ԱՒԱՆԴՈՅԹՆԵՐՈՒՆ ՀԱՒԱՏԱՐԻՄ

Ճրա­գա­լոյ­ցի ու­րա­խա­րար օրն է: Վա­ղը հա­մայն հա­յու­թիւ­նը կը տօ­նէ Սուրբ Ծննդեան եւ Աս­տուա­ծա­յայտ­նու­թեան տօ­նը, իսկ մինչ այդ, այ­սօր, նա­խա­տօ­նա­կի այս հրա­շա­լի ա­ռի­թով, կը հա­մախմ­բուի ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ՝ ներ­կայ ըլ­լա­լու Ճրա­գա­լոյ­ցի պա­տա­րա­գին:

Ի տար­բե­րու­թիւն Սփիւռ­քի, ուր հա­յե­րը Ճրա­գա­լոյ­ցը (Խթու­մը) կը նշեն նաեւ տօ­նա­կան սե­ղան­նե­րուն շուրջ, Հա­յաս­տա­նի մէջ, հա­յաս­տան­ցի­նե­րու շրջա­նա­կէն ներս ըն­դու­նուած չէ Սուրբ Ծնուն­դի նա­խորդ օ­րը մաս­նա­ւոր Ճրա­գա­լոյ­ցի կե­րա­կուր­ներ պատ­րաս­տել եւ հա­մախմ­բուիլ Խթու­մի ե­րե­կո­յեան:

Մինչ այդ, Սփիւռ­քի մէջ ապ­րող մեր հայ­րե­նա­կից­նե­րը այլ ա­ւան­դոյ­թով մը կը տօ­նեն նա­խա­տօ­նակ այս օ­րը:

Հա­յաս­տա­նի մէջ Ճրա­գա­լոյ­ցը ըն­տա­նե­կան սե­ղա­նի շուրջ հա­մախմբ­ման ա­ռի­թի վե­րա­ծած են վեր­ջին տա­րի­նե­րուն հաս­տա­տուած սու­րիա­հայ ըն­տա­նիք­նե­րը, ո­րոնք հայ­րե­նի­քի մէջ գրե­թէ պահ­պա­նած են սու­րիա­կան հա­մայն­քի ա­ւան­դոյթ­նե­րը եւ կը շա­րու­նա­կեն նշել ինչ­պէս Ճրա­գա­լոյ­ցի ըն­տա­նե­կան նա­խա­տօ­նակ­նե­րը, այն­պէս ալ՝ այլ ա­ւան­դոյթ­ներ, զորս սո­վո­րու­թիւն չու­նին նշե­լու հա­յաս­տան­ցի­նե­րը, ինչ­պէս՝ Մի­ջինք եւ այլ ա­ռիթ­ներ:

Սու­րիա­կան պա­տե­րազ­մը դա­ժան հարուած մըն էր ողջ Սու­րիոյ հա­մար, իսկ հա­յու­թիւ­նը պար­զա­պէս կրեց այդ ար­հա­ւիր­քի ան­մի­ջա­կան ազ­դե­ցու­թիւ­նը, եւ տա­րի­նե­րով կազ­մա­կեր­պուած ու կա­ռոյց­ներ ստեղ­ծած գա­ղու­թը ցի­րու­ցան ե­ղաւ: Հա­յաս­տան տե­ղա­փո­խուեցան 4000-7000 սու­րիա­հա­յեր, ո­րոնց մէկ մա­սը տե­ղա­շար­ժուե­ցաւ՝ Եւ­րո­պա, Լի­բա­նան կամ ետ՝ Սու­րիա եր­թա­լով, իսկ Հա­յաս­տան ե­կած­նե­րուն հիմ­նա­կան մա­սը մնաց երկ­րին մէջ եւ այս­տեղ յա­ռա­ջա­ցաւ պզտիկ սու­րիա­կան հա­մայնք մը, որ փոր­ձեց միա­սին ըլ­լա­լով յաղ­թա­հա­րել պա­տե­րազ­մի դա­ժան հա­րուած­նե­րուն հետ­քե­րը: Ա­նոնց մէկ մա­սը կորսն­ցու­ցած է ա­մէն ինչ, միւս մա­սը՝ ա­նո­րո­շու­թեան մէջ է, շա­տեր սպա­սու­մով են, որ պա­տե­րազ­մը այ­լեւս կը վեր­ջա­նայ եւ կը վե­րա­դառ­նան ի­րենց տու­նե­րը, իսկ ընդ­հան­րա­պէս, չեն կորսնց­ներ յոյ­սը եւ կը փոր­ձեն տու­նե­րէն հե­ռու ու­րախ ա­ռիթ­ներ ստեղ­ծել՝ նշե­լու հա­մար ի­րենց սի­րե­լի տօ­նե­րը, ու­րա­խաց­նե­լու պզտիկ­նե­րը:

Կա­ղան­դի գի­շե­րը Ե­րե­ւա­նի մէջ բնա­կող սու­րիա­հայ տաս­նեակ ըն­տա­նիք­ներ հա­մախմ­բուած էին «Ար­մե­նիա Մա­րիոթ» պան­դո­կի եր­դի­քին տակ՝ մաս­նա­կից ըլ­լա­լու հա­լէ­պա­հայ սի­րուած եր­գիչ Յով­սէփ Գաս­պա­րեա­նի եւ իր «Կո­մի­տաս» նուա­գա­խում­բի ե­լոյ­թին: Մինչ պա­տե­րազ­մա­կան տա­րի­նե­րուն Յով­սէփ Գաս­պա­րեա­նի եւ ա­նոր նուա­գա­խում­բի ե­լոյթ­նե­րը սպա­սուած ա­ռիթ­ներ էին Սու­րիոյ մէջ: Հայ­կա­կան ժո­ղովր­դա­կան, ազ­գա­յին եր­գե­րու սի­րե­լի կա­տա­րում­նե­րով եր­գիչն ու նուա­գա­խում­բը ծա­նօթ ու սպա­սուած ա­նուն­ներ էին Սու­րիոյ մէջ, նոյն­պէս՝ Սու­րիա­յէն դուրս, այլ հայ­կա­կան հա­մայնք­նե­րու մէջ: Պա­տե­րազ­մէն ետք Յով­սէփ եւ իր նուա­գա­խում­բի տղա­քը նոյն­պէս հե­ռա­ցան Հա­լէ­պէն, ա­ռա­ջին տա­րին հաս­տա­տուե­ցան Հա­յաս­տան, սա­կայն յե­տոյ հե­ռա­ցան եւ այ­սօր Եւ­րո­պա­յի հայ­կա­կան շրջա­նակ­նե­րէն ներս կը տա­նին ի­րենց ե­րաժշ­տա­կան գոր­ծու­նէու­թիւ­նը:

Յով­սէ­փի եւ իր նուա­գա­խում­բի հա­յաս­տա­նեան այս Կա­ղան­դի ե­լոյ­թը ի­րա­պէս նուէր մըն էր սու­րիա­հա­յե­րուն հա­մար, ո­րոնք փու­թա­ցին գնե­լու սի­րե­լի եր­գի­չի հա­մեր­գի տոմ­սակ­նե­րը եւ Կա­ղան­դի գի­շե­րը ան­ցը­նել ա­նոնց ըն­կե­րակ­ցու­թեամբ: Հա­ճե­լի ե­րե­կոյ­թի խան­դա­վառ մթնո­լոր­տը եր­կար ժա­մա­նակ ջերմ յի­շո­ղու­թիւն մը ըլ­լա­լով կը մնայ ան­ցեա­լի յու­շե­րը վե­րա­պա­րած սու­րիա­հա­յե­րուն հա­մար։ Ա­նոնք «Ար­մե­նիա Մա­րիոթ»ին մէջ վա­յե­լե­ցին ի­րա­պէս տօ­նա­կան ե­րե­կոյ մը:

Սու­րիա­հայ ըն­տա­նիք­նե­րու ե­րա­խա­նե­րուն հա­մար Հա­յաս­տա­նի մէջ Կա­ղան­դի նուէր­ներ պատ­րաս­տած են ինչ­պէս քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նը, Սփիւռ­քի նա­խա­րա­րու­թիւ­նը, այն­պէս ալ՝ սու­րիա­հա­յե­րու հար­ցե­րը հա­մա­կար­գող միու­թիւն­ներ, ո­րոնց­մէ նշա­նա­ւոր է «Հա­լէպ» հայ­րե­նակ­ցա­կան բա­րե­սի­րա­կան հա­սա­րա­կա­կան կազ­մա­կեր­պու­թիւ­նը, որ ո՛չ կա­ռա­վա­րա­կան եւ ոչ ալ շա­հոյթ հե­տապն­դող կազ­մա­կեր­պու­թիւն մըն է: Ան հիմ­նադ­րուած եւ ար­ձա­նագ­րուած է 2013 թուա­կա­նին՝ Հա­յաս­տա­նի մէջ, ինչ­պէս նաեւ մաս­նա­ճիւղ մը ու­նի Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­ներ։ «Հա­լէպ» կազ­մա­կեր­պու­թեան հիմ­նա­կան նպա­տակն է տրա­մադ­րել շտապ օգ­նու­թիւն՝ սու­րիա­ցի ա­մե­նա­խո­ցե­լի ըն­տա­նիք­նե­րուն եւ ան­հատ­նե­րուն՝ ա­պա­հո­վե­լով ա­ռաջ­նա­հերթ օգ­նու­թիւն եւ հիմ­նա­կան լու­ծում­ներ, դիւ­րաց­նե­լու հա­մար Հա­յաս­տա­նի մէջ սու­րիա­ցի­նե­րու բնա­կե­ցու­թիւնն ու յար­մա­րե­ցու­մը: Եր­կու տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին այս կազ­մա­կեր­պու­թիւ­նը ա­մէն ինչ ը­րած է՝ ա­պա­հո­վե­լով Հա­յաս­տա­նի մէջ ա­պաս­տան գտած սու­րիա­ցի­նե­րու բա­րօ­րու­թիւ­նը եւ ար­ժա­նա­պա­տիւ կեան­քի պայ­ման­նե­րը՝ ար­գելք հան­դի­սա­նա­լով ար­տա­գաղ­թի հրա­տապ ե­րե­ւոյ­թին՝ որ­պէս­զի ա­նոնք հա­մախմ­բուած մնան Հա­յաս­տա­նի մէջ եւ սու­րիա­կան քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազ­մի ա­ւար­տին հնա­րա­ւո­րու­թիւն ու­նե­նան վե­րա­դառ­նալ եւ տէր կանգ­նիլ ի­րենց սե­փա­կան ստա­ցուած­քին: Կա­ղան­դի օ­րե­րուն կազ­մա­կեր­պու­թիւ­նը տօ­նա­կան խրախ­ճանք կազ­մա­կեր­պած էր սու­րիա­հայ ե­րա­խա­նե­րու եւ պա­տա­նի­նե­րու հա­մար, գե­ղա­րուես­տա­կան յայ­տա­գիր ու նուէր­ներ պատ­րաս­տած էր ա­նոնց հա­մար, նաեւ ա­ռան­ձին ձեռ­նար­կով մը ու­րա­խա­ցու­ցած էր հաշ­ման­դամ սու­րիա­հա­յե­րու ե­րա­խա­նե­րու «Ա­րե­ւիկ» կեդ­րո­նի սա­նե­րը: Այս կազ­մա­կեր­պու­թեան հիմ­նա­կան մի­ջոց­նե­րը կը գո­յա­նան բա­րե­րար­նե­րու նուի­րա-տըւու­թիւն­նե­րէն եւ մի­ջազ­գա­յին հիմ­նադ­րամ­նե­րու եւ կա­ռոյց­նե­րու նիւ­թա­կան օ­ժան­դա­կու­թիւն­նե­րէն: «Հա­լէպ» հայ­րե­նակ­ցա­կան բա­րե­սի­րա­կան հա­սա­րա­կա­կան կազ­մա­կեր­պու­թիւ­նը ար­դէն ութ բնա­կա­րան գնած է Հա­յաս­տան բնա­կող կա­րի­քա­ւոր սու­րիա­հա­յե­րու հա­մար. բնա­կա­րան­նե­րը կը գնեն բա­րե­րար­նե­րը, ա­նոնք կը պատ­կա­նին բա­րե­րար­նե­րուն, նո­րո­գումն ու կա­հա­ւո­րու­մը կը կա­տա­րէ ՄԱԿ-ի փախս­տա­կան­նե­րու հար­ցե­րով գե­րա­գոյն յանձ­նա­կա­տա­րի հա­յաս­տա­նեան գրա­սե­նեա­կը, իսկ սու­րիա­հա­յե­րը այդ տու­նե­րուն մէջ կը բնա­կին ա­ռանց վար­ձավ­ճար­նե­րու, մին­չեւ եօթ տա­րի նախ­նա­կան ժամ­կէ­տով:

Կա­ղան­դի եւ այլ տօ­նե­րու նուէր­նե­րու կար­գին սո­վո­րա­բար «Հա­լէպ» միու­թիւ­նը կը կա­րե­ւո­րէ ձե­ռա­գործ ի­րե­րու ար­ժէ­քը եւ միշտ կը ջա­նայ իր շուրջ հա­մախմ­բուած սու­րիա­հայ կի­նե­րու օգ­նու­թեամբ ձե­ռա­գործ ի­րեր, յու­շա­նուէր­ներ, հիւ­սուածք­ներ եւ այլ ձե­ռքի ­գործ­եր պատ­րաս­տել, ո­րոնց մէջ նաեւ կը պահ­պա­նուին Հա­լէ­պի հայ­կա­կան ձե­ռա­գոր­ծա­կան, տնայ­նա­գոր­ծա­կան ա­ւան­դոյթ­նե­րը: Սո­վո­րա­բար նաեւ պզտիկ տօ­նա­վա­ճառ­ներ կը կազ­մա­կեր­պեն, ու­տե­լիք­ներ եւ այլ ի­րեր կը վա­ճա­ռեն ու հա­սոյ­թը կրկին կ՚ուղ­ղեն Հա­յաս­տան բնա­կող սու­րիա­հայ կա­րի­քա­ւոր­նե­րուն: Կա­ղան­դի առ­թիւ կազ­մա­կեր­պուող այդ տօ­նա­վա­ճառ­նե­րը նոյն­պէս հա­լէ­պեան ազ­գա­յին կեան­քէն Հա­յաս­տան բե­րուած ա­ւան­դոյթ մըն է, զոր կը պա­հեն սու­րիա­հա­յե­րը:

Ա­մե­նէն կա­րե­ւոր ա­ւան­դոյ­թը, ան­շուշտ, պահ­պա­նումն է ու­տես­տա­յին մշա­կոյ­թին, զոր սու­րիա­հա­յե­րը ոչ միայն Հա­յաս­տան բե­րած են, այլ նաեւ տա­րա­ծած են հա­յաս­տան­ցի­նե­րու մէջ:

Կա­ղան­դը սու­րիա­հա­յե­րը դի­մա­ւո­րե­ցին ա­րեւմ­տա­հայ­կա­կան խո­հա­նո­ցին բնո­րոշ ճա­շե­րով՝ պատ­րաս­տե­ցին լեցուած հաւ, մի­սով եւ կա­նա­չե­ղէ­նով փա­թոյթ­ներ, խմո­րով եւ պա­նի­րով ծա­լիկ­ներ, կո­լո­լակ­ներ, ըն­կոյ­զով, կա­սիա­յով ա­նու­շե­ղէն եւ այն ա­մէ­նը, ինչ որ մշտա­պէս Կա­ղան­դի շրջա­նին կը պատ­րաս­տէին Հա­լէպ գտնուած օ­րե­րուն: Իսկ Նոր տա­րուան ա­ռա­ջին օ­րուան սո­վո­րա­բար կը սկսին մա­ծու­նով կո­լո­լա­կով (մա­ծու­նով քէօֆ­թէ), այն յոյ­սով, որ տա­րին ճեր­մակ կը սկսի:

Խթու­մի կե­րա­կուր­նե­րու շար­քին հա­լէ­պա­հա­յե­րը կը կա­րե­ւո­րեն ծե­ծա­ծով ա­պու­րը, ա­զատ­քե­ղով ձուա­ծե­ղը: Իսկ հա­յաս­տան­ցի­նե­րը այդ օ­րը տա­կա­ւին կը շա­րու­նա­կեն Կա­ղան­դի սե­ղա­նը եւ մաս­նա­ւոր պատ­րաս­տու­թիւն չեն տես­ներ Խթու­մի գի­շե­րուան հա­մար, ի տար­բե­րու­թիւն Սուրբ Ծնուն­դի, ո­րու հա­մար թէ՛ Հա­յաս­տա­նի մէջ եւ թէ Սփիւռ­քի մէջ ա­ւան­դա­կան հայ­կա­կան տօ­նա­կան ճա­շա­ցանկ ըն­դու­նուած է՝ ձուկ, հա­րի­սա, քէշ­քէք, ա­պուխտ, ե­ղինձ, չոր բան­ջա­րով ա­պուր, Սուրբ Ծննդեան գա­թայ եւ փախ­լա­ւա, գի­նի:

Ըն­տա­նե­կան սե­ղա­նի շուրջ ա­մէն մարդ կը խոր­հի Սուրբ Ծննդեան եր­կու­հա­զա­րա­մեայ խոր­հուր­դի մա­սին եւ Տի­րոջ ծնուն­դը եւս ա­ռիթ մը կը նկա­տէ՝ նո­րո­գուե­լու եւ նոր կեան­քի սկսե­լու հա­մար:

ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴԵԱՆ ՈՒ ՆՈՐ ՏԱ­ՐՈՒԱՆ ՄԱՂ­ԹԱՆՔ­ՆԵՐ

Տ. ԲԱԳ­ՐԱՏ Ե­ՊԻՍ­ԿՈ­ՊՈՍ ԳԱԼՍ­ՏԱ­նԵԱ­ն (Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Տա­ւու­շի Թե­մի ա­ռաջ­նորդ).-

Շնոր­հա­ւոր Նոր տա­րի եւ Սուրբ Ծնունդ: Այս խօս­քե­րով կ՚ող­ջու­նենք այս օ­րե­րուն զի­րար եւ վստա­հա­բար կը ստա­նանք պա­տաս­խա­նը՝ «Օրհ­նեալ է Սուրբ Ծնուն­դը Քրիս­տո­սի»: Այս օ­րե­րուն, նա­խա­տօ­նա­կան շրջա­նին եր­ջան­կու­թիւն ու­նե­ցանք այ­ցե­լե­լու Տա­ւու­շի տա­րած­քաշր­ջա­նի ե­րե­սու­ներ­կու գիւ­ղեր, սահ­մա­նին գտնուող սահ­մա­նա­պահ գիւ­ղեր, շուրջ վեց հա­զար ա­շա­կերտ­նե­րու եւ ու­սու­ցիչ­նե­րու հան­դի­պե­լով, տես­նե­լով ա­նոնց ու­րա­խու­թիւնն ու ցնծու­թիւ­նը, լե­ցուե­ցանք, ներշն­չու­ցանք եւ ան­գամ մը եւս վե­րա­հաս­տա­տուե­ցանք մեր հայ­րե­նի­քի, մեր սուրբ ե­կե­ղեց­ւոյ լու­սա­ւոր եւ պայ­ծառ գա­լի­քի ի­րա­կա­նու­թեամբ:

Մեր մաղ­թանքն է, որ յա­ռա­ջի­կայ՝ 2016 թուա­կա­նին եւ ա­նոր օրհ­նող եւ օ­ծող մա­նուկ Յի­սու­սի Սուրբ Ծննդեան ի­րա­կա­նու­թեան մէջ մնալ հա­ւա­տա­րիմ՝ այն բարձր ար­ժէք­նե­րուն, զորս դուք ձեր ձեռ­քե­րով ստեղ­ծած էք, մեր հո­գե­ւոր, մշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գու­թեա­ն, ո­րով լե­ցուած եւ ո­րով զար­դա­րուած է մեր եր­կի­րը, մեր հայ­րե­նի­քի հան­դէպ ու­նե­ցած ան­սա­սան ուխ­տին, ո­րով դուք իսկ, ձեր կեան­քե­րով կը վկա­յէք ա­տոր մա­սին՝ ա­մէն օր գտնուե­լով կեան­քի եւ մա­հուան խաչ­մե­րու­կի վրայ եւ նաեւ, հա­ւատ­քով լե­ցուե­լու մեր Սուրբ Ե­կե­ղե­ցւոյ կեան­քին մէջ, դարձ­նե­լով զայն կեն­դա­նի, վկա­յող ի­րա­կա­նու­թիւն:

Կ՚ու­զեմ շնոր­հա­ւո­րել բո­լո­րս, որ­պէս­զի Աս­տուած ու­րա­խու­թիւ­նը ան­պա­կաս դարձ­նէ մեր կեան­քին մէջ, կը շնոր­հաւ­ո­րեմ բո­լո­րը, ո­րու հա­մար հայ­րե­նի­քը սոսկ պա­տա­հա­կա­նու­թիւն չէ, ո­րու հա­մար հայ­րե­նի­քը ապ­րում մըն է, կեանք եւ կեն­սա­գոր­ծու­նէու­թիւն: Կը մաղ­թեմ մեր զի­նուոր­նե­րուն խա­ղաղ, ա­պա­հով ծա­ռա­յու­թիւն, շու­տա­փոյթ վե­րա­դարձ ի­րենց հայ­րե­նա­կան օ­ճախ­ներ, ա­ւե­լի ամբղ­ջա­կան եւ ա­ւե­լի լե­ցուն դարձ­նե­լու այն հպար­տու­թիւ­նը, ո­րով կ­­՚ապ­րին ի­րենց ըն­տա­նիք­նե­րը, եւ մենք բո­լորս՝ Հա­յաս­տա­նի մէջ եւ Հա­յաս­տա­նէն դուրս:

Աս­տուած իր ներ­կա­յու­թեամբ թող ա­ռաջ­նոր­դէ մեզ դէ­պի խա­ղաղ հանգ­րուան­ներ, բա­րե­կե­ցիկ կեանք, ամ­բող­ջա­կան ա­պա­քի­նում մեր բո­լոր հո­գե­ւոր եւ ֆի­զի­քա­կան դժուա­րու­թիւն­նե­րէն:

ԱՐ­ՏԱԿ ԲԵԳ­ԼԱ­ՐԵԱՆ (Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի վար­չա­պե­տի մամ­լոյ խօս­նակ).-

Անց­նող տա­րին բա­ւա­կա­նին լե­ցուն էր ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րով, եւ հա­յու­թիւ­նը ար­ձա­նագ­րեց թէ՛ յա­ջո­ղու­թիւն­ներ եւ թէ ան­յա­ջո­ղու­թիւն­ներ: Հա­մազ­գա­յին նշա­նա­կու­թեամբ ա­մե­նա­կա­րե­ւոր ի­րա­դար­ձու­թիւ­նը հա­րիւ­րա­մեակն էր, ո­ր նոր փուլ դար­ձաւ հա­յու­թեան կեան­քին մէջ:

Կա­րե­ւոր է ամ­փո­փել նաեւ ար­ցա­խեան զար­գա­ցում­նե­րը: Զգա­լի ձեռք­բե­րում էր խորհր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րը, ինչ որ առ­նուած մեծ քայլ մըն էր Ար­ցա­խի ժո­ղովր­դա­վա­րու­թեան կա­յաց­ման ճա­նա­պար­հին: Ցա­ւօք, լա­րուած էր ի­րա­վի­ճա­կը սահ­մա­նին, եւ ու­նե­ցանք տաս­նեակ կո­րուստ­ներ: Հա­կա­ռա­կոր­դը ա­ւե­ցուց լա­րու­մը նաեւ սպա­ռա­զի­նու­թիւն­նե­րու գոր­ծած­ման տե­սան­կիւ­նէ՝ անց­նե­լով մեծ տրա­մա­չափ ու­նե­ցող զի­նա­տե­սակ­նե­րու: Ա­մէն պա­րա­գա­յի, կրնանք յա­րա­բե­րա­կան խա­ղա­ղու­թեան պահ­պա­նու­մը հա­մա­րել մեր գլխա­ւոր ձեռք­բե­րու­մը:

Կը շնոր­հա­ւո­րեմ ողջ հա­յու­թեան Ա­մա­նո­րը եւ Սուրբ Ծնուն­դը՝ մաղ­թե­լով օ­ճա­խի ջեր­մու­թիւն, խա­ղաղ եր­կինք եւ հա­մազ­գա­յին միաս­նա­կա­նու­թիւն ու սէր:

ՍԱՐ­ՄԷ ԳԱ­ՍԱ­ՊԵԱՆ ՄԻ­ՆԱ­ՍԵԱՆ (Պէյ­րու­թի «Ռա­տիօ Սե­ւա­ն­»ի խօս­նակ).-

Այս Նոր տա­րիին կը մաղ­թեմ ուժ, կո­րով եւ անս­պառ ե­ռանդ: Այս տա­րին թո­ղեր­ջա­նիկ եւ շնոր­հա­շատ տա­րի մը ըլ­լայ հայ հա­մայնք­նե­րուն հա­մար, իսկ Հա­յաս­տա­նը վա­յե­լէ խա­ղա­ղա­բեր ու բա­րե­բեր տա­րի­ներ: Ան­կեղ­ծու­թիւ­նը, սէ­րը եւ նե­րո­ղամ­տու­թիւ­նը թող ըլ­լան ա­մէն մարդ ա­րա­րա­ծի բա­րի յատ­կա­նիշ­նե­րը, հա­յու­թիւ­նը, մարդ­կու­թիւ­նը առ­հա­սա­րակ, հե­ռու թող մնայ ա­մէն տե­սակ չա­րի­քէ, նա­խան­ձէ եւ ա­տե­լու­թե­նէ: Այս տօ­նա­կան ա­ռի­թով կը շնոր­հա­ւո­րեմ հա­յու­թեան Նոր տա­րին եւ Սուրբ Ծնուն­դը:

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ