ԾԻԾՂՈՒՆ ՏՈՂԱՆՑՔ

Մխի­թա­րեան սա­նուց միու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուած «Հինգ հա­րիւր ծիծ­ղուն աչք» ա­մա­նո­րեան ծրա­գի­րը այս տա­րի եւս կեան­քի կո­չուե­ցաւ փայ­լուն յա­ջո­ղու­թեամբ։ Միու­թեան կող­մէ ո­րո­շուած հա­մայն­քա­յին զա­նա­զան վար­ժա­րան­նե­րու ա­շա­կերտ­նե­րուն ա­մա­նո­րեան նուէր­ներ բաժ­նե­լու ուղ­ղեալ այս նա­խա­ձեռ­նու­թիւ­նը հա­մայն­քա­յին կեան­քէն ներս կ՚ար­ժա­նա­նայ ան­մի­ջա­կան ու­շադ­րու­թեան եւ տա­րիէ տա­րի ա­նոր նա­խըն­թաց­նե­րը կը խո­րա­նան աս­տի­ճա­նա­բար։ Մխի­թա­րեան սա­նուց միու­թեան վար­չա­յին­ներն ու այս ծրագ­րին ներգ­րա­ւուած կա­մա­ւոր­նե­րը ե­րէկ ի­րա­կա­նա­ցու­ցին Պէզ­ճեան մայր վար­ժա­րա­նի, Սա­մա­թիոյ Ա­նա­րատ Յղու­թիւն վար­ժա­րա­նի եւ Կէ­տիկ­փա­շա­յի «Հրանդ Տինք» վար­ժա­րա­նի ա­շա­կերտ­նե­րուն ա­մա­նո­րեան նուէր­նե­րուն բաշ­խու­մը։ Տղա­քը Կա­ղանդ պա­պու­կին ձե­ռամբ այդ նուէր­նե­րը ստա­նա­լով ապ­րե­ցան մեծ ե­ռու­զեռ։ Իսկ այս օ­րուան տե­ւո­ղու­թեան մխի­թա­րեան­ցի­նե­րը ի­րե­րա­յա­ջորդ այ­ցե­լե­ցին Թոփ­գա­բուի Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նը, Գալ­ֆաեան Տու­նը եւ Պո­մոն­թիի Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նը, ուր եւս Կա­ղանդ պա­պու­կի ձե­ռամբ հաս­ցու­ցին փոք­րիկ­նե­րուն նուէր­նե­րը։

Մխի­թա­րեան­ցի­նե­րու ա­պա­հո­ված այս ծիծ­ղուն տո­ղանց­քը 2016-ի տա­րե­մու­տին ու­նե­ցաւ նաեւ յա­ւե­լեալ ե­րանգ մը, Թրքա­հայ ու­սուց­չաց հիմ­նար­կի վար­չու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ։ Ար­դա­րեւ, հիմ­նար­կի վար­չու­թիւ­նը փա­փա­քած էր, որ «Հրանդ Տինք» վար­ժա­րա­նի ա­շա­կերտ­նե­րուն նուի­րա­բաշ­խու­մը ի­րա­կա­նա­նայ Գում­գա­բուի Պէզ­ճեան սրա­հի եր­դի­քին տակ՝ մաս­նա­ւոր խրախ­ճան­քի մը ձե­ւա­չա­փին մէջ։ Ուս­տի, ե­րէկ կէ­սօ­րուան ժա­մե­րուն վար­ժա­րա­նի տղա­քը հա­մախմ­բուե­ցան Պէզ­ճեան սրա­հին մէջ, ուր ի­րենց հա­մար սար­քուե­ցաւ կէ­սօ­րուան ճաշ մը եւ ի­րենց իսկ մաս­նակ­ցու­թեամբ կեան­քի կո­չուե­ցաւ խրախ­ճան­քա­յին ծրա­գիր մը։ Ներ­կայ էին Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան, Հայ Կա­թո­ղի­կէից Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան, Վե­րա­պա­տուե­լի Գրի­գոր Ա­ղա­պա­լօղ­լու, Հայր Աբ­րա­համ Ֆը­րա­տեան, ո­րոնք ի­րենց օրհ­նու­թիւ­նը փո­խան­ցե­ցին փոք­րիկ­նե­րուն։ Թրքա­հայ ու­սուց­չաց հիմ­նար­կի վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ Սար­գիս Քիւ­լէ­կէչ եւ իր ըն­կեր­նե­րը, Յա­րու­թիւն-Դա­լար Հո­րո­զօղ­լու ա­մո­լին կող­մէ գլխա­ւո­րուած «Հրանդ Տինք» վար­ժա­րա­նի կա­մա­ւոր­նե­րը, Ռա­քէլ Տինք եւ բազ­մա­թիւ դէմ­քեր փու­թա­ցած էին ու­րա­խա­կից ըլ­լա­լու ա­շա­կերտ­նե­րուն՝ Նոր տա­րուան եւ Ս. Ծննդեան առ­թիւ։ Ներ­կայ էին նաեւ վար­ժա­րա­նի տնօ­րէ­նու­հի Հե­րիք­նազ Ա­ւա­գեան, փոխ-տնօ­րէն Դա­ւիթ Խա­չատրեան եւ ու­սուց­չա­կան կազ­մը։

Կէ­սօ­րուան ճա­շէն վերջ տղա­քը գոր­ծադ­րե­ցին խրախ­ճան­քի յայ­տա­գի­րը՝ ծա­փա­հա­րու­թիւն­նե­րու ար­ժա­նա­նա­լով ի­րենց ար­տա­սա­նու­թիւն­նե­րով, եր­գե­րով ու պա­րե­րով։ Յու­շա­նուէր­ներ պատ­րաստուած էին Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի, Զէ­քիեան Գե­րա­պայ­ծա­ռի եւ Վե­րա­-պատուե­լի Ա­ղա­պա­լօղ­լուի հա­մար։ Թրքա­հայ ու­սուց­չաց հիմ­նար­կին եւ Մխի­թա­րեան սա­նուց միու­թեան վար­չու­թիւն­նե­րուն հա­մար պատ­րաս­տուած յու­շա­նուէր­ներն ալ յանձ­նուե­ցան ա­տե­նա­պետ­նե­րուն՝ Սար­գիս Քիւ­լէ­կէ­չի եւ Վար­դան Պալ­մում­ճեա­նի։ Յու­շա­նուէր մըն ալ ստա­ցաւ Ռա­քէլ Տինք։ Դպրո­ցի ա­շա­կերտ­նե­րը շատ ջերմ մթնո­լոր­տի մը մէջ յանձ­նե­ցին այդ բո­լո­րը, նաեւ Հո­րո­զօղ­լու ա­մո­լին հա­մար ալ պատ­րաս­տած էին ա­մա­նո­րեան մաս­նա­ւոր շնոր­հա­կա­լա­գիր մը։

Յայ­տագ­րի յատ­կան­շա­կան հանգրուան­նե­րէն մին բնո­րո­շեց նաեւ Լի­լիթ Չի­լին­կեա­րեա­նի սրտի խօս­քը։ Ար­դա­րեւ, ան ան­ցեալ տա­րի շրջա­նա­ւարտ ե­ղած էր «Հրանդ Տինք» վար­ժա­րա­նէն, ներ­կա­յիս կ՚ու­սա­նի Հա­յաս­տա­նի մէջ եւ յատ­կա­պէս փու­թա­ցած էր մաս­նակ­ցե­լու հա­մար ե­րէ­կուան հա­ւա­քոյ­թին՝ փո­խան­ցե­լով իր ան­կեղծ բա­րե­մաղ­թան­քը։

Նկա­տի ու­նե­նա­լով, որ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան ծան­րա­բեռ­նուած ծրագ­րին բե­րու­մով հնա­րա­ւո­րու­թիւն չէր ու­նե­ցած հե­տե­ւե­լու ամ­բողջ յայ­տագ­րին, իր յու­շա­նուէ­րը տա­րուե­ցաւ Պատ­րիար­քա­րան եւ յանձ­նուե­ցաւ այն­տեղ։ Նո­րին Սրբազ­նու­թեան կար­գադ­րու­թեամբ դպրո­ցի բո­լոր ա­շա­կերտ­նե­րուն նուի­րուե­ցան Նոր կտա­կա­րան­ներ։

Խրախ­ճան­քի տե­ւո­ղու­թեան հա­տուե­ցաւ Ա­մա­նո­րի առ­թիւ կար­կան­դակ մը եւ յայ­տագ­րի այս բաժ­նի ա­ւար­տին զու­գա­հեռ դահ­լիճ հա­սան մխի­թա­րեան­ցի­նե­րը, ո­րոնք Կա­ղանդ պա­պու­կին ըն­կե­րակ­ցու­թեամբ փու­թա­ցած էին բաժ­նե­լու հա­մար տղոց նուէր­նե­րը։ Պէզ­ճեան սրա­հի եր­դի­քին տակ այս հանգ­րուա­նին եւս ապ­րուե­ցաւ ան­նա­խըն­թաց ո­գե­ւո­րու­թիւն մը եւ «Հրանդ Տինք» վար­ժա­րա­նի ա­շա­կերտ­նե­րը անն­կա­րագ­րե­լի ապ­րում­նե­րով դի­մա­ւո­րե­ցին Ա­մա­նո­րը եւ Կա­ղանդ պա­պու­կին ձե­ռամբ ստա­ցան ի­րենց համար պատրաստուած զանազան նուէր­նե­րը։