ­րօ Սե­պուհ Աբ­գա­րեա­նի, որ միեւ­նոյն ա­տեն ԳՈ­ՀԱՐ-ի գե­ղա­րուես­տա­կան ղե­կա­վարն էր: Մա­էսթ­րոն 2014 թուա­կա­նին հե­ռա­ցաւ կեան­քէն, Սե­պուհ Աբ­գա­րեա­նի հի­ւան­դու­թե­նէն եւ մա­հէն ի վեր խում­բը հա­մեր­գա­յին գոր­ծու­նէու­թիւն չէ ու­նե­ցած:

Բայց հան­դի­սա­տե­սը, ինչ­պէս նշեց Սե­ւակ Սե­րո­բեան, կը սպա­սէ ԳՈ­ՀԱՐ-ին: Այ­սօր խում­բը նոր խմբա­վար մը ու­նի. Հա­յաս­տա­նի ե­զա­կի կին խմբա­վար­նե­րէն մին՝ Նա­թա­լի Գալս­տեան, որ նա­խա­պէս Սե­պուհ Աբ­գա­րեա­նի օգ­նա­կանն էր:

ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ին ան ինք­նավս­տա­հօ­րէն ը­սաւ. «Մեծ խումբ ղե­կա­վա­րե­լը, ե­թէ կայ պա­տաս­խա­նա­տուու­թիւն, թի­ւի ի­մաս­տով, քա­ռա­սուն են ա­նոնք, թէ՛ հա­րիւր­քա­ռա­սուն, ին­ծի հա­մար մեծ նշա­նա­կու­թիւն չու­նի, երբ կան ու­ժը եւ հզօ­րու­թիւ­նը»: Մինչ ԳՈ­ՀԱՐ-ի խմբա­վա­րու­թիւ­նը ստանձ­նե­լը՝ Նա­թա­լի Գալս­տեան ու­նե­ցած է իր փոք­րիկ խում­բը՝ ե­րե­սուն­հինգ հո­գի­նոց կազ­մով, այ­սօր ան ամ­բող­ջո­վին նուի­րուած է ԳՈ­ՀԱՐ-ին։ Կայ փո­խա­դարձ վստա­հու­թիւն ա­նոր եւ ԳՈ­ՀԱՐ-ի ան­դամ­նե­րուն մի­ջեւ: Իսկ այս­պի­սի աշ­խա­տան­քի մէջ փոխվս­տա­հու­թիւ­նը ա­մե­նէն կա­րե­ւորն է:

Սե­րո­բեան նաեւ մատ­նան­շեց, որ ԳՈ­ՀԱՐ հա­մոյ­թի հա­մեր­գին ներ­կայ գտնուե­լու հա­մար տար­բեր եր­կիր­նե­րէ հա­յեր Լի­բա­նան պի­տի ժա­մա­նեն: Ան մաս­նա­ւո­րա­պէս ը­սաւ. «Շատ ըն­տա­նիք­ներ նա­խա­պէս Կիպ­րո­սէն քա­նի մը օ­րով պի­տի գան հա­մեր­գին ներ­կայ գտնուե­լու, կան նաեւ այլ եր­կի­րե­րէ գա­լիք­ներ»: Սե­րո­բեան նաեւ մատ­նանշ­եց, թէ հա­կա­ռակ ա­նոր, որ ԳՈ­ՀԱՐ-ը ե­րեք տա­րի բե­մա­կան գոր­ծու­նէու­թիւն չէ ու­նե­ցած, բայց իր ա­ռօ­րեայ փոր­ձե­րը շա­րու­նա­կած է բնա­կա­նոն կեր­պով: «ԳՈ­ՀԱՐ-ը միշտ նպա­տակ ու­նի այ­ցե­լել հա­յա­հոծ գա­ղութ­ներ, ուր կան հա­յա­պահ­պան­ման հե­տա­մուտ հա­յեր, ո­րոնք կա­րօտ են հայ եր­գին: ԳՈ­ՀԱՐ-ը իր ո­ճը ան­փո­փոխ կը պա­հէ», հաս­տա­տե­ցին մեր զրու­ցա­կից­նե­րը:

Իսկ գա­լով Կիւմ­րիի մէջ տե­ղի ու­նե­ցած խում­բի գլխա­ւոր փոր­ձին, նկա­տենք, որ խում­բը կազմ ու պատ­րաստ է յա­ռա­ջի­կայ չորս հա­մերգ­նե­րուն՝ նոր հա­մեր­գա­յին ծրագ­րով, նոր եր­գե­րով, ո­րոնց մեծ մա­սը նո­րու­թիւն պի­տի ըլ­լան ԳՈ­ՀԱՐ-ի եր­գե­րուն ծա­նօթ հան­դի­սա­տե­սի հա­մար:

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ